ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
आसा महला १ ॥
Aasaa mėhlaa 1.
Aasaa, First Mehl:
|
ਕਰਮ ਕਰਤੂਤਿ ਬੇਲਿ ਬਿਸਥਾਰੀ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਫਲੁ ਹੂਆ ॥
करम करतूति बेलि बिसथारी राम नामु फलु हूआ ॥
Karam karṫooṫ bél bisṫʰaaree raam naam fal hoo▫aa.
The vine of good actions and character has spread out, and it bears the fruit of the Lord’s Name.
|
ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖ ਅਨਾਹਦੁ ਵਾਜੈ ਸਬਦੁ ਨਿਰੰਜਨਿ ਕੀਆ ॥੧॥
तिसु रूपु न रेख अनाहदु वाजै सबदु निरंजनि कीआ ॥१॥
Ṫis roop na rékʰ anaahaḋ vaajæ sabaḋ niranjan kee▫aa. ||1||
The Name has no form or outline; it vibrates with the unstruck Sound Current; through the Word of the Shabad, the Immaculate Lord is revealed. ||1||
|
ਕਰੇ ਵਖਿਆਣੁ ਜਾਣੈ ਜੇ ਕੋਈ ॥
करे वखिआणु जाणै जे कोई ॥
Karé vakʰi▫aaṇ jaaṇæ jé ko▫ee.
One can speak on this only when he knows it.
|
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੈ ਸੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
अमृतु पीवै सोई ॥१॥ रहाउ ॥
Amriṫ peevæ so▫ee. ||1|| rahaa▫o.
He alone drinks in the Ambrosial Nectar. ||1||Pause||
|
ਜਿਨੑ ਪੀਆ ਸੇ ਮਸਤ ਭਏ ਹੈ ਤੂਟੇ ਬੰਧਨ ਫਾਹੇ ॥
जिन्ह पीआ से मसत भए है तूटे बंधन फाहे ॥
Jinĥ pee▫aa sé masaṫ bʰa▫é hæ ṫooté banḋʰan faahé.
Those who drink it are enraptured; their bonds and shackles are cut away.
|
ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ਭੀਤਰਿ ਤਾ ਛੋਡੇ ਮਾਇਆ ਕੇ ਲਾਹੇ ॥੨॥
जोती जोति समाणी भीतरि ता छोडे माइआ के लाहे ॥२॥
Joṫee joṫ samaaṇee bʰeeṫar ṫaa chʰodé maa▫i▫aa ké laahé. ||2||
When one’s light blends into the Divine Light, then the desire for Maya is ended. ||2||
|
ਸਰਬ ਜੋਤਿ ਰੂਪੁ ਤੇਰਾ ਦੇਖਿਆ ਸਗਲ ਭਵਨ ਤੇਰੀ ਮਾਇਆ ॥
सरब जोति रूपु तेरा देखिआ सगल भवन तेरी माइआ ॥
Sarab joṫ roop ṫéraa ḋékʰi▫aa sagal bʰavan ṫéree maa▫i▫aa.
Among all lights, I behold Your Form; all the worlds are Your Maya.
|
ਰਾਰੈ ਰੂਪਿ ਨਿਰਾਲਮੁ ਬੈਠਾ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਵਿਚਿ ਛਾਇਆ ॥੩॥
रारै रूपि निरालमु बैठा नदरि करे विचि छाइआ ॥३॥
Raaræ roop niraalam bætʰaa naḋar karé vich chʰaa▫i▫aa. ||3||
Among the tumults and forms, He sits in serene detachment; He bestows His Glance of Grace upon those who are engrossed in the illusion. ||3||
|
ਬੀਣਾ ਸਬਦੁ ਵਜਾਵੈ ਜੋਗੀ ਦਰਸਨਿ ਰੂਪਿ ਅਪਾਰਾ ॥
बीणा सबदु वजावै जोगी दरसनि रूपि अपारा ॥
Beeṇaa sabaḋ vajaavæ jogee ḋarsan roop apaaraa.
