ਮਨਮੁਖੁ ਜਾਣੈ ਆਪਣੇ ਧੀਆ ਪੂਤ ਸੰਜੋਗੁ ॥
मनमुखु जाणै आपणे धीआ पूत संजोगु ॥
Manmukʰ jaaṇæ aapṇé ḋʰee▫aa pooṫ sanjog.
The self-willed Manmukh looks upon his daughters, sons and relatives as his own.
|
ਨਾਰੀ ਦੇਖਿ ਵਿਗਾਸੀਅਹਿ ਨਾਲੇ ਹਰਖੁ ਸੁ ਸੋਗੁ ॥
नारी देखि विगासीअहि नाले हरखु सु सोगु ॥
Naaree ḋékʰ vigaasee▫ah naalé harakʰ so sog.
Gazing upon his wife, he is pleased. But along with happiness, they bring grief.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦਿ ਰੰਗਾਵਲੇ ਅਹਿਨਿਸਿ ਹਰਿ ਰਸੁ ਭੋਗੁ ॥੩॥
गुरमुखि सबदि रंगावले अहिनिसि हरि रसु भोगु ॥३॥
Gurmukʰ sabaḋ rangaavlé ahinis har ras bʰog. ||3||
The Gurmukhs are attuned to the Word of the Shabad. Day and night, they enjoy the Sublime Essence of the Lord. ||3||
|
ਚਿਤੁ ਚਲੈ ਵਿਤੁ ਜਾਵਣੋ ਸਾਕਤ ਡੋਲਿ ਡੋਲਾਇ ॥
चितु चलै वितु जावणो साकत डोलि डोलाइ ॥
Chiṫ chalæ viṫ jaavṇo saakaṫ dol dolaa▫é.
The consciousness of the wicked, faithless cynics wanders around in search of transitory wealth, unstable and distracted.
|
ਬਾਹਰਿ ਢੂੰਢਿ ਵਿਗੁਚੀਐ ਘਰ ਮਹਿ ਵਸਤੁ ਸੁਥਾਇ ॥
बाहरि ढूंढि विगुचीऐ घर महि वसतु सुथाइ ॥
Baahar dʰoondʰ viguchee▫æ gʰar mėh vasaṫ suṫʰaa▫é.
Searching outside of themselves, they are ruined; the object of their search is in that sacred place within the home of the heart.
|
ਮਨਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਕਰਿ ਮੁਸੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੪॥
मनमुखि हउमै करि मुसी गुरमुखि पलै पाइ ॥४॥
Manmukʰ ha▫umæ kar musee gurmukʰ palæ paa▫é. ||4||
The self-willed Manmukhs, in their ego, miss it; the Gurmukhs receive it in their laps. ||4||
|
ਸਾਕਤ ਨਿਰਗੁਣਿਆਰਿਆ ਆਪਣਾ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣੁ ॥
साकत निरगुणिआरिआ आपणा मूलु पछाणु ॥
Saakaṫ nirguṇi▫aari▫aa aapṇaa mool pachʰaaṇ.
You worthless, faithless cynic-recognize your own origin!
|
ਰਕਤੁ ਬਿੰਦੁ ਕਾ ਇਹੁ ਤਨੋ ਅਗਨੀ ਪਾਸਿ ਪਿਰਾਣੁ ॥
रकतु बिंदु का इहु तनो अगनी पासि पिराणु ॥
Rakaṫ binḋ kaa ih ṫano agnee paas piraaṇ.
This body is made of blood and semen. It shall be consigned to the fire in the end.
|
ਪਵਣੈ ਕੈ ਵਸਿ ਦੇਹੁਰੀ ਮਸਤਕਿ ਸਚੁ ਨੀਸਾਣੁ ॥੫॥
पवणै कै वसि देहुरी मसतकि सचु नीसाणु ॥५॥
Pavṇæ kæ vas ḋéhuree masṫak sach neesaaṇ. ||5||
The body is under the power of the breath, according to the True Sign inscribed upon your forehead. ||5||
|
ਬਹੁਤਾ ਜੀਵਣੁ ਮੰਗੀਐ ਮੁਆ ਨ ਲੋੜੈ ਕੋਇ ॥
बहुता जीवणु मंगीऐ मुआ न लोड़ै कोइ ॥
Bahuṫaa jeevaṇ mangee▫æ mu▫aa na loṛæ ko▫é.
