ਸਚਿਆਰ ਸਿਖ ਬਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਸਿ ਘਾਲਨਿ ਕੂੜਿਆਰ ਨ ਲਭਨੀ ਕਿਤੈ ਥਾਇ ਭਾਲੇ ॥
सचिआर सिख बहि सतिगुर पासि घालनि कूड़िआर न लभनी कितै थाइ भाले ॥
Sachiaar sikʰ bahi saṫgur paas gʰaalan kooṛi▫aar na labʰnee kiṫæ ṫʰaa▫é bʰaalé.
The truthful Sikhs sit by the True Guru’s side and serve Him. The false ones search, but find no place of rest.
|
ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਆਖਿਆ ਸੁਖਾਵੈ ਨਾਹੀ ਤਿਨਾ ਮੁਹ ਭਲੇਰੇ ਫਿਰਹਿ ਦਯਿ ਗਾਲੇ ॥
जिना सतिगुर का आखिआ सुखावै नाही तिना मुह भलेरे फिरहि दयि गाले ॥
Jinaa saṫgur kaa aakʰi▫aa sukʰaavæ naahee ṫinaa muh bʰaléré firėh ḋa▫yi gaalé.
Those who are not pleased with the Words of the True Guru - their faces are cursed, and they wander around, condemned by God.
|
ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਹੀ ਹਰਿ ਕੇਰੀ ਸੇ ਕਿਚਰਕੁ ਵੇਰਾਈਅਨਿ ਮਨਮੁਖ ਬੇਤਾਲੇ ॥
जिन अंदरि प्रीति नही हरि केरी से किचरकु वेराईअनि मनमुख बेताले ॥
Jin anḋar pareeṫ nahee har kéree sé kichrak véraa▫ee▫an manmukʰ béṫaalé.
Those who do not have the Love of the Lord within their hearts - how long can those demonic, self-willed Manmukhs be consoled?
|
ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਮਿਲੈ ਸੁ ਆਪਣਾ ਮਨੁ ਥਾਇ ਰਖੈ ਓਹੁ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਆਪਣੀ ਵਥੁ ਨਾਲੇ ॥
सतिगुर नो मिलै सु आपणा मनु थाइ रखै ओहु आपि वरतै आपणी वथु नाले ॥
Saṫgur no milæ so aapṇaa man ṫʰaa▫é rakʰæ oh aap varṫæ aapṇee vaṫʰ naalé.
One who meets the True Guru, keeps his mind in its own place; he spends only his own assets.
|
ਜਨ ਨਾਨਕ ਇਕਨਾ ਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਸੁਖੁ ਦੇਵੈ ਇਕਿ ਆਪੇ ਵਖਿ ਕਢੈ ਠਗਵਾਲੇ ॥੧॥
जन नानक इकना गुरु मेलि सुखु देवै इकि आपे वखि कढै ठगवाले ॥१॥
Jan Naanak iknaa gur mél sukʰ ḋévæ ik aapé vakʰ kadʰæ tʰagvaalé. ||1||
O servant Nanak! Some are united with the Guru; to some, the Lord grants peace, while others - deceitful cheats - suffer in isolation. ||1||
|
ਮਃ ੪ ॥
मः ४ ॥
Mėhlaa 4.
Fourth Mehl:
|
ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹਰਿ ਤਿਨ ਕੇ ਕਾਜ ਦਯਿ ਆਦੇ ਰਾਸਿ ॥
जिना अंदरि नामु निधानु हरि तिन के काज दयि आदे रासि ॥
Jinaa anḋar naam niḋʰaan har ṫin ké kaaj ḋa▫yi aaḋé raas.
Those who have the treasure of the Lord’s Name deep within their hearts - the Lord resolves their affairs.
|
ਤਿਨ ਚੂਕੀ ਮੁਹਤਾਜੀ ਲੋਕਨ ਕੀ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਅੰਗੁ ਕਰਿ ਬੈਠਾ ਪਾਸਿ ॥
तिन चूकी मुहताजी लोकन की हरि प्रभु अंगु करि बैठा पासि ॥
Ṫin chookee muhṫaajee lokan kee har parabʰ ang kar bætʰaa paas.
