ਮਃ ੫ ॥
मः ५ ॥
Mėhlaa 5.
Fifth Mehl:
|
ਘਟਿ ਵਸਹਿ ਚਰਣਾਰਬਿੰਦ ਰਸਨਾ ਜਪੈ ਗੁਪਾਲ ॥
घटि वसहि चरणारबिंद रसना जपै गुपाल ॥
Gʰat vasėh charṇaarbinḋ rasnaa japæ gupaal.
Let the Lotus Feet of the Lord abide within your heart, and with your tongue, chant God’s Name.
|
ਨਾਨਕ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਸਿਮਰੀਐ ਤਿਸੁ ਦੇਹੀ ਕਉ ਪਾਲਿ ॥੨॥
नानक सो प्रभु सिमरीऐ तिसु देही कउ पालि ॥२॥
Naanak so parabʰ simree▫æ ṫis ḋéhee ka▫o paal. ||2||
O Nanak! Meditate in remembrance of God, and nurture this body. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਆਪੇ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਕਰੇ ਇਸਨਾਨੁ ॥
आपे अठसठि तीरथ करता आपि करे इसनानु ॥
Aapé atʰsatʰ ṫiraṫʰ karṫaa aap karé isnaan.
The Creator Himself is the sixty-eight sacred places of pilgrimage; He Himself takes the cleansing bath in them.
|
ਆਪੇ ਸੰਜਮਿ ਵਰਤੈ ਸ੍ਵਾਮੀ ਆਪਿ ਜਪਾਇਹਿ ਨਾਮੁ ॥
आपे संजमि वरतै स्वामी आपि जपाइहि नामु ॥
Aapé sanjam varṫæ savaamee aap japaa▫ihi naam.
He Himself practices austere self-discipline; the Lord Master Himself causes us to chant His Name.
|
ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਹੋਇ ਭਉ ਖੰਡਨੁ ਆਪਿ ਕਰੈ ਸਭੁ ਦਾਨੁ ॥
आपि दइआलु होइ भउ खंडनु आपि करै सभु दानु ॥
Aap ḋa▫i▫aal ho▫é bʰa▫o kʰandan aap karæ sabʰ ḋaan.
He Himself becomes merciful to us; the Destroyer of fear Himself gives in charity to all.
|
ਜਿਸ ਨੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਸੋ ਸਦ ਹੀ ਦਰਗਹਿ ਪਾਏ ਮਾਨੁ ॥
जिस नो गुरमुखि आपि बुझाए सो सद ही दरगहि पाए मानु ॥
Jis no gurmukʰ aap bujʰaa▫é so saḋ hee ḋargahi paa▫é maan.
One whom He has enlightened and made Gurmukh, ever obtains honor in His Court.
|
ਜਿਸ ਦੀ ਪੈਜ ਰਖੈ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਸੋ ਸਚਾ ਹਰਿ ਜਾਨੁ ॥੧੪॥
जिस दी पैज रखै हरि सुआमी सो सचा हरि जानु ॥१४॥
Jis ḋee pæj rakʰæ har su▫aamee so sachaa har jaan. ||14||
One whose honor the Lord Master has preserved, comes to know the True Lord. ||14||
|
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
सलोकु मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਜਗੁ ਅੰਧੁ ਹੈ ਅੰਧੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥
नानक बिनु सतिगुर भेटे जगु अंधु है अंधे करम कमाइ ॥
Naanak bin saṫgur bʰété jag anḋʰ hæ anḋʰé karam kamaa▫é.
O Nanak! Without meeting the True Guru, the world is blind, and it does blind deeds.
|
ਸਬਦੈ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਵਈ ਜਿਤੁ ਸੁਖੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
सबदै सिउ चितु न लावई जितु सुखु वसै मनि आइ ॥
Sabḋæ si▫o chiṫ na laav▫ee jiṫ sukʰ vasæ man aa▫é.
It does not focus its consciousness on the Word of the Shabad, which would bring peace to abide in the mind.
|
ਤਾਮਸਿ ਲਗਾ ਸਦਾ ਫਿਰੈ ਅਹਿਨਿਸਿ ਜਲਤੁ ਬਿਹਾਇ ॥
तामसि लगा सदा फिरै अहिनिसि जलतु बिहाइ ॥
Ṫaamas lagaa saḋaa firæ ahinis jalaṫ bihaa▫é.
Always afflicted with the dark passions of low energy, it wanders around, passing its days and nights burning.
|
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਥੀਐ ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥੧॥
जो तिसु भावै सो थीऐ कहणा किछू न जाइ ॥१॥
Jo ṫis bʰaavæ so ṫʰee▫æ kahṇaa kichʰoo na jaa▫é. ||1||
Whatever pleases Him, comes to pass; no one has any say in this. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਸਤਿਗੁਰੂ ਫੁਰਮਾਇਆ ਕਾਰੀ ਏਹ ਕਰੇਹੁ ॥
सतिगुरू फुरमाइआ कारी एह करेहु ॥
Saṫguroo furmaa▫i▫aa kaaree éh karéhu.
