(ਮੇਘ, ਮੇਘੁਲਾ) ਸੰ. मेघ. ਨਾਮ/n. ਭਾਪ. ਵਾਸ਼ਪ. ਦੇਖੋ- ਮਿਹ੍‌ ਧਾ। 2. ਬੱਦਲ. ਜਲਧਰ. ਧਾਰਾਧਰ. ਵਾਰਿਦ. ਘਨ. ਜੀਮੂਤ. ਅਭ੍ਰ. ਪਯੋਧਰ. ਕੰਧਰ. ਵਾਰਿਮੁਚ. ਅਬਦ. ਕੰਦ. ਅੰਬੁਦ. ਤੋਯਦ. ਪਾਥੋਦ. “ਤ੍ਰਿਣ ਕੀ ਅਗਨਿ, ਮੇਘ ਕੀ ਛਾਇਆ.” (ਟੋਡੀ ਮਃ ੫). “ਮੇਘੁ ਵਰਸੈ ਸਭਨੀ ਥਾਈ.” (ਮਾਝ ਮਃ ੫) “ਜੈਸੇ ਧਰਤੀ ਉਪਰਿ ਮੇਘੁਲਾ ਬਰਸਤੁ ਹੈ.” (ਗਉ ਮਃ ੩). ਦੇਖੋ- ਮੇਗ। 3. ਮੋਥਾ। 4. ਨਿਘੰਟੁ ਵਿੱਚ ਯਗ੍ਯ ਦਾ ਨਾਮ ਭੀ ਮੇਘ ਹੈ। 5. ਭਾਵ- ਸਤਿਗੁਰੂ, ਜੋ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੀ ਵਰਖਾ ਕਰਦਾ ਹੈ. “ਮੇਘੁ ਵਰਸੈ ਦਇਆ ਕਰਿ.” (ਮਃ ੩ ਵਾਰ ਮਲਾ) 6. ਇੱਕ ਰਾਗ, ਜਿਸ ਦੀ ਛੀ ਮੁੱਖ ਰਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਗਿਣਤੀ ਹੈ. ਇਹ ਕਾਫੀਠਾਟ ਦਾ ਸ਼ਾੜਵ ਰਾਗ ਹੈ. ਧੈਵਤ ਵਰਜਿਤ ਹੈ. ਗਾਂਧਾਰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੂਖਮ ਲਗਦਾ ਹੈ. ਰਿਸ਼ਭ ਬਹੁਤ ਸਪਸ਼੍ਟ ਹੈ. ਸ਼ੜਜ ਵਾਦੀ ਅਤੇ ਪੰਚਮ ਸੰਵਾਦੀ ਹੈ. ਸਾਰੰਗ ਵਾਂਙ ਰਿਸ਼ਭ ਅਤੇ ਮੱਧਮ ਦੀ ਸੰਗਤਿ ਹੈ.
ਆਰੋਹੀ- ਸ਼ ਰ ਗਾ ਮ ਪ ਨਾ ਸ਼.
ਅਵਰੋਹੀ- ਸ਼ ਨਾ ਪ ਮ ਗਾ ਸ਼.
7. ਇੱਕ ਕਪੜਾ ਬੁਣਨ ਵਾਲੀ ਜਾਤਿ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਈ ਅਛੂਤ ਮੰਨਦੇ ਹਨ.

Footnotes:
X