ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧੦
रागु सूही महला ३ घरु १०
Raag soohee mėhlaa 3 gʰar 10
Raag Soohee, Third Mehl, Tenth House:
|
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥
Ik▫oaⁿkaar saṫgur parsaaḋ.
One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:
|
ਦੁਨੀਆ ਨ ਸਾਲਾਹਿ ਜੋ ਮਰਿ ਵੰਞਸੀ ॥
दुनीआ न सालाहि जो मरि वंञसी ॥
Ḋunee▫aa na saalaahi jo mar vañsee.
Do not praise the world; it shall simply pass away.
|
ਲੋਕਾ ਨ ਸਾਲਾਹਿ ਜੋ ਮਰਿ ਖਾਕੁ ਥੀਈ ॥੧॥
लोका न सालाहि जो मरि खाकु थीई ॥१॥
Lokaa na saalaahi jo mar kʰaak ṫʰee▫ee. ||1||
Do not praise other people; they shall die and turn to dust. ||1||
|
ਵਾਹੁ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਵਾਹੁ ॥
वाहु मेरे साहिबा वाहु ॥
vaahu méré saahibaa vaahu.
‘Waaho! Waaho!’ Hail, hail to my Lord and Master.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਲਾਹੀਐ ਸਚਾ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गुरमुखि सदा सलाहीऐ सचा वेपरवाहु ॥१॥ रहाउ ॥
Gurmukʰ saḋaa salaahee▫æ sachaa véparvaahu. ||1|| rahaa▫o.
As Gurmukh, forever praise the One who is forever True, Independent and Carefree. ||1||Pause||
|
ਦੁਨੀਆ ਕੇਰੀ ਦੋਸਤੀ ਮਨਮੁਖ ਦਝਿ ਮਰੰਨਿ ॥
दुनीआ केरी दोसती मनमुख दझि मरंनि ॥
Ḋunee▫aa kéree ḋosṫee manmukʰ ḋajʰ marann.
Making worldly friendships, the self-willed Manmukhs burn and die.
|
ਜਮ ਪੁਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਹਿ ਵੇਲਾ ਨ ਲਾਹੰਨਿ ॥੨॥
जम पुरि बधे मारीअहि वेला न लाहंनि ॥२॥
Jam pur baḋʰé maaree▫ah vélaa na lahann. ||2||
In the City of Death, they are bound and gagged and beaten; this opportunity shall never come again. ||2||
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਕਾਰਥਾ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਲਗੰਨਿ ॥
गुरमुखि जनमु सकारथा सचै सबदि लगंनि ॥
Gurmukʰ janam sakaarṫʰaa sachæ sabaḋ lagann.
The lives of the Gurmukhs are fruitful and blessed; they are committed to the True Word of the Shabad.
|
ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪ੍ਰਗਾਸਿਆ ਸਹਜੇ ਸੁਖਿ ਰਹੰਨਿ ॥੩॥
आतम रामु प्रगासिआ सहजे सुखि रहंनि ॥३॥
Aaṫam raam pargaasi▫aa sėhjé sukʰ rahann. ||3||
Their souls are illuminated by the Lord, and they dwell in peace and pleasure. ||3||
|
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਰਚੰਨਿ ॥
गुर का सबदु विसारिआ दूजै भाइ रचंनि ॥
Gur kaa sabaḋ visaari▫aa ḋoojæ bʰaa▫é rachann.
Those who forget the Word of the Guru’s Shabad are engrossed in the love of duality.
|
ਤਿਸਨਾ ਭੁਖ ਨ ਉਤਰੈ ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਫਿਰੰਨਿ ॥੪॥
तिसना भुख न उतरै अनदिनु जलत फिरंनि ॥४॥
Ṫisnaa bʰukʰ na uṫræ an▫ḋin jalaṫ firann. ||4||
Their hunger and thirst never leave them, and night and day, they wander around burning. ||4||
|
ਦੁਸਟਾ ਨਾਲਿ ਦੋਸਤੀ ਨਾਲਿ ਸੰਤਾ ਵੈਰੁ ਕਰੰਨਿ ॥
दुसटा नालि दोसती नालि संता वैरु करंनि ॥
Ḋustaa naal ḋosṫee naal sanṫaa vær karann.
Those who make friendships with the wicked, and harbor animosity to the Saints,
|
ਆਪਿ ਡੁਬੇ ਕੁਟੰਬ ਸਿਉ ਸਗਲੇ ਕੁਲ ਡੋਬੰਨਿ ॥੫॥
आपि डुबे कुट्मब सिउ सगले कुल डोबंनि ॥५॥
Aap dubé kutamb si▫o saglé kul dobann. ||5||
shall drown with their families, and their entire lineage shall be obliterated. ||5||
|
ਨਿੰਦਾ ਭਲੀ ਕਿਸੈ ਕੀ ਨਾਹੀ ਮਨਮੁਖ ਮੁਗਧ ਕਰੰਨਿ ॥
निंदा भली किसै की नाही मनमुख मुगध करंनि ॥
Ninḋaa bʰalee kisæ kee naahee manmukʰ mugaḋʰ karann.
