ਬਨ ਫੂਲੇ ਮੰਝ ਬਾਰਿ ਮੈ ਪਿਰੁ ਘਰਿ ਬਾਹੁੜੈ ॥

Ban foolé manjʰ baar mæ pir gʰar baahuṛæ.

The forest is blossoming in front of my door; if only my Beloved would return to my home!

ਪਿਰੁ ਘਰਿ ਨਹੀ ਆਵੈ ਧਨ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਬਿਰਹਿ ਬਿਰੋਧ ਤਨੁ ਛੀਜੈ ॥

Pir gʰar nahee aavæ ḋʰan ki▫o sukʰ paavæ birėh biroḋʰ ṫan chʰeejæ.

If her Husband Lord does not return home, how can the soul-bride find peace? Her body is wasting away with the sorrow of separation.

ਕੋਕਿਲ ਅੰਬਿ ਸੁਹਾਵੀ ਬੋਲੈ ਕਿਉ ਦੁਖੁ ਅੰਕਿ ਸਹੀਜੈ ॥

Kokil amb suhaavee bolæ ki▫o ḋukʰ ank saheejæ.

The beautiful song-bird sings, perched on the mango tree; but how can I endure the pain in the depths of my being?

ਭਵਰੁ ਭਵੰਤਾ ਫੂਲੀ ਡਾਲੀ ਕਿਉ ਜੀਵਾ ਮਰੁ ਮਾਏ ॥

Bʰavar bʰavanṫaa foolee daalee ki▫o jeevaa mar maa▫é.

The bumble bee is buzzing around the flowering branches; but how can I survive? I am dying, O my mother!

ਨਾਨਕ ਚੇਤਿ ਸਹਜਿ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਜੇ ਹਰਿ ਵਰੁ ਘਰਿ ਧਨ ਪਾਏ ॥੫॥

Naanak chéṫ sahj sukʰ paavæ jé har var gʰar ḋʰan paa▫é. ||5||

O Nanak! In Chayt, peace is easily obtained, if the soul-bride obtains the Lord as her Husband, within the home of her own heart. ||5||

ਵੈਸਾਖੁ ਭਲਾ ਸਾਖਾ ਵੇਸ ਕਰੇ ॥

væsaakʰ bʰalaa saakʰaa vés karé.

Baisakhi is so pleasant; the branches blossom with new leaves.

ਧਨ ਦੇਖੈ ਹਰਿ ਦੁਆਰਿ ਆਵਹੁ ਦਇਆ ਕਰੇ ॥

Ḋʰan ḋékʰæ har ḋu▫aar aavhu ḋa▫i▫aa karé.

The soul-bride yearns to see the Lord at her door. Come, O Lord, and take pity on me!

ਘਰਿ ਆਉ ਪਿਆਰੇ ਦੁਤਰ ਤਾਰੇ ਤੁਧੁ ਬਿਨੁ ਅਢੁ ਨ ਮੋਲੋ ॥

Gʰar aa▫o pi▫aaré ḋuṫar ṫaaré ṫuḋʰ bin adʰ na molo.

Please come home, O my Beloved; carry me across the treacherous world-ocean. Without You, I am not worth even a shell.

ਕੀਮਤਿ ਕਉਣ ਕਰੇ ਤੁਧੁ ਭਾਵਾਂ ਦੇਖਿ ਦਿਖਾਵੈ ਢੋਲੋ ॥

Keemaṫ ka▫uṇ karé ṫuḋʰ bʰaavaaⁿ ḋékʰ ḋikʰaavæ dʰolo.

Who can estimate my worth, if I am pleasing to You? I see You, and inspire others to see You, O my Love.

ਦੂਰਿ ਨ ਜਾਨਾ ਅੰਤਰਿ ਮਾਨਾ ਹਰਿ ਕਾ ਮਹਲੁ ਪਛਾਨਾ ॥

Ḋoor na jaanaa anṫar maanaa har kaa mahal pachʰaanaa.

I know that You are not far away; I believe that You are deep within me, and I realize Your Presence.

ਨਾਨਕ ਵੈਸਾਖੀਂ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਵੈ ਸੁਰਤਿ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਮਾਨਾ ॥੬॥

Naanak væsaakʰeeⁿ parabʰ paavæ suraṫ sabaḋ man maanaa. ||6||

O Nanak! Finding God in Baisakhi, the consciousness is filled with the Word of the Shabad, and the mind comes to believe. ||6||

ਮਾਹੁ ਜੇਠੁ ਭਲਾ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਕਿਉ ਬਿਸਰੈ ॥

Maahu jétʰ bʰalaa pareeṫam ki▫o bisræ.

The month of Jayt’h is so sublime. How could I forget my Beloved?

ਥਲ ਤਾਪਹਿ ਸਰ ਭਾਰ ਸਾ ਧਨ ਬਿਨਉ ਕਰੈ ॥

Ṫʰal ṫaapėh sar bʰaar saa ḋʰan bin▫o karæ.

