ਗੁਣ ਮਹਿ ਗੁਣੀ ਸਮਾਏ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਲਾਹਾ ਭਗਤਿ ਸੈਸਾਰੇ ॥

Guṇ mėh guṇee samaa▫é jis aap bujʰaa▫é laahaa bʰagaṫ sæsaaré.

one’s virtues merge into the virtues of the Lord; he comes to understand his own self. He earns the profit of devotional worship in this world.

ਬਿਨੁ ਭਗਤੀ ਸੁਖੁ ਨ ਹੋਈ ਦੂਜੈ ਪਤਿ ਖੋਈ ਗੁਰਮਤਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੇ ॥

Bin bʰagṫee sukʰ na ho▫ee ḋoojæ paṫ kʰo▫ee gurmaṫ naam aḋʰaaré.

Without devotion, there is no peace; through duality, one’s honor is lost, but under Guru’s Instruction, he is blessed with the Support of the Naam.

ਵਖਰੁ ਨਾਮੁ ਸਦਾ ਲਾਭੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਏਤੁ ਵਾਪਾਰਿ ਲਾਏ ॥

vakʰar naam saḋaa laabʰ hæ jis no éṫ vaapaar laa▫é.

He ever earns the profit of the merchandise of the Naam, whom the Lord employs in this Trade.

ਰਤਨ ਪਦਾਰਥ ਵਣਜੀਅਹਿ ਜਾਂ ਸਤਿਗੁਰੁ ਦੇਇ ਬੁਝਾਏ ॥੧॥

Raṫan paḋaaraṫʰ vaṇjee▫ah jaaⁿ saṫgur ḋé▫é bujʰaa▫é. ||1||

He purchases the jewel, the invaluable treasure, unto whom the True Guru has given this understanding. ||1||

ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਹੈ ਖੋਟਾ ਇਹੁ ਵਾਪਾਰਾ ਰਾਮ ॥

Maa▫i▫aa moh sabʰ ḋukʰ hæ kʰotaa ih vaapaaraa raam.

The love of Maya is totally painful; this is a bad deal.

ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਬਿਖੁ ਖਾਵਣੀ ਬਹੁ ਵਧਹਿ ਵਿਕਾਰਾ ਰਾਮ ॥

Kooṛ bol bikʰ kʰaavṇee baho vaḋʰėh vikaaraa raam.

Speaking falsehood, one eats poison, and the evil within increases greatly.

ਬਹੁ ਵਧਹਿ ਵਿਕਾਰਾ ਸਹਸਾ ਇਹੁ ਸੰਸਾਰਾ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥

Baho vaḋʰėh vikaaraa sahsaa ih sansaaraa bin naavæ paṫ kʰo▫ee.

The evil within increases greatly, in this world of doubt; without the Name, one’s honor is lost.

ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਵਾਦੁ ਵਖਾਣਹਿ ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਸੁਖੁ ਨ ਹੋਈ ॥

Paṛ paṛ pandiṫ vaaḋ vakaaṇėh bin boojʰé sukʰ na ho▫ee.

Reading and studying, the religious scholars argue and debate; but without understanding, there is no peace.

ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਕਦੇ ਨ ਚੂਕੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਿਆਰਾ ॥

Aavaṇ jaaṇaa kaḋé na chookæ maa▫i▫aa moh pi▫aaraa.

Their comings and goings never end; emotional attachment to Maya is dear to them.

ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਹੈ ਖੋਟਾ ਇਹੁ ਵਾਪਾਰਾ ॥੨॥

Maa▫i▫aa moh sabʰ ḋukʰ hæ kʰotaa ih vaapaaraa. ||2||

The love of Maya is totally painful; this is a bad deal. ||2||

ਖੋਟੇ ਖਰੇ ਸਭਿ ਪਰਖੀਅਨਿ ਤਿਤੁ ਸਚੇ ਕੈ ਦਰਬਾਰਾ ਰਾਮ ॥

Kʰoté kʰaré sabʰ parkʰee▫an ṫiṫ saché kæ ḋarbaaraa raam.

The counterfeit and the genuine are all assayed in the Court of the True Lord.

ਖੋਟੇ ਦਰਗਹ ਸੁਟੀਅਨਿ ਊਭੇ ਕਰਨਿ ਪੁਕਾਰਾ ਰਾਮ ॥

Kʰoté ḋargėh sutee▫an oobʰé karan pukaaraa raam.

The counterfeit are cast out of the Court, and they stand there, crying out in misery.