Everyone begs for a long life-no one wishes to die.
|
ਸੁਖ ਜੀਵਣੁ ਤਿਸੁ ਆਖੀਐ ਜਿਸੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਸਿਆ ਸੋਇ ॥
सुख जीवणु तिसु आखीऐ जिसु गुरमुखि वसिआ सोइ ॥
Sukʰ jeevaṇ ṫis aakʰee▫æ jis gurmukʰ vasi▫aa so▫é.
A life of peace and comfort comes to that Gurmukh, within whom God dwells.
|
ਨਾਮ ਵਿਹੂਣੇ ਕਿਆ ਗਣੀ ਜਿਸੁ ਹਰਿ ਗੁਰ ਦਰਸੁ ਨ ਹੋਇ ॥੬॥
नाम विहूणे किआ गणी जिसु हरि गुर दरसु न होइ ॥६॥
Naam vihooṇé ki▫aa gaṇee jis har gur ḋaras na ho▫é. ||6||
Without the Naam, what good are those who do not have the Blessed Vision, the Darshan of the Lord and Guru? ||6||
|
ਜਿਉ ਸੁਪਨੈ ਨਿਸਿ ਭੁਲੀਐ ਜਬ ਲਗਿ ਨਿਦ੍ਰਾ ਹੋਇ ॥
जिउ सुपनै निसि भुलीऐ जब लगि निद्रा होइ ॥
Ji▫o supnæ nis bʰulee▫æ jab lag niḋraa ho▫é.
In their dreams at night, people wander around as long as they sleep;
|
ਇਉ ਸਰਪਨਿ ਕੈ ਵਸਿ ਜੀਅੜਾ ਅੰਤਰਿ ਹਉਮੈ ਦੋਇ ॥
इउ सरपनि कै वसि जीअड़ा अंतरि हउमै दोइ ॥
I▫o sarpan kæ vas jee▫aṛaa anṫar ha▫umæ ḋo▫é.
just so, they are under the power of the snake Maya, as long as their hearts are filled with ego and duality.
|
ਗੁਰਮਤਿ ਹੋਇ ਵੀਚਾਰੀਐ ਸੁਪਨਾ ਇਹੁ ਜਗੁ ਲੋਇ ॥੭॥
गुरमति होइ वीचारीऐ सुपना इहु जगु लोइ ॥७॥
Gurmaṫ ho▫é veechaaree▫æ supnaa ih jag lo▫é. ||7||
Through the Guru’s Teachings, they come to understand and see that this world is just a dream. ||7||
|
ਅਗਨਿ ਮਰੈ ਜਲੁ ਪਾਈਐ ਜਿਉ ਬਾਰਿਕ ਦੂਧੈ ਮਾਇ ॥
अगनि मरै जलु पाईऐ जिउ बारिक दूधै माइ ॥
Agan maræ jal paa▫ee▫æ ji▫o baarik ḋooḋʰæ maa▫é.
As thirst is quenched with water, and the baby is satisfied with mother’s milk,
|
ਬਿਨੁ ਜਲ ਕਮਲ ਸੁ ਨਾ ਥੀਐ ਬਿਨੁ ਜਲ ਮੀਨੁ ਮਰਾਇ ॥
बिनु जल कमल सु ना थीऐ बिनु जल मीनु मराइ ॥
Bin jal kamal so naa ṫʰee▫æ bin jal meen maraa▫é.
and as the lotus does not exist without water, and as the fish dies without water -
|
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਰਸਿ ਮਿਲੈ ਜੀਵਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥੮॥੧੫॥
नानक गुरमुखि हरि रसि मिलै जीवा हरि गुण गाइ ॥८॥१५॥
Naanak gurmukʰ har ras milæ jeevaa har guṇ gaa▫é. ||8||15||
O Nanak! So does the Gurmukh live, receiving the Sublime Essence of the Lord, and singing the Glorious Praises of the Lord. ||8||15||
|
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੧ ॥
सिरीरागु महला १ ॥
Sireeraag mėhlaa 1.
Siree Raag, First Mehl:
|
ਡੂੰਗਰੁ ਦੇਖਿ ਡਰਾਵਣੋ ਪੇਈਅੜੈ ਡਰੀਆਸੁ ॥
डूंगरु देखि डरावणो पेईअड़ै डरीआसु ॥
Doongar ḋékʰ daraavṇo pé▫ee▫aṛæ daree▫aas.
