ਮਃ ੪ ॥

Mėhlaa 4.

Fourth Mehl:

ਜਿਨ ਕਉ ਆਪਿ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ਜਗਤੁ ਭੀ ਆਪੇ ਆਣਿ ਤਿਨ ਕਉ ਪੈਰੀ ਪਾਏ ॥

Jin ka▫o aap ḋé▫é vadi▫aa▫ee jagaṫ bʰee aapé aaṇ ṫin ka▫o pæree paa▫é.

The Lord Himself bestows glorious greatness; He Himself causes the world to come and fall at their feet.

ਡਰੀਐ ਤਾਂ ਜੇ ਕਿਛੁ ਆਪ ਦੂ ਕੀਚੈ ਸਭੁ ਕਰਤਾ ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਵਧਾਏ ॥

Daree▫æ ṫaaⁿ jé kichʰ aap ḋoo keechæ sabʰ karṫaa aapṇee kalaa vaḋʰaa▫é.

We should only be afraid, if we try to do things by ourselves; the Creator is increasing His Power in every way.

ਦੇਖਹੁ ਭਾਈ ਏਹੁ ਅਖਾੜਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਚੇ ਕਾ ਜਿਨਿ ਆਪਣੈ ਜੋਰਿ ਸਭਿ ਆਣਿ ਨਿਵਾਏ ॥

Ḋékʰhu bʰaa▫ee éhu akʰaaṛaa har pareeṫam saché kaa jin aapṇæ jor sabʰ aaṇ nivaa▫é.

Behold, O Siblings of Destiny: this is the Arena of the Beloved True Lord; His power brings everyone to bow in humility.

ਆਪਣਿਆ ਭਗਤਾ ਕੀ ਰਖ ਕਰੇ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਨਿੰਦਕਾ ਦੁਸਟਾ ਕੇ ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਕਰਾਏ ॥

Aapṇi▫aa bʰagṫaa kee rakʰ karé har su▫aamee ninḋkaa ḋustaa ké muh kaalé karaa▫é.

The Lord, our Lord and Master, preserves and protects His devotees; He blackens the faces of the slanderers and evil-doers.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਭਗਤਿ ਨਿਤ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥

Saṫgur kee vadi▫aa▫ee niṫ chaṛæ savaa▫ee har keeraṫ bʰagaṫ niṫ aap karaa▫é.

The glorious greatness of the True Guru increases day by day; the Lord inspires His devotees to continually sing the Kirtan of His Praises.

ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਗੁਰਸਿਖਹੁ ਹਰਿ ਕਰਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਘਰੀ ਵਸਾਏ ॥

An▫ḋin naam japahu gursikʰahu har karṫaa saṫgur gʰaree vasaa▫é.

O GurSikhs, chant the Naam, the Name of the Lord, night and day; through the True Guru, the Creator Lord will come to dwell within the home of your inner being.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਤਿ ਸਤਿ ਕਰਿ ਜਾਣਹੁ ਗੁਰਸਿਖਹੁ ਹਰਿ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਮੁਹਹੁ ਕਢਾਏ ॥

Saṫgur kee baṇee saṫ saṫ kar jaaṇhu gursikʰahu har karṫaa aap muhhu kadʰaa▫é.

O GurSikhs, know that the Bani, the Word of the True Guru, is true, absolutely true. The Creator Lord Himself causes the Guru to chant it.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੇ ਮੁਹ ਉਜਲੇ ਕਰੇ ਹਰਿ ਪਿਆਰਾ ਗੁਰ ਕਾ ਜੈਕਾਰੁ ਸੰਸਾਰਿ ਸਭਤੁ ਕਰਾਏ ॥

Gursikʰaa ké muh ujlé karé har pi▫aaraa gur kaa jækaar sansaar sabʰaṫ karaa▫é.

The Beloved Lord makes the faces of His GurSikhs radiant; He makes the whole world applaud and acclaim the Guru.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੀ ਹਰਿ ਪੈਜ ਰਖਾਏ ॥੨॥

Jan Naanak har kaa ḋaas hæ har ḋaasan kee har pæj rakʰaa▫é. ||2||

Servant Nanak is the slave of the Lord; the Lord Himself preserves the honor of His slave. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪਿ ਹੈ ਸਚੁ ਸਾਹ ਹਮਾਰੇ ॥

Ṫoo sachaa saahib aap hæ sach saah hamaaré.

