ਨਾਨਕ ਸਾ ਕਰਮਾਤਿ ਸਾਹਿਬ ਤੁਠੈ ਜੋ ਮਿਲੈ ॥੧॥
नानक सा करमाति साहिब तुठै जो मिलै ॥१॥
Naanak saa karmaaṫ saahib ṫutʰæ jo milæ. ||1||
O Nanak! That is the most wonderful gift, which is received from the Lord, when He is totally pleased. ||1||
|
ਮਹਲਾ ੨ ॥
महला २ ॥
Mėhlaa 2.
Second Mehl:
|
ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਚਾਕਰੀ ਜਿਤੁ ਭਉ ਖਸਮ ਨ ਜਾਇ ॥
एह किनेही चाकरी जितु भउ खसम न जाइ ॥
Éh kinéhee chaakree jiṫ bʰa▫o kʰasam na jaa▫é.
What sort of service is this, by which the fear of the Lord Master does not depart?
|
ਨਾਨਕ ਸੇਵਕੁ ਕਾਢੀਐ ਜਿ ਸੇਤੀ ਖਸਮ ਸਮਾਇ ॥੨॥
नानक सेवकु काढीऐ जि सेती खसम समाइ ॥२॥
Naanak sévak kaadʰee▫æ jė séṫee kʰasam samaa▫é. ||2||
O Nanak! He alone is called a servant, who merges with the Lord Master. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਨਾਨਕ ਅੰਤ ਨ ਜਾਪਨੑੀ ਹਰਿ ਤਾ ਕੇ ਪਾਰਾਵਾਰ ॥
नानक अंत न जापन्ही हरि ता के पारावार ॥
Naanak anṫ na jaapnĥee har ṫaa ké paaraavaar.
O Nanak! The Lord’s limits cannot be known; He has no end or limitation.
|
ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਸਾਖਤੀ ਫਿਰਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਮਾਰ ॥
आपि कराए साखती फिरि आपि कराए मार ॥
Aap karaa▫é saakʰ▫ṫee fir aap karaa▫é maar.
He Himself creates, and then He Himself destroys.
|
ਇਕਨੑਾ ਗਲੀ ਜੰਜੀਰੀਆ ਇਕਿ ਤੁਰੀ ਚੜਹਿ ਬਿਸੀਆਰ ॥
इकन्हा गली जंजीरीआ इकि तुरी चड़हि बिसीआर ॥
Iknĥaa galee janjeeree▫aa ik ṫuree chaṛėh bisee▫aar.
Some have chains around their necks, while some ride on many horses.
|
ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰੇ ਆਪਿ ਹਉ ਕੈ ਸਿਉ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ॥
आपि कराए करे आपि हउ कै सिउ करी पुकार ॥
Aap karaa▫é karé aap ha▫o kæ si▫o karee pukaar.
He Himself acts, and He Himself causes us to act. Unto whom should I complain?
|
ਨਾਨਕ ਕਰਣਾ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਫਿਰਿ ਤਿਸ ਹੀ ਕਰਣੀ ਸਾਰ ॥੨੩॥
नानक करणा जिनि कीआ फिरि तिस ही करणी सार ॥२३॥
Naanak karṇaa jin kee▫aa fir ṫis hee karṇee saar. ||23||
O Nanak! The One who created the creation - He Himself takes care of it. ||23||
|
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
सलोकु मः १ ॥
Salok mėhlaa 1.
Shalok, First Mehl:
|
ਆਪੇ ਭਾਂਡੇ ਸਾਜਿਅਨੁ ਆਪੇ ਪੂਰਣੁ ਦੇਇ ॥
आपे भांडे साजिअनु आपे पूरणु देइ ॥
Aapé bʰaaⁿdé saaji▫an aapé pooraṇ ḋé▫é.
He Himself fashioned the vessel of the body, and He Himself fills it.
|
ਇਕਨੑੀ ਦੁਧੁ ਸਮਾਈਐ ਇਕਿ ਚੁਲੑੈ ਰਹਨੑਿ ਚੜੇ ॥
इकन्ही दुधु समाईऐ इकि चुल्है रहन्हि चड़े ॥
Iknĥee ḋuḋʰ samaa▫ee▫æ ik chulĥæ rėhniĥ chaṛé.
Into some, milk is poured, while others remain on the fire.
|
ਇਕਿ ਨਿਹਾਲੀ ਪੈ ਸਵਨੑਿ ਇਕਿ ਉਪਰਿ ਰਹਨਿ ਖੜੇ ॥
इकि निहाली पै सवन्हि इकि उपरि रहनि खड़े ॥
Ik nihaalee pæ savniĥ ik upar rahan kʰaṛé.