It is not good to slander anyone, but the foolish, self-willed Manmukhs still do it.
|
ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਤਿਨ ਨਿੰਦਕਾ ਨਰਕੇ ਘੋਰਿ ਪਵੰਨਿ ॥੬॥
मुह काले तिन निंदका नरके घोरि पवंनि ॥६॥
Muh kaalé ṫin ninḋkaa narké gʰor pavann. ||6||
The faces of the slanderers turn black, and they fall into the most horrible hell. ||6||
|
ਏ ਮਨ ਜੈਸਾ ਸੇਵਹਿ ਤੈਸਾ ਹੋਵਹਿ ਤੇਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥
ए मन जैसा सेवहि तैसा होवहि तेहे करम कमाइ ॥
É man jæsaa sévėh ṫæsaa hovėh ṫéhé karam kamaa▫é.
O mind, as you serve, so do you become, and so are the deeds that you do.
|
ਆਪਿ ਬੀਜਿ ਆਪੇ ਹੀ ਖਾਵਣਾ ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥੭॥
आपि बीजि आपे ही खावणा कहणा किछू न जाइ ॥७॥
Aap beej aapé hee kʰaavṇaa kahṇaa kichʰoo na jaa▫é. ||7||
Whatever you yourself plant, that is what you shall have to eat; nothing else can be said about this. ||7||
|
ਮਹਾ ਪੁਰਖਾ ਕਾ ਬੋਲਣਾ ਹੋਵੈ ਕਿਤੈ ਪਰਥਾਇ ॥
महा पुरखा का बोलणा होवै कितै परथाइ ॥
Mahaa purkʰaa kaa bolṇaa hovæ kiṫæ parṫʰaa▫é.
The speech of the great spiritual beings has a higher purpose.
|
ਓਇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਰੇ ਭਰਪੂਰ ਹਹਿ ਓਨਾ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਇ ॥੮॥
ओइ अमृत भरे भरपूर हहि ओना तिलु न तमाइ ॥८॥
O▫é amriṫ bʰaré bʰarpoor hėh onaa ṫil na ṫamaa▫é. ||8||
They are filled to overflowing with Ambrosial Nectar, and they have absolutely no greed at all. ||8||
|
ਗੁਣਕਾਰੀ ਗੁਣ ਸੰਘਰੈ ਅਵਰਾ ਉਪਦੇਸੇਨਿ ॥
गुणकारी गुण संघरै अवरा उपदेसेनि ॥
Guṇkaaree guṇ sangʰræ avraa upḋésén.
The virtuous accumulate virtue, and teach others.
|
ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿ ਓਨਾ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਲਏਨਿ ॥੯॥
से वडभागी जि ओना मिलि रहे अनदिनु नामु लएनि ॥९॥
Sé vadbʰaagee jė onaa mil rahé an▫ḋin naam la▫én. ||9||
Those who meet with them are so very fortunate; night and day, they chant the Naam, the Name of the Lord. ||9||
|
ਦੇਸੀ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ਜਿਨਿ ਉਪਾਈ ਮੇਦਨੀ ॥
देसी रिजकु स्मबाहि जिनि उपाई मेदनी ॥
Ḋésee rijak sambaahi jin upaa▫ee méḋnee.
He who created the Universe, gives sustenance to it.
|
ਏਕੋ ਹੈ ਦਾਤਾਰੁ ਸਚਾ ਆਪਿ ਧਣੀ ॥੧੦॥
एको है दातारु सचा आपि धणी ॥१०॥
Éko hæ ḋaaṫaar sachaa aap ḋʰaṇee. ||10||
The One Lord alone is the Great Giver. He Himself is the True Master. ||10||
|
ਸੋ ਸਚੁ ਤੇਰੈ ਨਾਲਿ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿ ॥
सो सचु तेरै नालि है गुरमुखि नदरि निहालि ॥
So sach ṫéræ naal hæ gurmukʰ naḋar nihaal.
That True Lord is always with you; the Gurmukh is blessed with His Glance of Grace.
|
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਮੇਲਿ ਲਏ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਸਦਾ ਸਮਾਲਿ ॥੧੧॥
आपे बखसे मेलि लए सो प्रभु सदा समालि ॥११॥
Aapé bakʰsé mél la▫é so parabʰ saḋaa samaal. ||11||
He Himself shall forgive you, and merge you into Himself; forever cherish and contemplate God. ||11||
|
ਮਨੁ ਮੈਲਾ ਸਚੁ ਨਿਰਮਲਾ ਕਿਉ ਕਰਿ ਮਿਲਿਆ ਜਾਇ ॥
मनु मैला सचु निरमला किउ करि मिलिआ जाइ ॥
Man mælaa sach nirmalaa ki▫o kar mili▫aa jaa▫é.
The mind is impure; only the True Lord is pure. So, how can it merge into Him?
|
ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਲੇ ਤਾ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇ ॥੧੨॥
प्रभु मेले ता मिलि रहै हउमै सबदि जलाइ ॥१२॥
Parabʰ mélé ṫaa mil rahæ ha▫umæ sabaḋ jalaa▫é. ||12||
God merges it into Himself, and then it remains merged; through the Word of His Shabad, the ego is burnt away. ||12||
|
ਸੋ ਸਹੁ ਸਚਾ ਵੀਸਰੈ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਸੰਸਾਰਿ ॥
सो सहु सचा वीसरै ध्रिगु जीवणु संसारि ॥
So saho sachaa veesræ ḋʰarig jeevaṇ sansaar.
Cursed is the life in this world, of one who forgets her True Husband Lord.
|
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਨਾ ਵੀਸਰੈ ਗੁਰਮਤੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥੧੩॥
नदरि करे ना वीसरै गुरमती वीचारि ॥१३॥
Naḋar karé naa veesræ gurmaṫee veechaar. ||13||
The Lord grants His Mercy, and she does not forget Him, if she contemplates the Guru’s Teachings. ||13||
|
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਤਾ ਮਿਲਿ ਰਹਾ ਸਾਚੁ ਰਖਾ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
सतिगुरु मेले ता मिलि रहा साचु रखा उर धारि ॥
Saṫgur mélé ṫaa mil rahaa saach rakʰaa ur ḋʰaar.
The True Guru unites her, and so she remains united with Him, with the True Lord enshrined within her heart.
|
ਮਿਲਿਆ ਹੋਇ ਨ ਵੀਛੁੜੈ ਗੁਰ ਕੈ ਹੇਤਿ ਪਿਆਰਿ ॥੧੪॥
मिलिआ होइ न वीछुड़ै गुर कै हेति पिआरि ॥१४॥
Mili▫aa ho▫é na veechʰuṛæ gur kæ héṫ pi▫aar. ||14||
And so united, she will not be separated again; she remains in the love and affection of the Guru. ||14||
|
ਪਿਰੁ ਸਾਲਾਹੀ ਆਪਣਾ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
पिरु सालाही आपणा गुर कै सबदि वीचारि ॥
Pir saalaahee aapṇaa gur kæ sabaḋ veechaar.
I praise my Husband Lord, contemplating the Word of the Guru’s Shabad.
|
ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ॥੧੫॥
मिलि प्रीतम सुखु पाइआ सोभावंती नारि ॥१५॥
Mil pareeṫam sukʰ paa▫i▫aa sobʰaavanṫee naar. ||15||
Meeting with my Beloved, I have found peace; I am His most beautiful and happy soul-bride. ||15||
|
ਮਨਮੁਖ ਮਨੁ ਨ ਭਿਜਈ ਅਤਿ ਮੈਲੇ ਚਿਤਿ ਕਠੋਰ ॥
मनमुख मनु न भिजई अति मैले चिति कठोर ॥
Manmukʰ man na bʰij▫ee aṫ mælé chiṫ katʰor.
The mind of the self-willed Manmukh is not softened; his consciousness is totally polluted and stone-hearted.
|
ਸਪੈ ਦੁਧੁ ਪੀਆਈਐ ਅੰਦਰਿ ਵਿਸੁ ਨਿਕੋਰ ॥੧੬॥
सपै दुधु पीआईऐ अंदरि विसु निकोर ॥१६॥
Sapæ ḋuḋʰ pee▫aa▫ee▫æ anḋar vis nikor. ||16||
Even if the venomous snake is fed on milk, it shall still be filled with poison. ||16||
|
ਆਪਿ ਕਰੇ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਆਪੇ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ॥
आपि करे किसु आखीऐ आपे बखसणहारु ॥
Aap karé kis aakʰee▫æ aapé bakʰsaṇhaar.
He Himself does - who else should I ask? He Himself is the Forgiving Lord.
|
ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਮੈਲੁ ਉਤਰੈ ਤਾ ਸਚੁ ਬਣਿਆ ਸੀਗਾਰੁ ॥੧੭॥
गुर सबदी मैलु उतरै ता सचु बणिआ सीगारु ॥१७॥
Gur sabḋee mæl uṫræ ṫaa sach baṇi▫aa seegaar. ||17||
Through the Guru’s Teachings, filth is washed away, and then, one is embellished with the ornament of Truth. ||17||
|