O My True Lord and Master, You Yourself are my True Lord King.

ਸਚੁ ਪੂਜੀ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇ ਪ੍ਰਭ ਵਣਜਾਰੇ ਥਾਰੇ ॥

Sach poojee naam driṛ▫aa▫é parabʰ vaṇjaaré ṫʰaaré.

Please, implant within me the true treasure of Your Name; O God, I am Your merchant.

ਸਚੁ ਸੇਵਹਿ ਸਚੁ ਵਣੰਜਿ ਲੈਹਿ ਗੁਣ ਕਥਹ ਨਿਰਾਰੇ ॥

Sach sévėh sach vaṇanj læhi guṇ kaṫʰah niraaré.

I serve the True One, and deal in the True One; I chant Your Wondrous Praises.

ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਸੇ ਜਨ ਮਿਲੇ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰੇ ॥

Sévak bʰaa▫é sé jan milé gur sabaḋ savaaré.

Those humble beings who serve the Lord with love meet Him; they are adorned with the Word of the Guru’s Shabad.

ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਅਲਖੁ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਲਖਾਰੇ ॥੧੪॥

Ṫoo sachaa saahib alakʰ hæ gur sabaḋ lakʰaaré. ||14||

O my True Lord and Master, You are unknowable; through the Word of the Guru’s Shabad, You are known. ||14||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

Salok mėhlaa 4.

Shalok, Fourth Mehl:

ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਤਾਤਿ ਪਰਾਈ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਦਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਵੀ ਭਲਾ ॥

Jis anḋar ṫaaṫ paraa▫ee hovæ ṫis ḋaa kaḋé na hovee bʰalaa.

One whose heart is filled with jealousy of others, never comes to any good.

ਓਸ ਦੈ ਆਖਿਐ ਕੋਈ ਨ ਲਗੈ ਨਿਤ ਓਜਾੜੀ ਪੂਕਾਰੇ ਖਲਾ ॥

Os ḋæ aakʰi▫æ ko▫ee na lagæ niṫ ojaaṛee pookaaré kʰalaa.

No one pays any attention to what he says; he is just a fool, crying out endlessly in the wilderness.

ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਚੁਗਲੀ ਚੁਗਲੋ ਵਜੈ ਕੀਤਾ ਕਰਤਿਆ ਓਸ ਦਾ ਸਭੁ ਗਇਆ ॥

Jis anḋar chuglee chuglo vajæ keeṫaa karṫi▫aa os ḋaa sabʰ ga▫i▫aa.

One whose heart is filled with malicious gossip, is known as a malicious gossiper; everything he does is in vain.

ਨਿਤ ਚੁਗਲੀ ਕਰੇ ਅਣਹੋਦੀ ਪਰਾਈ ਮੁਹੁ ਕਢਿ ਨ ਸਕੈ ਓਸ ਦਾ ਕਾਲਾ ਭਇਆ ॥

Niṫ chuglee karé aṇhoḋee paraa▫ee muhu kadʰ na sakæ os ḋaa kaalaa bʰa▫i▫aa.

Night and day, he continually gossips about others; his face has been blackened, and he cannot show it to anyone.

ਕਰਮ ਧਰਤੀ ਸਰੀਰੁ ਕਲਿਜੁਗ ਵਿਚਿ ਜੇਹਾ ਕੋ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਕੋ ਖਾਏ ॥

Karam ḋʰarṫee sareer kalijug vich jéhaa ko beejé ṫéhaa ko kʰaa▫é.

The body is the field of action, in this Dark Age of Kali Yuga; as you plant, so shall you harvest.

ਗਲਾ ਉਪਰਿ ਤਪਾਵਸੁ ਨ ਹੋਈ ਵਿਸੁ ਖਾਧੀ ਤਤਕਾਲ ਮਰਿ ਜਾਏ ॥

Galaa upar ṫapaavas na ho▫ee vis kʰaaḋʰee ṫaṫkaal mar jaa▫é.

Justice is not passed on mere words; if someone eats poison, he dies.