The earth burns like a furnace, and the soul-bride offers her prayer.

ਧਨ ਬਿਨਉ ਕਰੇਦੀ ਗੁਣ ਸਾਰੇਦੀ ਗੁਣ ਸਾਰੀ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵਾ ॥

Ḋʰan bin▫o karéḋee guṇ saaréḋee guṇ saaree parabʰ bʰaavaa.

The bride offers her prayer, and sings His Glorious Praises; singing His Praises, she becomes pleasing to God.

ਸਾਚੈ ਮਹਲਿ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ਆਵਣ ਦੇਹਿ ਤ ਆਵਾ ॥

Saachæ mahal rahæ bæraagee aavaṇ ḋėh ṫa aavaa.

The Unattached Lord dwells in His true mansion. If He allows me, then I will come to Him.

ਨਿਮਾਣੀ ਨਿਤਾਣੀ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਕਿਉ ਪਾਵੈ ਸੁਖ ਮਹਲੀ ॥

Nimaaṇee niṫaaṇee har bin ki▫o paavæ sukʰ mahlee.

The bride is dishonored and powerless; how will she find peace without her Lord?

ਨਾਨਕ ਜੇਠਿ ਜਾਣੈ ਤਿਸੁ ਜੈਸੀ ਕਰਮਿ ਮਿਲੈ ਗੁਣ ਗਹਿਲੀ ॥੭॥

Naanak jétʰ jaaṇæ ṫis jæsee karam milæ guṇ gahilee. ||7||

O Nanak! In Jayt’h, she who knows her Lord becomes just like Him; grasping virtue, she meets with the Merciful Lord. ||7||

ਆਸਾੜੁ ਭਲਾ ਸੂਰਜੁ ਗਗਨਿ ਤਪੈ ॥

Aasaaṛ bʰalaa sooraj gagan ṫapæ.

The month of Aasaarh is good; the sun blazes in the sky.

ਧਰਤੀ ਦੂਖ ਸਹੈ ਸੋਖੈ ਅਗਨਿ ਭਖੈ ॥

Ḋʰarṫee ḋookʰ sahæ sokʰæ agan bʰakʰæ.

The earth suffers in pain, parched and roasted in the fire.

ਅਗਨਿ ਰਸੁ ਸੋਖੈ ਮਰੀਐ ਧੋਖੈ ਭੀ ਸੋ ਕਿਰਤੁ ਨ ਹਾਰੇ ॥

Agan ras sokʰæ maree▫æ ḋʰokʰæ bʰee so kiraṫ na haaré.

The fire dries up the moisture, and she dies in agony. But even then, the sun does not grow tired.

ਰਥੁ ਫਿਰੈ ਛਾਇਆ ਧਨ ਤਾਕੈ ਟੀਡੁ ਲਵੈ ਮੰਝਿ ਬਾਰੇ ॥

Raṫʰ firæ chʰaa▫i▫aa ḋʰan ṫaakæ teed lavæ manjʰ baaré.

His chariot moves on, and the soul-bride seeks shade; the crickets are chirping in the forest.

ਅਵਗਣ ਬਾਧਿ ਚਲੀ ਦੁਖੁ ਆਗੈ ਸੁਖੁ ਤਿਸੁ ਸਾਚੁ ਸਮਾਲੇ ॥

Avgaṇ baaḋʰ chalee ḋukʰ aagæ sukʰ ṫis saach samaalé.

She ties up her bundle of faults and demerits, and suffers in the world hereafter. But dwelling on the True Lord, she finds peace.

ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਨੋ ਇਹੁ ਮਨੁ ਦੀਆ ਮਰਣੁ ਜੀਵਣੁ ਪ੍ਰਭ ਨਾਲੇ ॥੮॥

Naanak jis no ih man ḋee▫aa maraṇ jeevaṇ parabʰ naalé. ||8||

O Nanak! I have given this mind to Him; death and life rest with God. ||8||

ਸਾਵਣਿ ਸਰਸ ਮਨਾ ਘਣ ਵਰਸਹਿ ਰੁਤਿ ਆਏ ॥

Saavaṇ saras manaa gʰaṇ varsėh ruṫ aa▫é.

In Saawan, be happy, O my mind. The rainy season has come, and the clouds have burst into showers.

ਮੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਸਹੁ ਭਾਵੈ ਪਿਰ ਪਰਦੇਸਿ ਸਿਧਾਏ ॥

Mæ man ṫan saho bʰaavæ pir parḋés siḋʰaa▫é.

My mind and body are pleased by my Lord, but my Beloved has gone away.

ਪਿਰੁ ਘਰਿ ਨਹੀ ਆਵੈ ਮਰੀਐ ਹਾਵੈ ਦਾਮਨਿ ਚਮਕਿ ਡਰਾਏ ॥

Pir gʰar nahee aavæ maree▫æ haavæ ḋaaman chamak daraa▫é.

My Beloved has not come home, and I am dying of the sorrow of separation. The lightning flashes, and I am scared.

ਸੇਜ ਇਕੇਲੀ ਖਰੀ ਦੁਹੇਲੀ ਮਰਣੁ ਭਇਆ ਦੁਖੁ ਮਾਏ ॥

Séj ikélee kʰaree ḋuhélee maraṇ bʰa▫i▫aa ḋukʰ maa▫é.

My bed is lonely, and I am suffering in agony. I am dying in pain, O my mother!

ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਨੀਦ ਭੂਖ ਕਹੁ ਕੈਸੀ ਕਾਪੜੁ ਤਨਿ ਨ ਸੁਖਾਵਏ ॥

Har bin neeḋ bʰookʰ kaho kæsee kaapaṛ ṫan na sukʰaava▫é.

Tell me - without the Lord, how can I sleep, or feel hungry? My clothes give no comfort to my body.

ਨਾਨਕ ਸਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਕੰਤੀ ਪਿਰ ਕੈ ਅੰਕਿ ਸਮਾਵਏ ॥੯॥

Naanak saa sohagaṇ kanṫee pir kæ ank samaav▫é. ||9||

O Nanak! She alone is a happy soul-bride, who merges in the Being of her Beloved Husband Lord. ||9||

ਭਾਦਉ ਭਰਮਿ ਭੁਲੀ ਭਰਿ ਜੋਬਨਿ ਪਛੁਤਾਣੀ ॥

Bʰaaḋa▫o bʰaram bʰulee bʰar joban pachʰuṫaaṇee.

In Bhaadon, the young woman is confused by doubt; later, she regrets and repents.

ਜਲ ਥਲ ਨੀਰਿ ਭਰੇ ਬਰਸ ਰੁਤੇ ਰੰਗੁ ਮਾਣੀ ॥

Jal ṫʰal neer bʰaré baras ruṫé rang maaṇee.

The lakes and fields are overflowing with water; the rainy season has come - the time to celebrate!

ਬਰਸੈ ਨਿਸਿ ਕਾਲੀ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਬਾਲੀ ਦਾਦਰ ਮੋਰ ਲਵੰਤੇ ॥

Barsæ nis kaalee ki▫o sukʰ baalee ḋaaḋar mor lavanṫé.

In the dark of night it rains; how can the young bride find peace? The frogs and peacocks send out their noisy calls.

ਪ੍ਰਿਉ ਪ੍ਰਿਉ ਚਵੈ ਬਬੀਹਾ ਬੋਲੇ ਭੁਇਅੰਗਮ ਫਿਰਹਿ ਡਸੰਤੇ ॥

Pari▫o pari▫o chavæ babeehaa bolé bʰu▫i▫angam firėh dasanṫé.

Pri-o! Pri-o! Beloved! Beloved! cries the rainbird, while the snakes slither around, biting.

ਮਛਰ ਡੰਗ ਸਾਇਰ ਭਰ ਸੁਭਰ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ॥

Machʰar dang saa▫ir bʰar subʰar bin har ki▫o sukʰ paa▫ee▫æ.

The mosquitoes bite and sting, and the ponds are filled to overflowing; without the Lord, how can she find peace?

ਨਾਨਕ ਪੂਛਿ ਚਲਉ ਗੁਰ ਅਪੁਨੇ ਜਹ ਪ੍ਰਭੁ ਤਹ ਹੀ ਜਾਈਐ ॥੧੦॥

Naanak poochʰ chala▫o gur apuné jah parabʰ ṫah hee jaa▫ee▫æ. ||10||

O Nanak! I will go and ask my Guru; wherever God is, there I will go. ||10||

ਅਸੁਨਿ ਆਉ ਪਿਰਾ ਸਾ ਧਨ ਝੂਰਿ ਮੁਈ ॥

Asun aa▫o piraa saa ḋʰan jʰoor mu▫ee.

In Assu, come, my Beloved; the soul-bride is grieving to death.

ਤਾ ਮਿਲੀਐ ਪ੍ਰਭ ਮੇਲੇ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਈ ॥

Ṫaa milee▫æ parabʰ mélé ḋoojæ bʰaa▫é kʰu▫ee.

She can only meet Him, when God leads her to meet Him; she is ruined by the love of duality.

ਝੂਠਿ ਵਿਗੁਤੀ ਤਾ ਪਿਰ ਮੁਤੀ ਕੁਕਹ ਕਾਹ ਸਿ ਫੁਲੇ ॥

Jʰootʰ viguṫee ṫaa pir muṫee kukah kaah sė fulé.

If she is plundered by falsehood, then her Beloved forsakes her. Then, the white flowers of old age blossom in my hair.

TOP OF PAGE