The Yogi who plays on the instrument of the Shabad gains the Blessed Vision of the Infinitely Beautiful Lord.
|
ਸਬਦਿ ਅਨਾਹਦਿ ਸੋ ਸਹੁ ਰਾਤਾ ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਵਿਚਾਰਾ ॥੪॥੮॥
सबदि अनाहदि सो सहु राता नानकु कहै विचारा ॥४॥८॥
Sabaḋ anaahaḋ so saho raaṫaa Naanak kahæ vichaaraa. ||4||8||
He, the Lord, is immersed in the Unstruck Shabad of the Word, says Nanak, the humble and meek. ||4||8||
|
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
आसा महला १ ॥
Aasaa mėhlaa 1.
Aasaa, First Mehl:
|
ਮੈ ਗੁਣ ਗਲਾ ਕੇ ਸਿਰਿ ਭਾਰ ॥
मै गुण गला के सिरि भार ॥
Mæ guṇ galaa ké sir bʰaar.
My virtue is that I carry the load of my words upon my head.
|
ਗਲੀ ਗਲਾ ਸਿਰਜਣਹਾਰ ॥
गली गला सिरजणहार ॥
Galee galaa sirjaṇhaar.
The real words are the Words of the Creator Lord.
|
ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਹਸਣਾ ਬਾਦਿ ॥
खाणा पीणा हसणा बादि ॥
Kʰaaṇaa peeṇaa hasṇaa baaḋ.
How useless are eating, drinking and laughing,
|
ਜਬ ਲਗੁ ਰਿਦੈ ਨ ਆਵਹਿ ਯਾਦਿ ॥੧॥
जब लगु रिदै न आवहि यादि ॥१॥
Jab lag riḋæ na aavahi yaaḋ. ||1||
if the Lord is not cherished in the heart! ||1||
|
ਤਉ ਪਰਵਾਹ ਕੇਹੀ ਕਿਆ ਕੀਜੈ ॥
तउ परवाह केही किआ कीजै ॥
Ṫa▫o parvaah kéhee ki▫aa keejæ.
Why should someone care for anything else,
|
ਜਨਮਿ ਜਨਮਿ ਕਿਛੁ ਲੀਜੀ ਲੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जनमि जनमि किछु लीजी लीजै ॥१॥ रहाउ ॥
Janam janam kichʰ leejee leejæ. ||1|| rahaa▫o.
if throughout his life, he gathers in that which is truly worth gathering? ||1||Pause||
|
ਮਨ ਕੀ ਮਤਿ ਮਤਾਗਲੁ ਮਤਾ ॥
मन की मति मतागलु मता ॥
Man kee maṫ maṫaagal maṫaa.
The intellect of the mind is like a drunken elephant.
|
ਜੋ ਕਿਛੁ ਬੋਲੀਐ ਸਭੁ ਖਤੋ ਖਤਾ ॥
जो किछु बोलीऐ सभु खतो खता ॥
Jo kichʰ bolee▫æ sabʰ kʰaṫo kʰaṫaa.
Whatever one utters is totally false, the most false of the false.
|
ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਲੈ ਕੀਚੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥
किआ मुहु लै कीचै अरदासि ॥
Ki▫aa muhu læ keechæ arḋaas.
So, what face should we put on to offer our prayer,
|
ਪਾਪੁ ਪੁੰਨੁ ਦੁਇ ਸਾਖੀ ਪਾਸਿ ॥੨॥
पापु पुंनु दुइ साखी पासि ॥२॥
Paap punn ḋu▫é saakʰee paas. ||2||
when both virtue and vice are close at hand as witnesses? ||2||
|
ਜੈਸਾ ਤੂੰ ਕਰਹਿ ਤੈਸਾ ਕੋ ਹੋਇ ॥
जैसा तूं करहि तैसा को होइ ॥
Jæsaa ṫooⁿ karahi ṫæsaa ko ho▫é.
As You make us, so we become.
|
ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ਕੋਇ ॥
तुझ बिनु दूजा नाही कोइ ॥
Ṫujʰ bin ḋoojaa naahee ko▫é.