They are no longer subservient to other people; the Lord God sits by them, at their side.
|
ਜਾਂ ਕਰਤਾ ਵਲਿ ਤਾ ਸਭੁ ਕੋ ਵਲਿ ਸਭਿ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਕਰਹਿ ਸਾਬਾਸਿ ॥
जां करता वलि ता सभु को वलि सभि दरसनु देखि करहि साबासि ॥
Jaaⁿ karṫaa val ṫaa sabʰ ko val sabʰ ḋarsan ḋékʰ karahi saabaas.
When the Creator is on their side, then everyone is on their side. Beholding their vision, everyone applauds them.
|
ਸਾਹੁ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਸਭੁ ਹਰਿ ਕਾ ਕੀਆ ਸਭਿ ਜਨ ਕਉ ਆਇ ਕਰਹਿ ਰਹਰਾਸਿ ॥
साहु पातिसाहु सभु हरि का कीआ सभि जन कउ आइ करहि रहरासि ॥
Saahu paaṫisaahu sabʰ har kaa kee▫aa sabʰ jan ka▫o aa▫é karahi rahraas.
Kings and emperors are all created by the Lord; they all come and bow in reverence to the Lord’s humble servant.
|
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਵਡਾ ਸੇਵਿ ਅਤੁਲੁ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
गुर पूरे की वडी वडिआई हरि वडा सेवि अतुलु सुखु पाइआ ॥
Gur pooré kee vadee vadi▫aa▫ee har vadaa sév aṫul sukʰ paa▫i▫aa.
Great is the greatness of the Perfect Guru. Serving the Great Lord, I have obtained immeasurable peace.
|
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਦਾਨੁ ਦੀਆ ਹਰਿ ਨਿਹਚਲੁ ਨਿਤ ਬਖਸੇ ਚੜੈ ਸਵਾਇਆ ॥
गुरि पूरै दानु दीआ हरि निहचलु नित बखसे चड़ै सवाइआ ॥
Gur pooræ ḋaan ḋee▫aa har nihchal niṫ bakʰsé chaṛæ savaa▫i▫aa.
The Lord has bestowed this eternal gift upon the Perfect Guru; His blessings increase day by day.
|
ਕੋਈ ਨਿੰਦਕੁ ਵਡਿਆਈ ਦੇਖਿ ਨ ਸਕੈ ਸੋ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਪਚਾਇਆ ॥
कोई निंदकु वडिआई देखि न सकै सो करतै आपि पचाइआ ॥
Ko▫ee ninḋak vadi▫aa▫ee ḋékʰ na sakæ so karṫæ aap pachaa▫i▫aa.
The slanderer, who cannot endure His greatness, is destroyed by the Creator Himself.
|
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਗੁਣ ਬੋਲੈ ਕਰਤੇ ਕੇ ਭਗਤਾ ਨੋ ਸਦਾ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ॥੨॥
जनु नानकु गुण बोलै करते के भगता नो सदा रखदा आइआ ॥२॥
Jan Naanak guṇ bolæ karṫé ké bʰagṫaa no saḋaa rakʰ▫ḋaa aa▫i▫aa. ||2||
Servant Nanak chants the Glorious Praises of the Creator, who protects His devotees forever. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਤੂ ਸਾਹਿਬੁ ਅਗਮ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਵਡ ਦਾਤਾ ਦਾਣਾ ॥
तू साहिबु अगम दइआलु है वड दाता दाणा ॥
Ṫoo saahib agam ḋa▫i▫aal hæ vad ḋaaṫaa ḋaaṇaa.
