ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਰਤੇ ਸੇ ਧਨਵੰਤ ਹੈਨਿ ਨਿਰਧਨੁ ਹੋਰੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥੨੬॥

Naanak naam raṫé sé ḋʰanvanṫ hæn nirḋʰan hor sansaar. ||26||

O Nanak! They alone are wealthy, who are imbued with the Naam; the rest of the world is poor. ||26||

ਜਨ ਕੀ ਟੇਕ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਠਵਰ ਨ ਠਾਉ ॥

Jan kee ték har naam har bin naavæ tʰavar na tʰaa▫o.

The Lord’s Name is the Support of the Lord’s humble servants. Without the Lord’s Name, there is no other place, no place of rest.

ਗੁਰਮਤੀ ਨਾਉ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਹਜੇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਉ ॥

Gurmaṫee naa▫o man vasæ sėhjé sahj samaa▫o.

Following the Guru’s Teachings, the Name abides in the mind, and one is intuitively, automatically absorbed in the Lord.

ਵਡਭਾਗੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਅਹਿਨਿਸਿ ਲਾਗਾ ਭਾਉ ॥

vadbʰaagee naam ḋʰi▫aa▫i▫aa ahinis laagaa bʰaa▫o.

Those with great good fortune meditate on the Naam; night and day, they embrace love for the Name.

ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਮੰਗੈ ਧੂੜਿ ਤਿਨ ਹਉ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣੈ ਜਾਉ ॥੨੭॥

Jan Naanak mangæ ḋʰooṛ ṫin ha▫o saḋ kurbaaṇæ jaa▫o. ||27||

Servant Nanak begs for the dust of their feet; I am forever a sacrifice to them. ||27||

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਮੇਦਨੀ ਤਿਸਨਾ ਜਲਤੀ ਕਰੇ ਪੁਕਾਰ ॥

Lakʰ cha▫oraaseeh méḋnee ṫisnaa jalṫee karé pukaar.

The 8.4 million species of beings burn in desire and cry in pain.

ਇਹੁ ਮੋਹੁ ਮਾਇਆ ਸਭੁ ਪਸਰਿਆ ਨਾਲਿ ਚਲੈ ਨ ਅੰਤੀ ਵਾਰ ॥

Ih moh maa▫i▫aa sabʰ pasri▫aa naal chalæ na anṫee vaar.

All this show of emotional attachment to Maya shall not go with you at that very last instant.

ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਸਾਂਤਿ ਨ ਆਵਈ ਕਿਸੁ ਆਗੈ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ॥

Bin har saaⁿṫ na aavee kis aagæ karee pukaar.

Without the Lord, peace and tranquility do not come; unto whom should we go and complain?

ਵਡਭਾਗੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਬੂਝਿਆ ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿਚਾਰੁ ॥

vadbʰaagee saṫgur paa▫i▫aa boojʰi▫aa barahm bichaar.

By great good fortune, one meets the True Guru, and comes to understand the contemplation of God.

ਤਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਸਭ ਬੁਝਿ ਗਈ ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥੨੮॥

Ṫisnaa agan sabʰ bujʰ ga▫ee jan Naanak har ur ḋʰaar. ||28||

The fire of desire is totally extinguished, O servant Nanak! Enshrining the Lord within the heart. ||28||

ਅਸੀ ਖਤੇ ਬਹੁਤੁ ਕਮਾਵਦੇ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥

Asee kʰaṫé bahuṫ kamaavḋé anṫ na paaraavaar.

I make so many mistakes, there is no end or limit to them.

ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਕਰਿ ਕੈ ਬਖਸਿ ਲੈਹੁ ਹਉ ਪਾਪੀ ਵਡ ਗੁਨਹਗਾਰੁ ॥

Har kirpaa kar kæ bakʰas læhu ha▫o paapee vad gunahgaar.

O Lord, please be merciful and forgive me; I am a sinner, a great offender.