Without You, there is no other at all.
|
ਜੇਹੀ ਤੂੰ ਮਤਿ ਦੇਹਿ ਤੇਹੀ ਕੋ ਪਾਵੈ ॥
जेही तूं मति देहि तेही को पावै ॥
Jéhee ṫooⁿ maṫ ḋėh ṫéhee ko paavæ.
As is the understanding which You bestow, so do we receive.
|
ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਵੈ ॥੩॥
तुधु आपे भावै तिवै चलावै ॥३॥
Ṫuḋʰ aapé bʰaavæ ṫivæ chalaavæ. ||3||
As it pleases Your Will, so do You lead us. ||3||
|
ਰਾਗ ਰਤਨ ਪਰੀਆ ਪਰਵਾਰ ॥
राग रतन परीआ परवार ॥
Raag raṫan paree▫aa parvaar.
The divine crystalline harmonies, their consorts, and their celestial families -
|
ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਉਪਜੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਾਰ ॥
तिसु विचि उपजै अमृतु सार ॥
Ṫis vich upjæ amriṫ saar.
from them, the essence of Ambrosial Nectar is produced.
|
ਨਾਨਕ ਕਰਤੇ ਕਾ ਇਹੁ ਧਨੁ ਮਾਲੁ ॥
नानक करते का इहु धनु मालु ॥
Naanak karṫé kaa ih ḋʰan maal.
O Nanak! This is the wealth and property of the Creator Lord.
|
ਜੇ ਕੋ ਬੂਝੈ ਏਹੁ ਬੀਚਾਰੁ ॥੪॥੯॥
जे को बूझै एहु बीचारु ॥४॥९॥
Jé ko boojʰæ éhu beechaar. ||4||9||
If only this essential reality were understood! ||4||9||
|
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
आसा महला १ ॥
Aasaa mėhlaa 1.
Aasaa, First Mehl:
|
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਅਪਨੈ ਘਰਿ ਆਇਆ ਤਾ ਮਿਲਿ ਸਖੀਆ ਕਾਜੁ ਰਚਾਇਆ ॥
करि किरपा अपनै घरि आइआ ता मिलि सखीआ काजु रचाइआ ॥
Kar kirpaa apnæ gʰar aa▫i▫aa ṫaa mil sakʰee▫aa kaaj rachaa▫i▫aa.
When by His Grace He came to my home, then my companions met together to celebrate my marriage.
|
ਖੇਲੁ ਦੇਖਿ ਮਨਿ ਅਨਦੁ ਭਇਆ ਸਹੁ ਵੀਆਹਣ ਆਇਆ ॥੧॥
खेलु देखि मनि अनदु भइआ सहु वीआहण आइआ ॥१॥
Kʰél ḋékʰ man anaḋ bʰa▫i▫aa saho vee▫aahaṇ aa▫i▫aa. ||1||
Beholding this play, my mind became blissful; my Husband Lord has come to marry me. ||1||
|
ਗਾਵਹੁ ਗਾਵਹੁ ਕਾਮਣੀ ਬਿਬੇਕ ਬੀਚਾਰੁ ॥
गावहु गावहु कामणी बिबेक बीचारु ॥
Gaavhu gaavhu kaamṇee bibék beechaar.
So, sing - yes, sing the songs of wisdom and reflection, O brides.
|
ਹਮਰੈ ਘਰਿ ਆਇਆ ਜਗਜੀਵਨੁ ਭਤਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
हमरै घरि आइआ जगजीवनु भतारु ॥१॥ रहाउ ॥
Hamræ gʰar aa▫i▫aa jagjeevan bʰaṫaar. ||1|| rahaa▫o.