You, O Lord and Master, are inaccessible and merciful; You are the Great Giver, All-knowing.
|
ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਮੈ ਹੋਰੁ ਕੋ ਦਿਸਿ ਨ ਆਵਈ ਤੂਹੈਂ ਸੁਘੜੁ ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਣਾ ॥
तुधु जेवडु मै होरु को दिसि न आवई तूहैं सुघड़ु मेरै मनि भाणा ॥
Ṫuḋʰ jévad mæ hor ko ḋis naa aavee ṫoohæⁿ sugʰaṛ méræ man bʰaaṇaa.
I can see no other as great as You; O Lord of Wisdom, You are pleasing to my mind.
|
ਮੋਹੁ ਕੁਟੰਬੁ ਦਿਸਿ ਆਵਦਾ ਸਭੁ ਚਲਣਹਾਰਾ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ॥
मोहु कुट्मबु दिसि आवदा सभु चलणहारा आवण जाणा ॥
Moh kutamb ḋis aavḋaa sabʰ chalaṇhaaraa aavaṇ jaaṇaa.
Emotional attachment to your family and everything you see is temporary, coming and going.
|
ਜੋ ਬਿਨੁ ਸਚੇ ਹੋਰਤੁ ਚਿਤੁ ਲਾਇਦੇ ਸੇ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜਾ ਤਿਨ ਮਾਣਾ ॥
जो बिनु सचे होरतु चितु लाइदे से कूड़िआर कूड़ा तिन माणा ॥
Jo bin saché horaṫ chiṫ laa▫iḋé sé kooṛi▫aar kooṛaa ṫin maaṇaa.
Those who attach their consciousness to anything except the True Lord are false, and false is their pride.
|
ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਧਿਆਇ ਤੂ ਬਿਨੁ ਸਚੇ ਪਚਿ ਪਚਿ ਮੁਏ ਅਜਾਣਾ ॥੧੦॥
नानक सचु धिआइ तू बिनु सचे पचि पचि मुए अजाणा ॥१०॥
Naanak sach ḋʰi▫aa▫é ṫoo bin saché pach pach mu▫é ajaaṇaa. ||10||
O Nanak! Meditate on the True Lord; without the True Lord, the ignorant rot away and putrefy to death. ||10||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
सलोक मः ४ ॥
Salok mėhlaa 4.
Shalok, Fourth Mehl:
|
ਅਗੋ ਦੇ ਸਤ ਭਾਉ ਨ ਦਿਚੈ ਪਿਛੋ ਦੇ ਆਖਿਆ ਕੰਮਿ ਨ ਆਵੈ ॥
अगो दे सत भाउ न दिचै पिछो दे आखिआ कंमि न आवै ॥
Ago ḋé saṫ bʰaa▫o na ḋichæ pichʰo ḋé aakʰi▫aa kamm na aavæ.
At first, he did not show respect to the Guru; later, he offered excuses, but it is no use.
|
ਅਧ ਵਿਚਿ ਫਿਰੈ ਮਨਮੁਖੁ ਵੇਚਾਰਾ ਗਲੀ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥
अध विचि फिरै मनमुखु वेचारा गली किउ सुखु पावै ॥
Aḋʰ vich firæ manmukʰ véchaaraa galee ki▫o sukʰ paavæ.
The wretched, self-willed Manmukhs wander around and are stuck mid-way; how can they find peace by mere words?
|
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਹੀ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੁ ਕੂੜੀ ਆਵੈ ਕੂੜੀ ਜਾਵੈ ॥
जिसु अंदरि प्रीति नही सतिगुर की सु कूड़ी आवै कूड़ी जावै ॥
Jis anḋar pareeṫ nahee saṫgur kee so kooṛee aavæ kooṛee jaavæ.
Those who have no love for the True Guru within their hearts come with falsehood, and leave with falsehood.
|
ਜੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਕਰਤਾ ਤਾਂ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਨਦਰੀ ਆਵੈ ॥
जे क्रिपा करे मेरा हरि प्रभु करता तां सतिगुरु पारब्रहमु नदरी आवै ॥
Jé kirpaa karé méraa har parabʰ karṫaa ṫaaⁿ saṫgur paarbarahm naḋree aavæ.