The True Guru has commanded us to do this:
|
ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਹੋਇ ਕੈ ਸਾਹਿਬੁ ਸੰਮਾਲੇਹੁ ॥
गुरू दुआरै होइ कै साहिबु संमालेहु ॥
Guroo ḋu▫aaræ ho▫é kæ saahib sammaaléhu.
through the Guru’s Gate, meditate on the Lord Master.
|
ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਹਜੂਰਿ ਹੈ ਭਰਮੈ ਕੇ ਛਉੜ ਕਟਿ ਕੈ ਅੰਤਰਿ ਜੋਤਿ ਧਰੇਹੁ ॥
साहिबु सदा हजूरि है भरमै के छउड़ कटि कै अंतरि जोति धरेहु ॥
Saahib saḋaa hajoor hæ bʰarmæ ké chʰa▫uṛ kat kæ anṫar joṫ ḋʰaréhu.
The Lord Master is ever-present. He tears away the veil of doubt, and installs His Light within the mind.
|
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਦਾਰੂ ਏਹੁ ਲਾਏਹੁ ॥
हरि का नामु अमृतु है दारू एहु लाएहु ॥
Har kaa naam amriṫ hæ ḋaaroo éhu laa▫éhu.
The Name of the Lord is Ambrosial Nectar - take this healing medicine!
|
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਚਿਤਿ ਰਖਹੁ ਸੰਜਮੁ ਸਚਾ ਨੇਹੁ ॥
सतिगुर का भाणा चिति रखहु संजमु सचा नेहु ॥
Saṫgur kaa bʰaaṇaa chiṫ rakʰahu sanjam sachaa néhu.
Enshrine the Will of the True Guru in your consciousness, and make the True Lord’s Love your self-discipline.
|
ਨਾਨਕ ਐਥੈ ਸੁਖੈ ਅੰਦਰਿ ਰਖਸੀ ਅਗੈ ਹਰਿ ਸਿਉ ਕੇਲ ਕਰੇਹੁ ॥੨॥
नानक ऐथै सुखै अंदरि रखसी अगै हरि सिउ केल करेहु ॥२॥
Naanak æṫʰæ sukʰæ anḋar rakʰsee agæ har si▫o kél karéhu. ||2||
O Nanak! You shall be kept in peace here, and hereafter, you shall celebrate with the Lord. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਆਪੇ ਭਾਰ ਅਠਾਰਹ ਬਣਸਪਤਿ ਆਪੇ ਹੀ ਫਲ ਲਾਏ ॥
आपे भार अठारह बणसपति आपे ही फल लाए ॥
Aapé bʰaar atʰaarah baṇaspaṫ aapé hee fal laa▫é.
He Himself is the vast variety of Nature, and He Himself makes it bear fruit.
|
ਆਪੇ ਮਾਲੀ ਆਪਿ ਸਭੁ ਸਿੰਚੈ ਆਪੇ ਹੀ ਮੁਹਿ ਪਾਏ ॥
आपे माली आपि सभु सिंचै आपे ही मुहि पाए ॥
Aapé maalee aap sabʰ sinchæ aapé hee muhi paa▫é.
He Himself is the Gardener, He Himself irrigates all the plants, and He Himself puts them in His mouth.
|
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਭੁਗਤਾ ਆਪੇ ਦੇਇ ਦਿਵਾਏ ॥
आपे करता आपे भुगता आपे देइ दिवाए ॥
Aapé karṫaa aapé bʰugṫaa aapé ḋé▫é ḋivaa▫é.
He Himself is the Creator, and He Himself is the Enjoyer; He Himself gives, and causes others to give.
|
ਆਪੇ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪੇ ਹੈ ਰਾਖਾ ਆਪੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ॥
आपे साहिबु आपे है राखा आपे रहिआ समाए ॥
Aapé saahib aapé hæ raakʰaa aapé rahi▫aa samaa▫é.
He Himself is the Lord and Master, and He Himself is the Protector; He Himself is permeating and pervading everywhere.
|
ਜਨੁ ਨਾਨਕ ਵਡਿਆਈ ਆਖੈ ਹਰਿ ਕਰਤੇ ਕੀ ਜਿਸ ਨੋ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਏ ॥੧੫॥
जनु नानक वडिआई आखै हरि करते की जिस नो तिलु न तमाए ॥१५॥
Jan Naanak vadi▫aa▫ee aakʰæ har karṫé kee jis no ṫil na ṫamaa▫é. ||15||
Servant Nanak speaks of the greatness of the Lord, the Creator, who has no greed at all. ||15||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਮਾਣਸੁ ਭਰਿਆ ਆਣਿਆ ਮਾਣਸੁ ਭਰਿਆ ਆਇ ॥
माणसु भरिआ आणिआ माणसु भरिआ आइ ॥
Maaṇas bʰari▫aa aaṇi▫aa maaṇas bʰari▫aa aa▫é.
