ਇਹੁ ਜੀਉ ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਹੈ ਸਹਜੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥੨॥
इहु जीउ सदा मुकतु है सहजे रहिआ समाइ ॥२॥
Ih jee▫o saḋaa mukaṫ hæ sėhjé rahi▫aa samaa▫é. ||2||
Then, this soul is liberated forever, and it remains absorbed in celestial bliss. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਪ੍ਰਭਿ ਸੰਸਾਰੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਵਸਿ ਆਪਣੈ ਕੀਤਾ ॥
प्रभि संसारु उपाइ कै वसि आपणै कीता ॥
Parabʰ sansaar upaa▫é kæ vas aapṇæ keeṫaa.
God created the Universe, and He keeps it under His power.
|
ਗਣਤੈ ਪ੍ਰਭੂ ਨ ਪਾਈਐ ਦੂਜੈ ਭਰਮੀਤਾ ॥
गणतै प्रभू न पाईऐ दूजै भरमीता ॥
Gaṇṫæ parabʰoo na paa▫ee▫æ ḋoojæ bʰarmeeṫaa.
God cannot be obtained by counting; the mortal wanders in doubt.
|
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਬੁਝਿ ਸਚਿ ਸਮੀਤਾ ॥
सतिगुर मिलिऐ जीवतु मरै बुझि सचि समीता ॥
Saṫgur mili▫æ jeevaṫ maræ bujʰ sach sameeṫaa.
Meeting the True Guru, one remains dead while still alive; understanding Him, he is absorbed in the Truth.
|
ਸਬਦੇ ਹਉਮੈ ਖੋਈਐ ਹਰਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲੀਤਾ ॥
सबदे हउमै खोईऐ हरि मेलि मिलीता ॥
Sabḋé ha▫umæ kʰo▫ee▫æ har mél mileeṫaa.
Through the Word of the Shabad, egotism is eradicated, and one is united in the Lord’s Union.
|
ਸਭ ਕਿਛੁ ਜਾਣੈ ਕਰੇ ਆਪਿ ਆਪੇ ਵਿਗਸੀਤਾ ॥੪॥
सभ किछु जाणै करे आपि आपे विगसीता ॥४॥
Sabʰ kichʰ jaaṇæ karé aap aapé vigseeṫaa. ||4||
He knows everything, and Himself does everything; beholding His Creation, He rejoices. ||4||
|
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
सलोकु मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਇਓ ਨਾਮੁ ਨ ਵਸਿਓ ਮਨਿ ਆਇ ॥
सतिगुर सिउ चितु न लाइओ नामु न वसिओ मनि आइ ॥
Saṫgur si▫o chiṫ na laa▫i▫o naam na vasi▫o man aa▫é.
One who has not focused his consciousness on the True Guru, and into whose mind the Naam does not come -
|
ਧ੍ਰਿਗੁ ਇਵੇਹਾ ਜੀਵਿਆ ਕਿਆ ਜੁਗ ਮਹਿ ਪਾਇਆ ਆਇ ॥
ध्रिगु इवेहा जीविआ किआ जुग महि पाइआ आइ ॥
Ḋʰarig ivéhaa jeevi▫aa ki▫aa jug mėh paa▫i▫aa aa▫é.
cursed is such a life. What has he gained by coming into the world?
|
ਮਾਇਆ ਖੋਟੀ ਰਾਸਿ ਹੈ ਏਕ ਚਸੇ ਮਹਿ ਪਾਜੁ ਲਹਿ ਜਾਇ ॥
माइआ खोटी रासि है एक चसे महि पाजु लहि जाइ ॥
Maa▫i▫aa kʰotee raas hæ ék chasé mėh paaj lėh jaa▫é.
Maya is a false capital; in an instant, its false covering falls off.
|
ਹਥਹੁ ਛੁੜਕੀ ਤਨੁ ਸਿਆਹੁ ਹੋਇ ਬਦਨੁ ਜਾਇ ਕੁਮਲਾਇ ॥
हथहु छुड़की तनु सिआहु होइ बदनु जाइ कुमलाइ ॥
Haṫʰahu chʰuṛkee ṫan si▫aahu ho▫é baḋan jaa▫é kumlaa▫é.
When it slips from his hand, his body turns black, and his face withers away.
|
ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਤਿਨੑ ਸੁਖੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
जिन सतिगुर सिउ चितु लाइआ तिन्ह सुखु वसिआ मनि आइ ॥
Jin saṫgur si▫o chiṫ laa▫i▫aa ṫinĥ sukʰ vasi▫aa man aa▫é.
Those who focus their consciousness on the True Guru - peace comes to abide in their minds.
|
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹਿ ਰੰਗ ਸਿਉ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
हरि नामु धिआवहि रंग सिउ हरि नामि रहे लिव लाइ ॥
Har naam ḋʰi▫aavahi rang si▫o har naam rahé liv laa▫é.