Some lie down and sleep on soft beds, while others remain watchful.
|
ਤਿਨੑਾ ਸਵਾਰੇ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨੑ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥੧॥
तिन्हा सवारे नानका जिन्ह कउ नदरि करे ॥१॥
Ṫinĥaa savaaré naankaa jinĥ ka▫o naḋar karé. ||1||
He adorns those, O Nanak! Upon whom He casts His Glance of Grace. ||1||
|
ਮਹਲਾ ੨ ॥
महला २ ॥
Mėhlaa 2.
Second Mehl:
|
ਆਪੇ ਸਾਜੇ ਕਰੇ ਆਪਿ ਜਾਈ ਭਿ ਰਖੈ ਆਪਿ ॥
आपे साजे करे आपि जाई भि रखै आपि ॥
Aapé saajé karé aap jaa▫ee bʰė rakʰæ aap.
He Himself creates and fashions the world, and He Himself keeps it in order.
|
ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ ਦੇਖੈ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ॥
तिसु विचि जंत उपाइ कै देखै थापि उथापि ॥
Ṫis vich janṫ upaa▫é kæ ḋékʰæ ṫʰaap uṫʰaap.
Having created the beings within it, He oversees their birth and death.
|
ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਨਾਨਕਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ॥੨॥
किस नो कहीऐ नानका सभु किछु आपे आपि ॥२॥
Kis no kahee▫æ naankaa sabʰ kichʰ aapé aap. ||2||
Unto whom should we speak, O Nanak! When He Himself is all-in-all? ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਵਡੇ ਕੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ਕਿਛੁ ਕਹਣਾ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥
वडे कीआ वडिआईआ किछु कहणा कहणु न जाइ ॥
vadé kee▫aa vaḋi▫aa▫ee▫aa kichʰ kahṇaa kahaṇ na jaa▫é.
The description of the greatness of the Great Lord cannot be described.
|
ਸੋ ਕਰਤਾ ਕਾਦਰ ਕਰੀਮੁ ਦੇ ਜੀਆ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥
सो करता कादर करीमु दे जीआ रिजकु स्मबाहि ॥
So karṫaa kaaḋar kareem ḋé jee▫aa rijak sambaahi.
He is the Creator, all-powerful and benevolent; He gives sustenance to all beings.
|
ਸਾਈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਧੁਰਿ ਛੋਡੀ ਤਿੰਨੈ ਪਾਇ ॥
साई कार कमावणी धुरि छोडी तिंनै पाइ ॥
Saa▫ee kaar kamaavṇee ḋʰur chʰodee ṫinnæ paa▫é.
The mortal does that work, which has been predestined from the very beginning.
|
ਨਾਨਕ ਏਕੀ ਬਾਹਰੀ ਹੋਰ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
नानक एकी बाहरी होर दूजी नाही जाइ ॥
Naanak ékee baahree hor ḋoojee naahee jaa▫é.
O Nanak! Except for the One Lord, there is no other place at all.
|
ਸੋ ਕਰੇ ਜਿ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥੨੪॥੧॥ ਸੁਧੁ
सो करे जि तिसै रजाइ ॥२४॥१॥ सुधु
So karé jė ṫisæ rajaa▫é. ||24||1|| suḋʰu
He does whatever He wills. ||24||1|| Sudh||
|
ੴ ਸਤਿਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिनामु करता पुरखु निरभउ निरवैरु अकाल मूरति अजूनी सैभं गुरप्रसादि ॥
Ik▫oaⁿkaar saṫnaam karṫaa purakʰ nirbʰa▫o nirvær akaal mooraṫ ajoonee sæbʰaⁿ gurparsaaḋ.
One Universal Creator God. Truth Is The Name. Creative Being Personified. No Fear. No Hatred. Image Of The Undying. Beyond Birth. Self-Existent. By Guru’s Grace:
|
ਰਾਗੁ ਆਸਾ ਬਾਣੀ ਭਗਤਾ ਕੀ ॥
रागु आसा बाणी भगता की ॥
Raag aasaa baṇee bʰagṫaa kee.
Raag Aasaa, The Word Of The Devotees:
|
ਕਬੀਰ ਜੀਉ ਨਾਮਦੇਉ ਜੀਉ ਰਵਿਦਾਸ ਜੀਉ ॥
कबीर जीउ नामदेउ जीउ रविदास जीउ ॥
Kabeer jee▫o naamḋé▫o jee▫o Raviḋaas jee▫o.
Kabir! Namdev And Ravi Das.
|
ਆਸਾ ਸ੍ਰੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ॥
आसा स्री कबीर जीउ ॥
Aasaa saree Kabeer jee▫o.
Aasaa, Kabir Jee:
|
ਗੁਰ ਚਰਣ ਲਾਗਿ ਹਮ ਬਿਨਵਤਾ ਪੂਛਤ ਕਹ ਜੀਉ ਪਾਇਆ ॥
गुर चरण लागि हम बिनवता पूछत कह जीउ पाइआ ॥
Gur charaṇ laag ham binvaṫaa poochʰaṫ kah jee▫o paa▫i▫aa.