ਭਾਈ ਵੇਖਹੁ ਨਿਆਉ ਸਚੁ ਕਰਤੇ ਕਾ ਜੇਹਾ ਕੋਈ ਕਰੇ ਤੇਹਾ ਕੋਈ ਪਾਏ ॥

Bʰaa▫ee vékʰhu ni▫aa▫o sach karṫé kaa jéhaa ko▫ee karé ṫéhaa ko▫ee paa▫é.

O Siblings of Destiny, behold the justice of the True Creator; as people act, so they are rewarded.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਸਭ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ਹਰਿ ਦਰ ਕੀਆ ਬਾਤਾ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ॥੧॥

Jan Naanak ka▫o sabʰ sojʰee paa▫ee har ḋar kee▫aa baaṫaa aakʰ suṇaa▫é. ||1||

The Lord has bestowed total understanding upon servant Nanak; he speaks and proclaims the words of the Lord’s Court. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

Mėhlaa 4.

Fourth Mehl:

ਹੋਦੈ ਪਰਤਖਿ ਗੁਰੂ ਜੋ ਵਿਛੁੜੇ ਤਿਨ ਕਉ ਦਰਿ ਢੋਈ ਨਾਹੀ ॥

Hoḋæ parṫakʰ guroo jo vichʰuṛé ṫin ka▫o ḋar dʰo▫ee naahee.

Those who separate themselves from the Guru, in spite of His Constant Presence - they find no place of rest in the Court of the Lord.

ਕੋਈ ਜਾਇ ਮਿਲੈ ਤਿਨ ਨਿੰਦਕਾ ਮੁਹ ਫਿਕੇ ਥੁਕ ਥੁਕ ਮੁਹਿ ਪਾਹੀ ॥

Ko▫ee jaa▫é milæ ṫin ninḋkaa muh fiké ṫʰuk ṫʰuk muhi paahee.

If someone goes to meet with those dull-faced slanderers, he will find their faces covered with spit.

ਜੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਫਿਟਕੇ ਸੇ ਸਭ ਜਗਤਿ ਫਿਟਕੇ ਨਿਤ ਭੰਭਲ ਭੂਸੇ ਖਾਹੀ ॥

Jo saṫgur fitké sé sabʰ jagaṫ fitké niṫ bʰambal bʰoosé kʰaahee.

Those who are cursed by the True Guru, are cursed by all the world. They wander around endlessly.

ਜਿਨ ਗੁਰੁ ਗੋਪਿਆ ਆਪਣਾ ਸੇ ਲੈਦੇ ਢਹਾ ਫਿਰਾਹੀ ॥

Jin gur gopi▫aa aapṇaa sé læḋé dʰahaa firaa▫ee.

Those who do not publicly affirm their Guru wander around, moaning and groaning.

ਤਿਨ ਕੀ ਭੁਖ ਕਦੇ ਨ ਉਤਰੈ ਨਿਤ ਭੁਖਾ ਭੁਖ ਕੂਕਾਹੀ ॥

Ṫin kee bʰukʰ kaḋé na uṫræ niṫ bʰukʰaa bʰukʰ kookaahee.

Their hunger shall never depart; afflicted by constant hunger, they cry out in pain.

ਓਨਾ ਦਾ ਆਖਿਆ ਕੋ ਨਾ ਸੁਣੈ ਨਿਤ ਹਉਲੇ ਹਉਲਿ ਮਰਾਹੀ ॥

Onaa ḋaa aakʰi▫aa ko na suṇæ niṫ ha▫ulé ha▫ul maraahee.

No one hears what they have to say; they live in constant fear and terror, until they finally die.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵੇਖਿ ਨ ਸਕਨੀ ਓਨਾ ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ॥

Saṫgur kee vadi▫aa▫ee vékʰ na saknee onaa agæ pichʰæ ṫʰaa▫o naahee.

They cannot bear the glorious greatness of the True Guru, and they find no place of rest, here or hereafter.

ਜੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਾਰੇ ਤਿਨ ਜਾਇ ਮਿਲਹਿ ਰਹਦੀ ਖੁਹਦੀ ਸਭ ਪਤਿ ਗਵਾਹੀ ॥

Jo saṫgur maaré ṫin jaa▫é milėh rahḋee kʰuhḋee sabʰ paṫ gavaahee.

Those who go out to meet with those who have been cursed by the True Guru, lose all remnants of their honor.

TOP OF PAGE