ਹਰਿ ਜੀਉ ਲੇਖੈ ਵਾਰ ਨ ਆਵਈ ਤੂੰ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਵਣਹਾਰੁ ॥

Har jee▫o lékʰæ vaar na aavee ṫooⁿ bakʰas milaavaṇhaar.

O Dear Lord, if You made an account of my mistakes, my turn to be forgiven would not even come. Please forgive me, and unite me with Yourself.

ਗੁਰ ਤੁਠੈ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਲਿਆ ਸਭ ਕਿਲਵਿਖ ਕਟਿ ਵਿਕਾਰ ॥

Gur ṫutʰæ har parabʰ méli▫aa sabʰ kilvikʰ kat vikaar.

The Guru, in His Pleasure, has united me with the Lord God; He has cut away all my sinful mistakes.

ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਤਿਨੑ ਜੈਕਾਰੁ ॥੨੯॥

Jinaa har har naam ḋʰi▫aa▫i▫aa jan Naanak ṫinĥ jækaar. ||29||

Servant Nanak celebrates the victory of those who meditate on the Name of the Lord, Har, Har. ||29||

ਵਿਛੁੜਿ ਵਿਛੁੜਿ ਜੋ ਮਿਲੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕੇ ਭੈ ਭਾਇ ॥

vichʰuṛ vichʰuṛ jo milé saṫgur ké bʰæ bʰaa▫é.

Those who have been separated and alienated from the Lord are united with Him again, through the Fear and the Love of the True Guru.

ਜਨਮ ਮਰਣ ਨਿਹਚਲੁ ਭਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥

Janam maraṇ nihchal bʰa▫é gurmukʰ naam ḋʰi▫aa▫é.

They escape the cycle of birth and death, and, as Gurmukh, they meditate on the Naam, the Name of the Lord.

ਗੁਰ ਸਾਧੂ ਸੰਗਤਿ ਮਿਲੈ ਹੀਰੇ ਰਤਨ ਲਭੰਨੑਿ ॥

Gur saaḋʰoo sangaṫ milæ heeré raṫan labʰaⁿniĥ.

Joining the Saadh Sangat, the Guru’s Congregation, the diamonds and jewels are obtained.

ਨਾਨਕ ਲਾਲੁ ਅਮੋਲਕਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਜਿ ਲਹੰਨੑਿ ॥੩੦॥

Naanak laal amolkaa gurmukʰ kʰoj lahaⁿniĥ. ||30||

O Nanak! The jewel is priceless; the Gurmukhs seek and find it. ||30||

ਮਨਮੁਖ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਿਓ ਧਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਧਿਗੁ ਵਾਸੁ ॥

Manmukʰ naam na chéṫi▫o ḋʰig jeevaṇ ḋʰig vaas.

The self-willed Manmukhs do not even think of the Naam. Cursed are their lives, and cursed are their homes.

ਜਿਸ ਦਾ ਦਿਤਾ ਖਾਣਾ ਪੈਨਣਾ ਸੋ ਮਨਿ ਨ ਵਸਿਓ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥

Jis ḋaa ḋiṫaa kʰaaṇaa pænṇaa so man na vasi▫o guṇṫaas.

That Lord who gives them so much to eat and wear - they do not enshrine that Lord, the Treasure of Virtue, in their minds.

ਇਹੁ ਮਨੁ ਸਬਦਿ ਨ ਭੇਦਿਓ ਕਿਉ ਹੋਵੈ ਘਰ ਵਾਸੁ ॥

Ih man sabaḋ na béḋi▫o ki▫o hovæ gʰar vaas.

This mind is not pierced by the Word of the Shabad; how can it come to dwell in its true home?

ਮਨਮੁਖੀਆ ਦੋਹਾਗਣੀ ਆਵਣ ਜਾਣਿ ਮੁਈਆਸੁ ॥

Manmukʰee▫aa ḋuhaagaṇee aavaṇ jaaṇ mu▫ee▫aas.