My spouse, the Life of the world, has come into my home. ||1||Pause||
|
ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਹਮਰਾ ਵੀਆਹੁ ਜਿ ਹੋਆ ਜਾਂ ਸਹੁ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਜਾਨਿਆ ॥
गुरू दुआरै हमरा वीआहु जि होआ जां सहु मिलिआ तां जानिआ ॥
Guroo ḋu▫aaræ hamraa vee▫aahu jė ho▫aa jaaⁿ saho mili▫aa ṫaaⁿ jaani▫aa.
When I was married within the Gurdwara, the Guru’s Gate, I met my Husband Lord, and I came to know Him.
|
ਤਿਹੁ ਲੋਕਾ ਮਹਿ ਸਬਦੁ ਰਵਿਆ ਹੈ ਆਪੁ ਗਇਆ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥੨॥
तिहु लोका महि सबदु रविआ है आपु गइआ मनु मानिआ ॥२॥
Ṫihu lokaa mėh sabaḋ ravi▫aa hæ aap ga▫i▫aa man maani▫aa. ||2||
The Word of His Shabad is pervading the three worlds; when my ego was quieted, my mind became happy. ||2||
|
ਆਪਣਾ ਕਾਰਜੁ ਆਪਿ ਸਵਾਰੇ ਹੋਰਨਿ ਕਾਰਜੁ ਨ ਹੋਈ ॥
आपणा कारजु आपि सवारे होरनि कारजु न होई ॥
Aapṇaa kaaraj aap savaaré horan kaaraj na ho▫ee.
He Himself arranges His own affairs; His affairs cannot be arranged by anyone else.
|
ਜਿਤੁ ਕਾਰਜਿ ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਦਇਆ ਧਰਮੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ॥੩॥
जितु कारजि सतु संतोखु दइआ धरमु है गुरमुखि बूझै कोई ॥३॥
Jiṫ kaaraj saṫ sanṫokʰ ḋa▫i▫aa ḋʰaram hæ gurmukʰ boojʰæ ko▫ee. ||3||
By the affair of this marriage, truth, contentment, mercy and faith are produced; but how rare is that Gurmukh who understands it! ||3||
|
ਭਨਤਿ ਨਾਨਕੁ ਸਭਨਾ ਕਾ ਪਿਰੁ ਏਕੋ ਸੋਇ ॥
भनति नानकु सभना का पिरु एको सोइ ॥
Bʰanaṫ Naanak sabʰnaa kaa pir éko so▫é.
Says Nanak, that Lord alone is the Husband of all.
|
ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਹੋਇ ॥੪॥੧੦॥
जिस नो नदरि करे सा सोहागणि होइ ॥४॥१०॥
Jis no naḋar karé saa sohagaṇ ho▫é. ||4||10||
She, upon whom He casts His Glance of Grace, becomes the happy soul-bride. ||4||10||
|
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
आसा महला १ ॥
Aasaa mėhlaa 1.
Aasaa, First Mehl:
|
ਗ੍ਰਿਹੁ ਬਨੁ ਸਮਸਰਿ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
ग्रिहु बनु समसरि सहजि सुभाइ ॥
Garihu ban samsar sahj subʰaa▫é.
Home and forest are the same, for one who dwells in the balance of intuitive peace and poise.
|
ਦੁਰਮਤਿ ਗਤੁ ਭਈ ਕੀਰਤਿ ਠਾਇ ॥
दुरमति गतु भई कीरति ठाइ ॥
Ḋurmaṫ gaṫ bʰa▫ee keeraṫ tʰaa▫é.
His evil-mindedness departs, and the Praises of God take its place.
|
ਸਚ ਪਉੜੀ ਸਾਚਉ ਮੁਖਿ ਨਾਂਉ ॥
सच पउड़ी साचउ मुखि नांउ ॥
Sach pa▫oṛee saacha▫o mukʰ naaⁿ▫o.
To chant the True Name with one’s mouth is the true ladder.
|
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਪਾਏ ਨਿਜ ਥਾਉ ॥੧॥
सतिगुरु सेवि पाए निज थाउ ॥१॥
Saṫgur sév paa▫é nij ṫʰaa▫o. ||1||
Serving the True Guru, one finds one’s own place within the self. ||1||
|
