Sri Guru Granth Sahib Ji, English Translation by Dr. Sant Singh Khalsa, MD; Phonetic Transliteration by Dr. Kulbir Singh Thind, MD |
139 ਸੋਭਾ ਸੁਰਤਿ ਸੁਹਾਵਣੀ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥੨॥ Sobʰaa suraṫ suhaavaṇee jin har séṫee chiṫ laa▫i▫aa. ||2|| Beautiful and sublime is the glory and the understanding of those who focus their consciousness on the Lord. ||2|| ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੨ ॥ Salok mėhlaa 2. Shalok, Second Mehl: ਅਖੀ ਬਾਝਹੁ ਵੇਖਣਾ ਵਿਣੁ ਕੰਨਾ ਸੁਨਣਾ ॥ Akʰee baajʰahu vékʰ▫ṇaa viṇ kanna sunṇaa. To see without eyes; to hear without ears; ਪੈਰਾ ਬਾਝਹੁ ਚਲਣਾ ਵਿਣੁ ਹਥਾ ਕਰਣਾ ॥ Pæraa baajʰahu chalṇaa viṇ haṫʰaa karṇaa. to walk without feet; to work without hands; ਜੀਭੈ ਬਾਝਹੁ ਬੋਲਣਾ ਇਉ ਜੀਵਤ ਮਰਣਾ ॥ Jeebʰæ baajʰahu bolṇaa i▫o jeevaṫ marṇaa. to speak without a tongue-like this, one remains dead while still alive. ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣਿ ਕੈ ਤਉ ਖਸਮੈ ਮਿਲਣਾ ॥੧॥ Naanak hukam pachʰaaṇ kæ ṫa▫o kʰasmæ milṇaa. ||1|| O Nanak! Recognize the Hukam of the Lord’s Command, and merge with your Lord and Master. ||1|| ਮਃ ੨ ॥ Mėhlaa 2. Second Mehl: ਦਿਸੈ ਸੁਣੀਐ ਜਾਣੀਐ ਸਾਉ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥ Ḋisæ suṇee▫æ jaaṇee▫æ saa▫o na paa▫i▫aa jaa▫é. He is seen, heard and known, but His subtle essence is not obtained. ਰੁਹਲਾ ਟੁੰਡਾ ਅੰਧੁਲਾ ਕਿਉ ਗਲਿ ਲਗੈ ਧਾਇ ॥ Ruhlaa tundaa anḋʰulaa ki▫o gal lagæ ḋʰaa▫é. How can the lame, armless and blind person run to embrace the Lord? ਭੈ ਕੇ ਚਰਣ ਕਰ ਭਾਵ ਕੇ ਲੋਇਣ ਸੁਰਤਿ ਕਰੇਇ ॥ Bʰæ ké charaṇ kar bʰaav ké lo▫iṇ suraṫ karé▫i. Let the Fear of God be your feet, and let His Love be your hands; let His Understanding be your eyes. ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸਿਆਣੀਏ ਇਵ ਕੰਤ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੨॥ Naanak kahæ si▫aaṇee▫é iv kanṫ milaavaa ho▫é. ||2|| Says Nanak, in this way, O wise soul-bride, you shall be united with your Husband Lord. ||2|| ਪਉੜੀ ॥ Pa▫oṛee. Pauree: ਸਦਾ ਸਦਾ ਤੂੰ ਏਕੁ ਹੈ ਤੁਧੁ ਦੂਜਾ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਆ ॥ Saḋaa saḋaa ṫooⁿ ék hæ ṫuḋʰ ḋoojaa kʰél rachaa▫i▫aa. Forever and ever, You are the only One; You set the play of duality in motion. ਹਉਮੈ ਗਰਬੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਲੋਭੁ ਅੰਤਰਿ ਜੰਤਾ ਪਾਇਆ ॥ Ha▫umæ garab upaa▫é kæ lobʰ anṫar janṫaa paa▫i▫aa. You created egotism and arrogant pride, and You placed greed within our beings. ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਖੁ ਤੂ ਸਭ ਕਰੇ ਤੇਰਾ ਕਰਾਇਆ ॥ Ji▫o bʰaavæ ṫi▫o rakʰ ṫoo sabʰ karé ṫéraa karaa▫i▫aa. Keep me as it pleases Your Will; everyone acts as You cause them to act. ਇਕਨਾ ਬਖਸਹਿ ਮੇਲਿ ਲੈਹਿ ਗੁਰਮਤੀ ਤੁਧੈ ਲਾਇਆ ॥ Iknaa bakʰsahi mél læhi gurmaṫee ṫuḋʰæ laa▫i▫aa. Some are forgiven, and merge with You; through the Guru’s Teachings, we are joined to You. ਇਕਿ ਖੜੇ ਕਰਹਿ ਤੇਰੀ ਚਾਕਰੀ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਹੋਰੁ ਨ ਭਾਇਆ ॥ Ik kʰaṛé karahi ṫéree chaakree viṇ naavæ hor na bʰaa▫i▫aa. Some stand and serve You; without the Name, nothing else pleases them. ਹੋਰੁ ਕਾਰ ਵੇਕਾਰ ਹੈ ਇਕਿ ਸਚੀ ਕਾਰੈ ਲਾਇਆ ॥ Hor kaar vékaar hæ ik sachee kaaræ laa▫i▫aa. Any other task would be worthless to them-You have enjoined them to Your True Service. ਪੁਤੁ ਕਲਤੁ ਕੁਟੰਬੁ ਹੈ ਇਕਿ ਅਲਿਪਤੁ ਰਹੇ ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਇਆ ॥ Puṫ kalaṫ kutamb hæ ik alipaṫ rahé jo ṫuḋʰ bʰaa▫i▫aa. In the midst of children, spouse and relations, some still remain detached; they are pleasing to Your Will. ਓਹਿ ਅੰਦਰਹੁ ਬਾਹਰਹੁ ਨਿਰਮਲੇ ਸਚੈ ਨਾਇ ਸਮਾਇਆ ॥੩॥ Ohi anḋrahu baahrahu nirmalé sachæ naa▫é samaa▫i▫aa. ||3|| Inwardly and outwardly, they are pure, and they are absorbed in the True Name. ||3|| ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥ Salok mėhlaa 1. Shalok, First Mehl: ਸੁਇਨੇ ਕੈ ਪਰਬਤਿ ਗੁਫਾ ਕਰੀ ਕੈ ਪਾਣੀ ਪਇਆਲਿ ॥ Su▫iné kæ parbaṫ gufaa karee kæ paaṇee pa▫i▫aal. I may make a cave, in a mountain of gold, or in the water of the nether regions; ਕੈ ਵਿਚਿ ਧਰਤੀ ਕੈ ਆਕਾਸੀ ਉਰਧਿ ਰਹਾ ਸਿਰਿ ਭਾਰਿ ॥ Kæ vich ḋʰarṫee kæ aakaasee uraḋʰ rahaa sir bʰaar. I may remain standing on my head, upside-down, on the earth or up in the sky; ਪੁਰੁ ਕਰਿ ਕਾਇਆ ਕਪੜੁ ਪਹਿਰਾ ਧੋਵਾ ਸਦਾ ਕਾਰਿ ॥ Pur kar kaa▫i▫aa kapaṛ pahiraa ḋʰovaa saḋaa kaar. I may totally cover my body with clothes, and wash them continually; ਬਗਾ ਰਤਾ ਪੀਅਲਾ ਕਾਲਾ ਬੇਦਾ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ॥ Bagaa raṫaa pee▫alaa kaalaa béḋaa karee pukaar. I may shout out loud, the white, red, yellow and black Vedas; ਹੋਇ ਕੁਚੀਲੁ ਰਹਾ ਮਲੁ ਧਾਰੀ ਦੁਰਮਤਿ ਮਤਿ ਵਿਕਾਰ ॥ Ho▫é kucheel rahaa mal ḋʰaaree ḋurmaṫ maṫ vikaar. I may even live in dirt and filth. And yet, all this is just a product of evil-mindedness, and intellectual corruption. ਨਾ ਹਉ ਨਾ ਮੈ ਨਾ ਹਉ ਹੋਵਾ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥੧॥ Naa ha▫o naa mæ naa ha▫o hovaa Naanak sabaḋ veechaar. ||1|| I was not, I am not, and I will never be anything at all! O Nanak! I dwell only on the Word of the Shabad. ||1|| ਮਃ ੧ ॥ Mėhlaa 1. First Mehl: ਵਸਤ੍ਰ ਪਖਾਲਿ ਪਖਾਲੇ ਕਾਇਆ ਆਪੇ ਸੰਜਮਿ ਹੋਵੈ ॥ vasṫar pakʰaal pakʰaalé kaa▫i▫aa aapé sanjam hovæ. They wash their clothes, scrub their bodies, and try to practice self-discipline. ਅੰਤਰਿ ਮੈਲੁ ਲਗੀ ਨਹੀ ਜਾਣੈ ਬਾਹਰਹੁ ਮਲਿ ਮਲਿ ਧੋਵੈ ॥ Anṫar mæl lagee nahee jaaṇæ baahrahu mal mal ḋʰovæ. But they are not aware of the filth staining their inner being, while they try and try to wash off the outer dirt. ਅੰਧਾ ਭੂਲਿ ਪਇਆ ਜਮ ਜਾਲੇ ॥ Anḋʰaa bʰool pa▫i▫aa jam jaalé. The blind go astray, caught by the noose of Death. ਵਸਤੁ ਪਰਾਈ ਅਪੁਨੀ ਕਰਿ ਜਾਨੈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਦੁਖੁ ਘਾਲੇ ॥ vasaṫ paraa▫ee apunee kar jaanæ ha▫umæ vich ḋukʰ gʰaalé. They see other people’s property as their own, and in egotism, they suffer with pain. ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਤੁਟੈ ਤਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥ Naanak gurmukʰ ha▫umæ ṫutæ ṫaa har har naam ḋʰi▫aavæ. O Nanak! The egotism of the Gurmukhs is broken, and then, they meditate on the Name of the Lord, Har, Har. ਨਾਮੁ ਜਪੇ ਨਾਮੋ ਆਰਾਧੇ ਨਾਮੇ ਸੁਖਿ ਸਮਾਵੈ ॥੨॥ Naam japé naamo aaraaḋʰé naamé sukʰ samaavæ. ||2|| They chant the Naam, meditate on the Naam, and through the Naam, they are absorbed in peace. ||2|| ਪਵੜੀ ॥ Pavṛee. Pauree: ਕਾਇਆ ਹੰਸਿ ਸੰਜੋਗੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥ Kaa▫i▫aa hans sanjog mél milaa▫i▫aa. Destiny has brought together and united the body and the soul-swan. ਤਿਨ ਹੀ ਕੀਆ ਵਿਜੋਗੁ ਜਿਨਿ ਉਪਾਇਆ ॥ Ṫin hee kee▫aa vijog jin upaa▫i▫aa. He who created them, also separates them. ਮੂਰਖੁ ਭੋਗੇ ਭੋਗੁ ਦੁਖ ਸਬਾਇਆ ॥ Moorakʰ bʰogé bʰog ḋukʰ sabaa▫i▫aa. The fools enjoy their pleasures; they must also endure all their pains. ਸੁਖਹੁ ਉਠੇ ਰੋਗ ਪਾਪ ਕਮਾਇਆ ॥ Sukʰhu utʰé rog paap kamaa▫i▫aa. From pleasures, arise diseases and the commission of sins. ਹਰਖਹੁ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਉਪਾਇ ਖਪਾਇਆ ॥ Harkʰahu sog vijog upaa▫é kʰapaa▫i▫aa. From sinful pleasures come sorrow, separation, birth and death. ਮੂਰਖ ਗਣਤ ਗਣਾਇ ਝਗੜਾ ਪਾਇਆ ॥ Moorakʰ gaṇaṫ gaṇaa▫é jʰagṛaa paa▫i▫aa. The fools try to account for their misdeeds, and argue uselessly. ਸਤਿਗੁਰ ਹਥਿ ਨਿਬੇੜੁ ਝਗੜੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥ Saṫgur haṫʰ nibéṛ jʰagaṛ chukaa▫i▫aa. The judgment is in the Hands of the True Guru, who puts an end to the argument. ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਗੁ ਨ ਚਲੈ ਚਲਾਇਆ ॥੪॥ Karṫaa karé so hog na chalæ chalaa▫i▫aa. ||4|| Whatever the Creator does, comes to pass. It cannot be changed by anyone’s efforts. ||4|| ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥ Salok mėhlaa 1. Shalok, First Mehl: ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਮੁਰਦਾਰੁ ਖਾਇ ॥ Kooṛ bol murḋaar kʰaa▫é. Telling lies, they eat dead bodies. |
Sri Guru Granth Sahib Ji, English Translation by Dr. Sant Singh Khalsa, MD; Phonetic Transliteration by Dr. Kulbir Singh Thind, MD |