Falling at the Feet of the Guru, I pray, and ask Him, “Why was man created?
|
ਕਵਨ ਕਾਜਿ ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸੈ ਕਹਹੁ ਮੋਹਿ ਸਮਝਾਇਆ ॥੧॥
कवन काजि जगु उपजै बिनसै कहहु मोहि समझाइआ ॥१॥
Kavan kaaj jag upjæ binsæ kahhu mohi samjʰaa▫i▫aa. ||1||
What deeds cause the world to come into being, and be destroyed? Tell me, so that I may understand”.||1||
|
ਦੇਵ ਕਰਹੁ ਦਇਆ ਮੋਹਿ ਮਾਰਗਿ ਲਾਵਹੁ ਜਿਤੁ ਭੈ ਬੰਧਨ ਤੂਟੈ ॥
देव करहु दइआ मोहि मारगि लावहु जितु भै बंधन तूटै ॥
Ḋév karahu ḋa▫i▫aa mohi maarag laavhu jiṫ bʰæ banḋʰan ṫootæ.
O Divine Guru, please, show Mercy to me, and place me on the right path, by which the bonds of fear may be cut away.
|
ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੁਖ ਫੇੜ ਕਰਮ ਸੁਖ ਜੀਅ ਜਨਮ ਤੇ ਛੂਟੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जनम मरन दुख फेड़ करम सुख जीअ जनम ते छूटै ॥१॥ रहाउ ॥
Janam maran ḋukʰ féṛ karam sukʰ jee▫a janam ṫé chʰootæ. ||1|| rahaa▫o.
The pains of birth and death come from past actions and karma; peace comes when the soul finds release from reincarnation. ||1||Pause||
|
ਮਾਇਆ ਫਾਸ ਬੰਧ ਨਹੀ ਫਾਰੈ ਅਰੁ ਮਨ ਸੁੰਨਿ ਨ ਲੂਕੇ ॥
माइआ फास बंध नही फारै अरु मन सुंनि न लूके ॥
Maa▫i▫aa faas banḋʰ nahee faaræ ar man sunn na looké.
The mortal does not break free from the bonds of the noose of Maya, and he does not seek the shelter of the profound, absolute Lord.
|
ਆਪਾ ਪਦੁ ਨਿਰਬਾਣੁ ਨ ਚੀਨੑਿਆ ਇਨ ਬਿਧਿ ਅਭਿਉ ਨ ਚੂਕੇ ॥੨॥
आपा पदु निरबाणु न चीन्हिआ इन बिधि अभिउ न चूके ॥२॥
Aapaa paḋ nirbaaṇ na cheenĥi▫aa in biḋʰ abʰi▫o na chooké. ||2||
He does not realize the dignity of the self, and Nirvana; because of this, his doubt does not depart. ||2||
|
ਕਹੀ ਨ ਉਪਜੈ ਉਪਜੀ ਜਾਣੈ ਭਾਵ ਅਭਾਵ ਬਿਹੂਣਾ ॥
कही न उपजै उपजी जाणै भाव अभाव बिहूणा ॥
Kahee na upjæ upjee jaaṇæ bʰaav abʰaav bihooṇaa.
The soul is not born, even though he thinks it is born; it is free from birth and death.
|
ਉਦੈ ਅਸਤ ਕੀ ਮਨ ਬੁਧਿ ਨਾਸੀ ਤਉ ਸਦਾ ਸਹਜਿ ਲਿਵ ਲੀਣਾ ॥੩॥
उदै असत की मन बुधि नासी तउ सदा सहजि लिव लीणा ॥३॥
Uḋæ asaṫ kee man buḋʰ naasee ṫa▫o saḋaa sahj liv leeṇaa. ||3||
When the mortal gives up his ideas of birth and death, he remains constantly absorbed in the Lord’s Love. ||3||
|
ਜਿਉ ਪ੍ਰਤਿਬਿੰਬੁ ਬਿੰਬ ਕਉ ਮਿਲੀ ਹੈ ਉਦਕ ਕੁੰਭੁ ਬਿਗਰਾਨਾ ॥
जिउ प्रतिबि्मबु बि्मब कउ मिली है उदक कु्मभु बिगराना ॥
Ji▫o parṫibimb bimb ka▫o milee hæ uḋak kumbʰ bigraanaa.
As the reflection of an object blends in the water when the pitcher is broken,
|
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਗੁਣ ਭ੍ਰਮੁ ਭਾਗਾ ਤਉ ਮਨੁ ਸੁੰਨਿ ਸਮਾਨਾਂ ॥੪॥੧॥
कहु कबीर ऐसा गुण भ्रमु भागा तउ मनु सुंनि समानां ॥४॥१॥
Kaho Kabeer æsaa guṇ bʰaram bʰaagaa ṫa▫o man sunn samaanaaⁿ. ||4||1||
says Kabir, just so virtue dispels doubt, and then the soul is absorbed in the profound, absolute Lord. ||4||1||
|