Beholding the terrifying mountain in this world of my father’s home, I am terrified.
|
ਊਚਉ ਪਰਬਤੁ ਗਾਖੜੋ ਨਾ ਪਉੜੀ ਤਿਤੁ ਤਾਸੁ ॥
ऊचउ परबतु गाखड़ो ना पउड़ी तितु तासु ॥
Oocha▫o parbaṫ gaakʰ▫ṛo naa pa▫oṛee ṫiṫ ṫaas.
It is so difficult to climb this high mountain; there is no ladder which reaches up there.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਤਰਿ ਜਾਣਿਆ ਗੁਰਿ ਮੇਲੀ ਤਰੀਆਸੁ ॥੧॥
गुरमुखि अंतरि जाणिआ गुरि मेली तरीआसु ॥१॥
Gurmukʰ anṫar jaaṇi▫aa gur mélee ṫaree▫aas. ||1||
But as Gurmukh, I know that it is within myself; the Guru has brought me to Union, and so I cross over. ||1||
|
ਭਾਈ ਰੇ ਭਵਜਲੁ ਬਿਖਮੁ ਡਰਾਂਉ ॥
भाई रे भवजलु बिखमु डरांउ ॥
Bʰaa▫ee ré bʰavjal bikʰam daraaⁿ▫o.
O Siblings of Destiny, the terrifying world-ocean is so difficult to cross-I am terrified!
|
ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਰਸਿ ਮਿਲੈ ਗੁਰੁ ਤਾਰੇ ਹਰਿ ਨਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
पूरा सतिगुरु रसि मिलै गुरु तारे हरि नाउ ॥१॥ रहाउ ॥
Pooraa saṫgur ras milæ gur ṫaaré har naa▫o. ||1|| rahaa▫o.
The Perfect True Guru, in His Pleasure, has met with me; the Guru has saved me, through the Name of the Lord. ||1||Pause||
|
ਚਲਾ ਚਲਾ ਜੇ ਕਰੀ ਜਾਣਾ ਚਲਣਹਾਰੁ ॥
चला चला जे करी जाणा चलणहारु ॥
Chalaa chalaa jé karee jaaṇaa chalaṇhaar.
I may say, “I am going, I am going”, but I know that, in the end, I must really go.
|
ਜੋ ਆਇਆ ਸੋ ਚਲਸੀ ਅਮਰੁ ਸੁ ਗੁਰੁ ਕਰਤਾਰੁ ॥
जो आइआ सो चलसी अमरु सु गुरु करतारु ॥
Jo aa▫i▫aa so chalsee amar so gur karṫaar.
Whoever comes must also go. Only the Guru and the Creator are Eternal.
|
ਭੀ ਸਚਾ ਸਾਲਾਹਣਾ ਸਚੈ ਥਾਨਿ ਪਿਆਰੁ ॥੨॥
भी सचा सालाहणा सचै थानि पिआरु ॥२॥
Bʰee sachaa salaahṇaa sachæ ṫʰaan pi▫aar. ||2||
So, praise the True One continually, and love His Place of Truth. ||2||
|
ਦਰ ਘਰ ਮਹਲਾ ਸੋਹਣੇ ਪਕੇ ਕੋਟ ਹਜਾਰ ॥
दर घर महला सोहणे पके कोट हजार ॥
Ḋar gʰar mėhlaa sohṇé paké kot hajaar.
Beautiful gates, houses and palaces, solidly built forts,
|
ਹਸਤੀ ਘੋੜੇ ਪਾਖਰੇ ਲਸਕਰ ਲਖ ਅਪਾਰ ॥
हसती घोड़े पाखरे लसकर लख अपार ॥
Hasṫee gʰoṛé paakʰré laskar lakʰ apaar.
elephants, saddled horses, hundreds of thousands of uncounted armies -
|
ਕਿਸ ਹੀ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲਿਆ ਖਪਿ ਖਪਿ ਮੁਏ ਅਸਾਰ ॥੩॥
किस ही नालि न चलिआ खपि खपि मुए असार ॥३॥
Kis hee naal na chali▫aa kʰap kʰap mu▫é asaar. ||3||
none of these will go along with anyone in the end, and yet, the fools bother themselves to exhaustion with these, and then die. ||3||
|
ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਸੰਚੀਐ ਮਾਲੁ ਜਾਲੁ ਜੰਜਾਲੁ ॥
सुइना रुपा संचीऐ मालु जालु जंजालु ॥
Su▫inaa rupaa sanchee▫æ maal jaal janjaal.