When my Lord God, the Creator, grants His Grace, then they come to see the True Guru as the Supreme Lord God.
|
ਤਾ ਅਪਿਉ ਪੀਵੈ ਸਬਦੁ ਗੁਰ ਕੇਰਾ ਸਭੁ ਕਾੜਾ ਅੰਦੇਸਾ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਵੈ ॥
ता अपिउ पीवै सबदु गुर केरा सभु काड़ा अंदेसा भरमु चुकावै ॥
Ṫaa api▫o peevæ sabaḋ gur kéraa sabʰ kaaṛaa anḋésaa bʰaram chukʰaavæ.
Then, they drink the Nectar, the Word of the Guru’s Shabad; all burning, anxiety, and doubts are eliminated.
|
ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਜਨ ਨਾਨਕ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥੧॥
सदा अनंदि रहै दिनु राती जन नानक अनदिनु हरि गुण गावै ॥१॥
Saḋaa anand rahæ ḋin raaṫee jan Naanak an▫ḋin har guṇ gaavæ. ||1||
They remain in ecstasy forever, day and night; O servant Nanak! They sing the Glorious Praises of the Lord, night and day. ||1||
|
ਮਃ ੪ ॥
मः ४ ॥
Mėhlaa 4.
Fourth Mehl:
|
ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਜੋ ਸਿਖੁ ਅਖਾਏ ਸੁ ਭਲਕੇ ਉਠਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥
गुर सतिगुर का जो सिखु अखाए सु भलके उठि हरि नामु धिआवै ॥
Gur saṫgur kaa jo sikʰ akʰaa▫é so bʰalké utʰ har naam ḋʰi▫aavæ.
One who calls himself a Sikh of the Guru, the True Guru, shall rise in the early morning hours and meditate on the Lord’s Name.
|
ਉਦਮੁ ਕਰੇ ਭਲਕੇ ਪਰਭਾਤੀ ਇਸਨਾਨੁ ਕਰੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰਿ ਨਾਵੈ ॥
उदमु करे भलके परभाती इसनानु करे अमृत सरि नावै ॥
Uḋam karé bʰalké parbʰaaṫee isnaan karé amriṫ sar naavæ.
Upon arising early in the morning, he is to bathe, and cleanse himself in the pool of nectar.
|
ਉਪਦੇਸਿ ਗੁਰੂ ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਾਪੈ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਪਾਪ ਦੋਖ ਲਹਿ ਜਾਵੈ ॥
उपदेसि गुरू हरि हरि जपु जापै सभि किलविख पाप दोख लहि जावै ॥
Upḋés guroo har har jap jaapæ sabʰ kilvikʰ paap ḋokʰ lėh jaavæ.
Following the Instructions of the Guru, he is to chant the Name of the Lord, Har, Har. All sins, misdeeds and negativity shall be erased.
|
ਫਿਰਿ ਚੜੈ ਦਿਵਸੁ ਗੁਰਬਾਣੀ ਗਾਵੈ ਬਹਦਿਆ ਉਠਦਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥
फिरि चड़ै दिवसु गुरबाणी गावै बहदिआ उठदिआ हरि नामु धिआवै ॥
Fir chaṛæ ḋivas gurbaaṇee gaavæ bahḋi▫aa utʰ▫ḋi▫aa har naam ḋʰi▫aavæ.
Then, at the rising of the sun, he is to sing Gurbani; whether sitting down or standing up, he is to meditate on the Lord’s Name.
|
ਜੋ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਧਿਆਏ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸੋ ਗੁਰਸਿਖੁ ਗੁਰੂ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ॥
जो सासि गिरासि धिआए मेरा हरि हरि सो गुरसिखु गुरू मनि भावै ॥
Jo saas giraas ḋʰi▫aa▫é méraa har har so gursikʰ guroo man bʰaavæ.
One who meditates on my Lord, Har, Har, with every breath and every morsel of food - that GurSikh becomes pleasing to the Guru’s Mind.
|