They meditate on the Name of the Lord with love; they are lovingly attuned to the Name of the Lord.
|
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰ ਸੋ ਧਨੁ ਸਉਪਿਆ ਜਿ ਜੀਅ ਮਹਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
नानक सतिगुर सो धनु सउपिआ जि जीअ महि रहिआ समाइ ॥
Naanak saṫgur so ḋʰan sa▫upi▫aa jė jee▫a mėh rahi▫aa samaa▫é.
O Nanak! The True Guru has bestowed upon them the wealth, which remains contained within their hearts.
|
ਰੰਗੁ ਤਿਸੈ ਕਉ ਅਗਲਾ ਵੰਨੀ ਚੜੈ ਚੜਾਇ ॥੧॥
रंगु तिसै कउ अगला वंनी चड़ै चड़ाइ ॥१॥
Rang ṫisæ ka▫o aglaa vannee chaṛæ chaṛaa▫é. ||1||
They are imbued with supreme love; its color increases day by day. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਮਾਇਆ ਹੋਈ ਨਾਗਨੀ ਜਗਤਿ ਰਹੀ ਲਪਟਾਇ ॥
माइआ होई नागनी जगति रही लपटाइ ॥
Maa▫i▫aa ho▫ee naagnee jagaṫ rahee laptaa▫é.
Maya is a serpent, clinging to the world.
|
ਇਸ ਕੀ ਸੇਵਾ ਜੋ ਕਰੇ ਤਿਸ ਹੀ ਕਉ ਫਿਰਿ ਖਾਇ ॥
इस की सेवा जो करे तिस ही कउ फिरि खाइ ॥
Is kee sévaa jo karé ṫis hee ka▫o fir kʰaa▫é.
Whoever serves her, she ultimately devours.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੋਈ ਗਾਰੜੂ ਤਿਨਿ ਮਲਿ ਦਲਿ ਲਾਈ ਪਾਇ ॥
गुरमुखि कोई गारड़ू तिनि मलि दलि लाई पाइ ॥
Gurmukʰ ko▫ee gaarṛoo ṫin mal ḋal laa▫ee paa▫é.
The Gurmukh is a snake-charmer; he has trampled her and thrown her down, and crushed her underfoot.
|
ਨਾਨਕ ਸੇਈ ਉਬਰੇ ਜਿ ਸਚਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੨॥
नानक सेई उबरे जि सचि रहे लिव लाइ ॥२॥
Naanak sé▫ee ubré jė sach rahé liv laa▫é. ||2||
O Nanak! They alone are saved, who remain lovingly absorbed in the True Lord. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਢਾਢੀ ਕਰੇ ਪੁਕਾਰ ਪ੍ਰਭੂ ਸੁਣਾਇਸੀ ॥
ढाढी करे पुकार प्रभू सुणाइसी ॥
Dʰaadʰee karé pukaar parabʰoo suṇaa▫isee.
The minstrel cries out, and God hears him.
|
ਅੰਦਰਿ ਧੀਰਕ ਹੋਇ ਪੂਰਾ ਪਾਇਸੀ ॥
अंदरि धीरक होइ पूरा पाइसी ॥
Anḋar ḋʰeerak ho▫é pooraa paa▫isee.
He is comforted within his mind, and he obtains the Perfect Lord.
|
ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਲੇਖੁ ਸੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇਸੀ ॥
जो धुरि लिखिआ लेखु से करम कमाइसी ॥
Jo ḋʰur likʰi▫aa lékʰ sé karam kamaa▫isee.
Whatever destiny is preordained by the Lord, those are the deeds he does.
|
ਜਾ ਹੋਵੈ ਖਸਮੁ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਮਹਲੁ ਘਰੁ ਪਾਇਸੀ ॥
जा होवै खसमु दइआलु ता महलु घरु पाइसी ॥
Jaa hovæ kʰasam ḋa▫i▫aal ṫaa mahal gʰar paa▫isee.
When the Lord and Master becomes Merciful, then one obtains the Mansion of the Lord’s Presence as his home.
|
ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਅਤਿ ਵਡਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਾਇਸੀ ॥੫॥
सो प्रभु मेरा अति वडा गुरमुखि मेलाइसी ॥५॥
So parabʰ méraa aṫ vadaa gurmukʰ mélaa▫isee. ||5||
That God of mine is so very great; as Gurmukh, I have met Him. ||5||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਸਭਨਾ ਕਾ ਸਹੁ ਏਕੁ ਹੈ ਸਦ ਹੀ ਰਹੈ ਹਜੂਰਿ ॥
सभना का सहु एकु है सद ही रहै हजूरि ॥
Sabʰnaa kaa saho ék hæ saḋ hee rahæ hajoor.
There is One Lord God of all; He remains ever-present.
|
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਮੰਨਈ ਤਾ ਘਰ ਹੀ ਅੰਦਰਿ ਦੂਰਿ ॥
नानक हुकमु न मंनई ता घर ही अंदरि दूरि ॥
Naanak hukam na mann▫ee ṫaa gʰar hee anḋar ḋoor.