One person brings a full bottle, and another fills his cup.
|
ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਮਤਿ ਦੂਰਿ ਹੋਇ ਬਰਲੁ ਪਵੈ ਵਿਚਿ ਆਇ ॥
जितु पीतै मति दूरि होइ बरलु पवै विचि आइ ॥
Jiṫ peeṫæ maṫ ḋoor ho▫é baral pavæ vich aa▫é.
Drinking the wine, his intelligence departs, and madness enters his mind;
|
ਆਪਣਾ ਪਰਾਇਆ ਨ ਪਛਾਣਈ ਖਸਮਹੁ ਧਕੇ ਖਾਇ ॥
आपणा पराइआ न पछाणई खसमहु धके खाइ ॥
Aapṇaa paraa▫i▫aa na pachʰaaṇ▫ee kʰasmahu ḋʰaké kʰaa▫é.
he cannot distinguish between his own and others, and he is struck down by his Lord and Master.
|
ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਖਸਮੁ ਵਿਸਰੈ ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥
जितु पीतै खसमु विसरै दरगह मिलै सजाइ ॥
Jiṫ peeṫæ kʰasam visræ ḋargėh milæ sajaa▫é.
Drinking it, he forgets his Lord and Master, and he is punished in the Court of the Lord.
|
ਝੂਠਾ ਮਦੁ ਮੂਲਿ ਨ ਪੀਚਈ ਜੇ ਕਾ ਪਾਰਿ ਵਸਾਇ ॥
झूठा मदु मूलि न पीचई जे का पारि वसाइ ॥
Jʰootʰaa maḋ mool na peech▫ee jé kaa paar vasaa▫é.
Do not drink the false wine at all, if it is in your power.
|
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਸਚੁ ਮਦੁ ਪਾਈਐ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਜਿਸੁ ਆਇ ॥
नानक नदरी सचु मदु पाईऐ सतिगुरु मिलै जिसु आइ ॥
Naanak naḋree sach maḋ paa▫ee▫æ saṫgur milæ jis aa▫é.
O Nanak! The True Guru comes and meets the mortal; by His Grace, one obtains the True Wine.
|
ਸਦਾ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਹੈ ਮਹਲੀ ਪਾਵੈ ਥਾਉ ॥੧॥
सदा साहिब कै रंगि रहै महली पावै थाउ ॥१॥
Saḋaa saahib kæ rang rahæ mahlee paavæ ṫʰaa▫o. ||1||
He shall dwell forever in the Love of the Lord Master, and obtain a seat in the Mansion of His Presence. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਇਹੁ ਜਗਤੁ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਜਾ ਇਸ ਨੋ ਸੋਝੀ ਹੋਇ ॥
इहु जगतु जीवतु मरै जा इस नो सोझी होइ ॥
Ih jagaṫ jeevaṫ maræ jaa is no sojʰee ho▫é.
When this world comes to understand, it remains dead while still alive.
|
ਜਾ ਤਿਨੑਿ ਸਵਾਲਿਆ ਤਾਂ ਸਵਿ ਰਹਿਆ ਜਗਾਏ ਤਾਂ ਸੁਧਿ ਹੋਇ ॥
जा तिन्हि सवालिआ तां सवि रहिआ जगाए तां सुधि होइ ॥
Jaa ṫiniĥ savaali▫aa ṫaaⁿ sav rahi▫aa jagaa▫é ṫaaⁿ suḋʰ ho▫é.
When the Lord puts him to sleep, he remains asleep; when He wakes him up, he regains consciousness.
|
ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੈ ਸੋਇ ॥
नानक नदरि करे जे आपणी सतिगुरु मेलै सोइ ॥
Naanak naḋar karé jé aapṇee saṫgur mélæ so▫é.
O Nanak! When the Lord casts His Glance of Grace, He causes him to meet the True Guru.
|
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਫਿਰਿ ਮਰਣੁ ਨ ਹੋਇ ॥੨॥
गुर प्रसादि जीवतु मरै ता फिरि मरणु न होइ ॥२॥
Gur parsaaḋ jeevaṫ maræ ṫaa fir maraṇ na ho▫é. ||2||
By Guru’s Grace, remain dead while still alive, and you shall not have to die again. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਜਿਸ ਦਾ ਕੀਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਨੋ ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ॥
जिस दा कीता सभु किछु होवै तिस नो परवाह नाही किसै केरी ॥
Jis ḋaa keeṫaa sabʰ kichʰ hovæ ṫis no parvaah naahee kisæ kéree.
By His doing, everything happens; what does He care for anyone else?
|
ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੇਰਾ ਦਿਤਾ ਸਭੁ ਕੋ ਖਾਵੈ ਸਭ ਮੁਹਤਾਜੀ ਕਢੈ ਤੇਰੀ ॥
हरि जीउ तेरा दिता सभु को खावै सभ मुहताजी कढै तेरी ॥
Har jee▫o ṫéraa ḋiṫaa sabʰ ko kʰaavæ sabʰ muhṫaajee kadʰæ ṫéree.
O Dear Lord, everyone eats whatever You give - all are subservient to You.
|