ਊਭੇ ਕਰਨਿ ਪੁਕਾਰਾ ਮੁਗਧ ਗਵਾਰਾ ਮਨਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥

Oobʰé karan pukaaraa mugaḋʰ gavaaraa manmukʰ janam gavaa▫i▫aa.

They stand there, crying out in misery; the foolish, idiotic, self-willed Manmukhs have wasted their lives.

ਬਿਖਿਆ ਮਾਇਆ ਜਿਨਿ ਜਗਤੁ ਭੁਲਾਇਆ ਸਾਚਾ ਨਾਮੁ ਨ ਭਾਇਆ ॥

Bikʰi▫aa maa▫i▫aa jin jagaṫ bʰulaa▫i▫aa saachaa naam na bʰaa▫i▫aa.

Maya is the poison which has deluded the world; it does not love the Naam, the Name of the Lord.

ਮਨਮੁਖ ਸੰਤਾ ਨਾਲਿ ਵੈਰੁ ਕਰਿ ਦੁਖੁ ਖਟੇ ਸੰਸਾਰਾ ॥

Manmukʰ sanṫaa naal vær kar ḋukʰ kʰaté sansaaraa.

The self-willed Manmukhs are resentful toward the Saints; they harvest only pain in this world.

ਖੋਟੇ ਖਰੇ ਪਰਖੀਅਨਿ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਵਾਰਾ ਰਾਮ ॥੩॥

Kʰoté kʰaré parkʰee▫an ṫiṫ sachæ ḋarvaaraa raam. ||3||

The counterfeit and the genuine are assayed in that True Court of the Lord. ||3||

ਆਪਿ ਕਰੇ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਹੋਰੁ ਕਰਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਈ ਰਾਮ ॥

Aap karé kis aakʰee▫æ hor karṇaa kichʰoo na jaa▫ee raam.

He Himself acts; who else should I ask? No one else can do anything.

ਜਿਤੁ ਭਾਵੈ ਤਿਤੁ ਲਾਇਸੀ ਜਿਉ ਤਿਸ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਰਾਮ ॥

Jiṫ bʰaavæ ṫiṫ laa▫isee ji▫o ṫis ḋee vadi▫aa▫ee raam.

As He pleases, He engages us; such is His glorious greatness.

ਜਿਉ ਤਿਸ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਆਪਿ ਕਰਾਈ ਵਰੀਆਮੁ ਨ ਫੁਸੀ ਕੋਈ ॥

Ji▫o ṫis ḋee vadi▫aa▫ee aap karaa▫ee varee▫aam na fusee ko▫ee.

Such is His glorious greatness - He Himself causes all to act; no one is a warrior or a coward.

ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ਕਰਮਿ ਬਿਧਾਤਾ ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਸੋਈ ॥

Jagjeevan ḋaaṫaa karam biḋʰaaṫaa aapé bakʰsé so▫ee.

The Life of the World, the Great Giver, the Architect of karma - He Himself grants forgiveness.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਆਪੁ ਗਵਾਈਐ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਪਤਿ ਪਾਈ ॥

Gur parsaadee aap gavaa▫ee▫æ Naanak naam paṫ paa▫ee.

By Guru’s Grace, self-conceit is eradicated, O Nanak! And through the Naam, honor is obtained.

ਆਪਿ ਕਰੇ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਹੋਰੁ ਕਰਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਈ ॥੪॥੪॥

Aap karé kis aakʰee▫æ hor karṇaa kichʰoo na jaa▫ee. ||4||4||

He Himself acts; who else should I ask? No one else can do anything. ||4||4||

ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

vad▫hans mėhlaa 3.

Wadahans, Third Mehl:

ਸਚਾ ਸਉਦਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹੈ ਸਚਾ ਵਾਪਾਰਾ ਰਾਮ ॥

Sachaa sa▫uḋaa har naam hæ sachaa vaapaaraa raam.

The True merchandise is the Lord’s Name. This is the true trade.

ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਣਜੀਐ ਅਤਿ ਮੋਲੁ ਅਫਾਰਾ ਰਾਮ ॥

Gurmaṫee har naam vaṇjee▫æ aṫ mol afaaraa raam.

Under Guru’s Instruction, we trade in the Lord’s Name; its value is very great.

ਅਤਿ ਮੋਲੁ ਅਫਾਰਾ ਸਚ ਵਾਪਾਰਾ ਸਚਿ ਵਾਪਾਰਿ ