ਹਾਥ ਪਾਉ ਕਰਿ ਕਾਮੁ ਸਭੁ ਚੀਤੁ ਨਿਰੰਜਨ ਨਾਲਿ ॥੨੧੩॥
हाथ पाउ करि कामु सभु चीतु निरंजन नालि ॥२१३॥
Haaṫʰ paa▫o kar kaam sabʰ cheeṫ niranjan naal. ||213||
With your hands and feet, do all your work, but let your consciousness remain with the Immaculate Lord. ||213||
|
ਮਹਲਾ ੫ ॥
महला ५ ॥
Mėhlaa 5.
Fifth Mehl:
|
ਕਬੀਰਾ ਹਮਰਾ ਕੋ ਨਹੀ ਹਮ ਕਿਸ ਹੂ ਕੇ ਨਾਹਿ ॥
कबीरा हमरा को नही हम किस हू के नाहि ॥
Kabeeraa hamraa ko nahee ham kis hoo ké naahi.
Kabir! No one belongs to me, and I belong to no one else.
|
ਜਿਨਿ ਇਹੁ ਰਚਨੁ ਰਚਾਇਆ ਤਿਸ ਹੀ ਮਾਹਿ ਸਮਾਹਿ ॥੨੧੪॥
जिनि इहु रचनु रचाइआ तिस ही माहि समाहि ॥२१४॥
Jin ih rachan rachaa▫i▫aa ṫis hee maahi samaahi. ||214||
The One who created the creation - into Him I shall be absorbed. ||214||
|
ਕਬੀਰ ਕੀਚੜਿ ਆਟਾ ਗਿਰਿ ਪਰਿਆ ਕਿਛੂ ਨ ਆਇਓ ਹਾਥ ॥
कबीर कीचड़ि आटा गिरि परिआ किछू न आइओ हाथ ॥
Kabeer keechaṛ aataa gir pari▫aa kichʰoo na aa▫i▫o haaṫʰ.
Kabir! The flour has fallen into the mud; nothing has come into my hands.
|
ਪੀਸਤ ਪੀਸਤ ਚਾਬਿਆ ਸੋਈ ਨਿਬਹਿਆ ਸਾਥ ॥੨੧੫॥
पीसत पीसत चाबिआ सोई निबहिआ साथ ॥२१५॥
Peesaṫ peesaṫ chaabi▫aa so▫ee nibhi▫aa saaṫʰ. ||215||
That which was eaten while it was being ground - that alone is of any use. ||215||
|
ਕਬੀਰ ਮਨੁ ਜਾਨੈ ਸਭ ਬਾਤ ਜਾਨਤ ਹੀ ਅਉਗਨੁ ਕਰੈ ॥
कबीर मनु जानै सभ बात जानत ही अउगनु करै ॥
Kabeer man jaanæ sabʰ baaṫ jaanaṫ hee a▫ugan karæ.
Kabir! The mortal knows everything, and knowing, he still makes mistakes.
|
ਕਾਹੇ ਕੀ ਕੁਸਲਾਤ ਹਾਥਿ ਦੀਪੁ ਕੂਏ ਪਰੈ ॥੨੧੬॥
काहे की कुसलात हाथि दीपु कूए परै ॥२१६॥
Kaahé kee kuslaaṫ haaṫʰ ḋeep koo▫é paræ. ||216||
What good is a lamp in one’s hand, if he falls into the well? ||216||
|
ਕਬੀਰ ਲਾਗੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸੁਜਾਨ ਸਿਉ ਬਰਜੈ ਲੋਗੁ ਅਜਾਨੁ ॥
कबीर लागी प्रीति सुजान सिउ बरजै लोगु अजानु ॥
Kabeer laagee pareeṫ sujaan si▫o barjæ log ajaan.
Kabir! I am in love with the All-knowing Lord; the ignorant ones try to hold me back.
|
ਤਾ ਸਿਉ ਟੂਟੀ ਕਿਉ ਬਨੈ ਜਾ ਕੇ ਜੀਅ ਪਰਾਨ ॥੨੧੭॥
ता सिउ टूटी किउ बनै जा के जीअ परान ॥२१७॥
Ṫaa si▫o tootee ki▫o banæ jaa ké jee▫a paraan. ||217||
How could I ever break with the One, who owns our soul and breath of life. ||217||
|
ਕਬੀਰ ਕੋਠੇ ਮੰਡਪ ਹੇਤੁ ਕਰਿ ਕਾਹੇ ਮਰਹੁ ਸਵਾਰਿ ॥
कबीर कोठे मंडप हेतु करि काहे मरहु सवारि ॥
Kabeer kotʰé mandap héṫ kar kaahé marahu savaar.
Kabir! Why kill yourself for your love of decorations of your home and mansion?
|
ਕਾਰਜੁ ਸਾਢੇ ਤੀਨਿ ਹਥ ਘਨੀ ਤ ਪਉਨੇ ਚਾਰਿ ॥੨੧੮॥
कारजु साढे तीनि हथ घनी त पउने चारि ॥२१८॥
Kaaraj saadʰé ṫeen haṫʰ gʰanee ṫa pa▫uné chaar. ||218||
In the end, only six feet, or a little more, shall be your lot. ||218||
|
ਕਬੀਰ ਜੋ ਮੈ ਚਿਤਵਉ ਨਾ ਕਰੈ ਕਿਆ ਮੇਰੇ ਚਿਤਵੇ ਹੋਇ ॥
कबीर जो मै चितवउ ना करै किआ मेरे चितवे होइ ॥
Kabeer jo mæ chiṫva▫o naa karæ ki▫aa méré chiṫvé ho▫é.
Kabir! Whatever I wish for does not happen. What can I accomplish by merely thinking?
|
ਅਪਨਾ ਚਿਤਵਿਆ ਹਰਿ ਕਰੈ ਜੋ ਮੇਰੇ ਚਿਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥੨੧੯॥
अपना चितविआ हरि करै जो मेरे चिति न होइ ॥२१९॥
Apnaa chiṫvi▫aa har karæ jo méré chiṫ na ho▫é. ||219||
The Lord does whatever He wishes; it is not up to me at all. ||219||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਚਿੰਤਾ ਭਿ ਆਪਿ ਕਰਾਇਸੀ ਅਚਿੰਤੁ ਭਿ ਆਪੇ ਦੇਇ ॥
चिंता भि आपि कराइसी अचिंतु भि आपे देइ ॥
Chinṫaa bʰė aap karaa▫isee achinṫ bʰė aapé ḋé▫é.
God Himself makes the mortals anxious, and He Himself takes the anxiety away.
|
ਨਾਨਕ ਸੋ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿ ਸਭਨਾ ਸਾਰ ਕਰੇਇ ॥੨੨੦॥
नानक सो सालाहीऐ जि सभना सार करेइ ॥२२०॥
Naanak so salaahee▫æ jė sabʰnaa saar karé▫i. ||220||
O Nanak! Praise the One, who takes care of all. ||220||
|
ਮਃ ੫ ॥
मः ५ ॥
Mėhlaa 5.
Fifth Mehl:
|
ਕਬੀਰ ਰਾਮੁ ਨ ਚੇਤਿਓ ਫਿਰਿਆ ਲਾਲਚ ਮਾਹਿ ॥
कबीर रामु न चेतिओ फिरिआ लालच माहि ॥
Kabeer raam na chéṫi▫o firi▫aa laalach maahi.
Kabir! The mortal does not remember the Lord; he wanders around, engrossed in greed.
|
ਪਾਪ ਕਰੰਤਾ ਮਰਿ ਗਇਆ ਅਉਧ ਪੁਨੀ ਖਿਨ ਮਾਹਿ ॥੨੨੧॥
पाप करंता मरि गइआ अउध पुनी खिन माहि ॥२२१॥
Paap karanṫaa mar ga▫i▫aa a▫oḋʰ punee kʰin maahi. ||221||
Committing sins, he dies, and his life ends in an instant. ||221||
|
ਕਬੀਰ ਕਾਇਆ ਕਾਚੀ ਕਾਰਵੀ ਕੇਵਲ ਕਾਚੀ ਧਾਤੁ ॥
कबीर काइआ काची कारवी केवल काची धातु ॥
Kabeer kaa▫i▫aa kaachee kaarvee kéval kaachee ḋʰaaṫ.
Kabir! The body is like a clay vessel or a brittle metal pot.
|
ਸਾਬਤੁ ਰਖਹਿ ਤ ਰਾਮ ਭਜੁ ਨਾਹਿ ਤ ਬਿਨਠੀ ਬਾਤ ॥੨੨੨॥
साबतु रखहि त राम भजु नाहि त बिनठी बात ॥२२२॥
Saabaṫ rakʰėh ṫa raam bʰaj naahi ṫa bintʰee baaṫ. ||222||
If you wish to keep it safe and sound, then vibrate and meditate on the Lord; otherwise, the thing shall break. ||222||
|
ਕਬੀਰ ਕੇਸੋ ਕੇਸੋ ਕੂਕੀਐ ਨ ਸੋਈਐ ਅਸਾਰ ॥
कबीर केसो केसो कूकीऐ न सोईऐ असार ॥
Kabeer késo késo kookee▫æ na so▫ee▫æ asaar.
Kabir! Chant the Name of the Beautifully-haired Lord; do not sleep unaware.
|
ਰਾਤਿ ਦਿਵਸ ਕੇ ਕੂਕਨੇ ਕਬਹੂ ਕੇ ਸੁਨੈ ਪੁਕਾਰ ॥੨੨੩॥
राति दिवस के कूकने कबहू के सुनै पुकार ॥२२३॥
Raaṫ ḋivas ké kookné kabhoo ké sunæ pukaar. ||223||
Chanting His Name night and day, the Lord will eventually hear your call. ||223||
|
ਕਬੀਰ ਕਾਇਆ ਕਜਲੀ ਬਨੁ ਭਇਆ ਮਨੁ ਕੁੰਚਰੁ ਮਯ ਮੰਤੁ ॥
कबीर काइआ कजली बनु भइआ मनु कुंचरु मय मंतु ॥
Kabeer kaa▫i▫aa kajlee ban bʰa▫i▫aa man kunchar ma▫y manṫ.
Kabir! The body is a banana forest, and the mind is an intoxicated elephant.
|
ਅੰਕਸੁ ਗੵਾਨੁ ਰਤਨੁ ਹੈ ਖੇਵਟੁ ਬਿਰਲਾ ਸੰਤੁ ॥੨੨੪॥
अंकसु ग्यानु रतनु है खेवटु बिरला संतु ॥२२४॥
Ankas ga▫yaan raṫan hæ kʰévat birlaa sanṫ. ||224||
The jewel of spiritual wisdom is the prod, and the rare Saint is the rider. ||224||
|
ਕਬੀਰ ਰਾਮ ਰਤਨੁ ਮੁਖੁ ਕੋਥਰੀ ਪਾਰਖ ਆਗੈ ਖੋਲਿ ॥
कबीर राम रतनु मुखु कोथरी पारख आगै खोलि ॥
Kabeer raam raṫan mukʰ koṫʰree paarakʰ aagæ kʰol.
Kabir! The Lord’s Name is the jewel, and the mouth is the purse; open this purse to the Appraiser.
|
ਕੋਈ ਆਇ ਮਿਲੈਗੋ ਗਾਹਕੀ ਲੇਗੋ ਮਹਗੇ ਮੋਲਿ ॥੨੨੫॥
कोई आइ मिलैगो गाहकी लेगो महगे मोलि ॥२२५॥
Ko▫ee aa▫é milægo gaahkee légo mahgé mol. ||225||
If a buyer can be found, it will go for a high price. ||225||
|
ਕਬੀਰ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਜਾਨਿਓ ਨਹੀ ਪਾਲਿਓ ਕਟਕੁ ਕੁਟੰਬੁ ॥
कबीर राम नामु जानिओ नही पालिओ कटकु कुट्मबु ॥
Kabeer raam naam jaani▫o nahee paali▫o katak kutamb.
Kabir! The mortal does not know the Lord’s Name, but he has raised a very large family.
|
ਧੰਧੇ ਹੀ ਮਹਿ ਮਰਿ ਗਇਓ ਬਾਹਰਿ ਭਈ ਨ ਬੰਬ ॥੨੨੬॥
धंधे ही महि मरि गइओ बाहरि भई न ब्मब ॥२२६॥
Ḋʰanḋʰé hee mėh mar ga▫i▫o baahar bʰa▫ee na bamb. ||226||
He dies in the midst of his worldly affairs, and then he is not heard in the external world. ||226||
|
ਕਬੀਰ ਆਖੀ ਕੇਰੇ ਮਾਟੁਕੇ ਪਲੁ ਪਲੁ ਗਈ ਬਿਹਾਇ ॥
कबीर आखी केरे माटुके पलु पलु गई बिहाइ ॥
Kabeer aakʰee kéré maatuké pal pal ga▫ee bihaa▫é.
Kabir! In the blink of an eye, moment by moment, life is passing by.
|
ਮਨੁ ਜੰਜਾਲੁ ਨ ਛੋਡਈ ਜਮ ਦੀਆ ਦਮਾਮਾ ਆਇ ॥੨੨੭॥
मनु जंजालु न छोडई जम दीआ दमामा आइ ॥२२७॥
Man janjaal na chʰod▫ee jam ḋee▫aa ḋamaamaa aa▫é. ||227||
The mortal does not give up his worldly entanglements; the Messenger of Death walks in and beats the drum. ||227||
|
ਕਬੀਰ ਤਰਵਰ ਰੂਪੀ ਰਾਮੁ ਹੈ ਫਲ ਰੂਪੀ ਬੈਰਾਗੁ ॥
कबीर तरवर रूपी रामु है फल रूपी बैरागु ॥
Kabeer ṫarvar roopee raam hæ fal roopee bæraag.
Kabir! The Lord is the tree, and disillusionment with the world is the fruit.
|
ਛਾਇਆ ਰੂਪੀ ਸਾਧੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਤਜਿਆ ਬਾਦੁ ਬਿਬਾਦੁ ॥੨੨੮॥
छाइआ रूपी साधु है जिनि तजिआ बादु बिबादु ॥२२८॥
Chʰaa▫i▫aa roopee saaḋʰ hæ jin ṫaji▫aa baaḋ bibaaḋ. ||228||
The Holy man, who has abandoned useless arguments, is the shade of the tree. ||228||
|
ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਬੀਜੁ ਬੋਇ ਬਾਰਹ ਮਾਸ ਫਲੰਤ ॥
कबीर ऐसा बीजु बोइ बारह मास फलंत ॥
Kabeer æsaa beej bo▫é baarah maas falanṫ.
Kabir! Plant the seeds of such a plant, which shall bear fruit throughout the twelve months,
|
ਸੀਤਲ ਛਾਇਆ ਗਹਿਰ ਫਲ ਪੰਖੀ ਕੇਲ ਕਰੰਤ ॥੨੨੯॥
सीतल छाइआ गहिर फल पंखी केल करंत ॥२२९॥
Seeṫal chʰaa▫i▫aa gahir fal pankʰee kél karanṫ. ||229||
with cooling shade and abundant fruit, upon which birds joyously play. ||229||
|
ਕਬੀਰ ਦਾਤਾ ਤਰਵਰੁ ਦਯਾ ਫਲੁ ਉਪਕਾਰੀ ਜੀਵੰਤ ॥
कबीर दाता तरवरु दया फलु उपकारी जीवंत ॥
Kabeer ḋaaṫaa ṫarvar ḋa▫yaa fal upkaaree jeevanṫ.
Kabir! The Great Giver is the tree, which blesses all with the fruit of compassion.
|
ਪੰਖੀ ਚਲੇ ਦਿਸਾਵਰੀ ਬਿਰਖਾ ਸੁਫਲ ਫਲੰਤ ॥੨੩੦॥
पंखी चले दिसावरी बिरखा सुफल फलंत ॥२३०॥
Pankʰee chalé ḋisaavaree birkʰaa sufal falanṫ. ||230||
When the birds migrate to other lands, O Tree, you bear the fruits. ||230||
|
ਕਬੀਰ ਸਾਧੂ ਸੰਗੁ ਪਰਾਪਤੀ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇ ਲਿਲਾਟ ॥
कबीर साधू संगु परापती लिखिआ होइ लिलाट ॥
Kabeer saaḋʰoo sang paraapaṫee likʰi▫aa ho▫é lilaat.
Kabir! The mortal finds the Saadh Sangat, the Company of the Holy, if he has such destiny written upon his forehead.
|