O Nanak! If one does not obey the Hukam of the Lord’s Command, then within one’s own home, the Lord seems far away.
|
ਹੁਕਮੁ ਭੀ ਤਿਨੑਾ ਮਨਾਇਸੀ ਜਿਨੑ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥
हुकमु भी तिन्हा मनाइसी जिन्ह कउ नदरि करेइ ॥
Hukam bʰee ṫinĥaa manaa▫isee jinĥ ka▫o naḋar karé▫i.
They alone obey the Lord’s Command, upon whom He casts His Glance of Grace.
|
ਹੁਕਮੁ ਮੰਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਪ੍ਰੇਮ ਸੁਹਾਗਣਿ ਹੋਇ ॥੧॥
हुकमु मंनि सुखु पाइआ प्रेम सुहागणि होइ ॥१॥
Hukam man sukʰ paa▫i▫aa parém suhaagaṇ ho▫é. ||1||
Obeying His Command, one obtains peace, and becomes the happy, loving soul-bride. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਰੈਣਿ ਸਬਾਈ ਜਲਿ ਮੁਈ ਕੰਤ ਨ ਲਾਇਓ ਭਾਉ ॥
रैणि सबाई जलि मुई कंत न लाइओ भाउ ॥
Ræṇ sabaa▫ee jal mu▫ee kanṫ na laa▫i▫o bʰaa▫o.
She who does not love her Husband Lord, burns and wastes away all through the night of her life.
|
ਨਾਨਕ ਸੁਖਿ ਵਸਨਿ ਸੋੁਹਾਗਣੀ ਜਿਨੑ ਪਿਆਰਾ ਪੁਰਖੁ ਹਰਿ ਰਾਉ ॥੨॥
नानक सुखि वसनि सुोहागणी जिन्ह पिआरा पुरखु हरि राउ ॥२॥
Naanak sukʰ vasan sohaagaṇee jinĥ pi▫aaraa purakʰ har raa▫o. ||2||
O Nanak! The soul-brides dwell in peace; they have the Lord, their King, as their Husband. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਸਭੁ ਜਗੁ ਫਿਰਿ ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਹਰਿ ਇਕੋ ਦਾਤਾ ॥
सभु जगु फिरि मै देखिआ हरि इको दाता ॥
Sabʰ jag fir mæ ḋékʰi▫aa har iko ḋaaṫaa.
Roaming over the entire world, I have seen that the Lord is the only Giver.
|
ਉਪਾਇ ਕਿਤੈ ਨ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤਾ ॥
उपाइ कितै न पाईऐ हरि करम बिधाता ॥
Upaa▫é kiṫæ na paa▫ee▫æ har karam biḋʰaaṫaa.
The Lord cannot be obtained by any device at all; He is the Architect of Karma.
|
ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਰਿ ਸਹਜੇ ਜਾਤਾ ॥
गुर सबदी हरि मनि वसै हरि सहजे जाता ॥
Gur sabḋee har man vasæ har sėhjé jaaṫaa.
Through the Word of the Guru’s Shabad, the Lord comes to dwell in the mind, and the Lord is easily revealed within.
|
ਅੰਦਰਹੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਬੁਝੀ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰਿ ਨਾਤਾ ॥
अंदरहु त्रिसना अगनि बुझी हरि अमृत सरि नाता ॥
Anḋrahu ṫarisnaa agan bujʰee har amriṫ sar naaṫaa.
The fire of desire within is quenched, and one bathes in the Lord’s Pool of Ambrosial Nectar.
|
ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੇ ਕੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲਾਤਾ ॥੬॥
वडी वडिआई वडे की गुरमुखि बोलाता ॥६॥
vadee vadi▫aa▫ee vadé kee gurmukʰ bolaaṫaa. ||6||
The great greatness of the great Lord God - the Gurmukh speaks of this. ||6||
|
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
सलोकु मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਕਾਇਆ ਹੰਸ ਕਿਆ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਜਿ ਪਇਆ ਹੀ ਛਡਿ ਜਾਇ ॥
काइआ हंस किआ प्रीति है जि पइआ ही छडि जाइ ॥
Kaa▫i▫aa hans ki▫aa pareeṫ hæ jė pa▫i▫aa hee chʰad jaa▫é.
What love is this between the body and soul, which ends when the body falls?
|
ਏਸ ਨੋ ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਕਿ ਖਵਾਲੀਐ ਜਿ ਚਲਦਿਆ ਨਾਲਿ ਨ ਜਾਇ ॥
एस नो कूड़ु बोलि कि खवालीऐ जि चलदिआ नालि न जाइ ॥
És no kooṛ bol kė kʰavaalee▫æ jė chalḋi▫aa naal na jaa▫é.
Why feed it by telling lies? When you leave, it does not go with you.
|