You may gather gold and silver, but wealth is just a net of entanglement.
|
ਸਭ ਜਗ ਮਹਿ ਦੋਹੀ ਫੇਰੀਐ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਸਿਰਿ ਕਾਲੁ ॥
सभ जग महि दोही फेरीऐ बिनु नावै सिरि कालु ॥
Sabʰ jag mėh ḋohee féree▫æ bin naavæ sir kaal.
You may beat the drum and proclaim authority over the whole world, but without the Name, death hovers over your head.
|
ਪਿੰਡੁ ਪੜੈ ਜੀਉ ਖੇਲਸੀ ਬਦਫੈਲੀ ਕਿਆ ਹਾਲੁ ॥੪॥
पिंडु पड़ै जीउ खेलसी बदफैली किआ हालु ॥४॥
Pind paṛæ jee▫o kʰélsee baḋfælee ki▫aa haal. ||4||
When the body falls, the play of life is over; what shall be the condition of the evil-doers then? ||4||
|
ਪੁਤਾ ਦੇਖਿ ਵਿਗਸੀਐ ਨਾਰੀ ਸੇਜ ਭਤਾਰ ॥
पुता देखि विगसीऐ नारी सेज भतार ॥
Puṫaa ḋékʰ vigsee▫æ naaree séj bʰaṫaar.
The husband is delighted seeing his sons, and his wife upon his bed.
|
ਚੋਆ ਚੰਦਨੁ ਲਾਈਐ ਕਾਪੜੁ ਰੂਪੁ ਸੀਗਾਰੁ ॥
चोआ चंदनु लाईऐ कापड़ु रूपु सीगारु ॥
Cho▫aa chanḋan laa▫ee▫æ kaapaṛ roop seegaar.
He applies sandalwood and scented oils, and dresses himself in his beautiful clothes.
|
ਖੇਹੂ ਖੇਹ ਰਲਾਈਐ ਛੋਡਿ ਚਲੈ ਘਰ ਬਾਰੁ ॥੫॥
खेहू खेह रलाईऐ छोडि चलै घर बारु ॥५॥
Kʰéhoo kʰéh ralaa▫ee▫æ chʰod chalæ gʰar baar. ||5||
But dust shall mix with dust, and he shall depart, leaving hearth and home behind. ||5||
|
ਮਹਰ ਮਲੂਕ ਕਹਾਈਐ ਰਾਜਾ ਰਾਉ ਕਿ ਖਾਨੁ ॥
महर मलूक कहाईऐ राजा राउ कि खानु ॥
Mahar malook kahaa▫ee▫æ raajaa raa▫o kė kʰaan.
He may be called a chief, an emperor, a king, a governor or a lord;
|
ਚਉਧਰੀ ਰਾਉ ਸਦਾਈਐ ਜਲਿ ਬਲੀਐ ਅਭਿਮਾਨ ॥
चउधरी राउ सदाईऐ जलि बलीऐ अभिमान ॥
Cha▫uḋʰree raa▫o saḋaa▫ee▫æ jal balee▫æ abʰimaan.
he may present himself as a leader or a chief, but this just burns him in the fire of egotistical pride.
|
ਮਨਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਜਿਉ ਡਵਿ ਦਧਾ ਕਾਨੁ ॥੬॥
मनमुखि नामु विसारिआ जिउ डवि दधा कानु ॥६॥
Manmukʰ naam visaari▫aa ji▫o dav ḋaḋʰaa kaan. ||6||
The self-willed Manmukh has forgotten the Naam. He is like straw, burning in the forest fire. ||6||
|
ਹਉਮੈ ਕਰਿ ਕਰਿ ਜਾਇਸੀ ਜੋ ਆਇਆ ਜਗ ਮਾਹਿ ॥
हउमै करि करि जाइसी जो आइआ जग माहि ॥
Ha▫umæ kar kar jaa▫isee jo aa▫i▫aa jag maahi.
Whoever comes into the world and indulges in ego, must depart.
|