The self-willed Manmukhs are like discarded brides, ruined by coming and going in the cycle of reincarnation.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਸੁਹਾਗੁ ਹੈ ਮਸਤਕਿ ਮਣੀ ਲਿਖਿਆਸੁ ॥

Gurmukʰ naam suhaag hæ masṫak maṇee likʰi▫aas.

The Gurmukhs are embellished and exalted by the Naam, the Name of the Lord; the jewel of destiny is engraved upon their foreheads.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਉਰਿ ਧਾਰਿਆ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਕਮਲ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ॥

Har har naam ur ḋʰaari▫aa har hirḋæ kamal pargaas.

They enshrine the Name of the Lord, Har, Har, within their hearts; the Lord illuminates their heart-lotus.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਆਪਣਾ ਹਉ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੀ ਤਾਸੁ ॥

Saṫgur sévan aapṇaa ha▫o saḋ balihaaree ṫaas.

I am forever a sacrifice to those who serve their True Guru.

ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਜਿਨ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ॥੩੧॥

Naanak ṫin mukʰ ujlé jin anṫar naam pargaas. ||31||

O Nanak! Radiant and bright are the faces of those whose inner beings are illuminated with the Light of the Naam. ||31||

ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਸੋਈ ਜਨੁ ਸਿਝੈ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥

Sabaḋ maræ so▫ee jan sijʰæ bin sabḋæ mukaṫ na ho▫ee.

Those who die in the Word of the Shabad are saved. Without the Shabad, no one is liberated.

ਭੇਖ ਕਰਹਿ ਬਹੁ ਕਰਮ ਵਿਗੁਤੇ ਭਾਇ ਦੂਜੈ ਪਰਜ ਵਿਗੋਈ ॥

Bʰékʰ karahi baho karam viguṫé bʰaa▫é ḋoojæ paraj vigo▫ee.

They wear religious robes and perform all sorts of rituals, but they are ruined; in the love of duality, their world is ruined.

ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਉ ਨ ਪਾਈਐ ਜੇ ਸਉ ਲੋਚੈ ਕੋਈ ॥੩੨॥

Naanak bin saṫgur naa▫o na paa▫ee▫æ jé sa▫o lochæ ko▫ee. ||32||

O Nanak! Without the True Guru, the Name is not obtained, even though one may long for it hundreds of times. ||32||

ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਉ ਅਤਿ ਵਡ ਊਚਾ ਊਚੀ ਹੂ ਊਚਾ ਹੋਈ ॥

Har kaa naa▫o aṫ vad oochaa oochee hoo oochaa ho▫ee.

The Name of the Lord is utterly great, lofty and high, the highest of the high.

ਅਪੜਿ ਕੋਇ ਨ ਸਕਈ ਜੇ ਸਉ ਲੋਚੈ ਕੋਈ ॥

Apaṛ ko▫é na sak▫ee jé sa▫o lochæ ko▫ee.

No one can climb up to it, even though one may long for it, hundreds of times.

ਮੁਖਿ ਸੰਜਮ ਹਛਾ ਨ ਹੋਵਈ ਕਰਿ ਭੇਖ ਭਵੈ ਸਭ ਕੋਈ ॥

Mukʰ sanjam hachʰaa na hova▫ee kar bʰékʰ bʰavæ sabʰ ko▫ee.

Speaking about self-discipline, no one becomes pure; everyone walks around wearing religious robes.

ਗੁਰ ਕੀ ਪਉੜੀ ਜਾਇ ਚੜੈ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਈ ॥

Gur kee pa▫oṛee jaa▫é chaṛæ karam paraapaṫ ho▫ee.

Those blessed by the karma of good deeds go and climb the ladder of the Guru.

ਅੰਤਰਿ ਆਇ ਵਸੈ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੈ ਕੋਇ ॥

Anṫar aa▫é vasæ gur sabaḋ veechaaræ ko▫é.

The Lord comes and dwells within that one who contemplates the Word of the Guru’s Shabad.

TOP OF PAGE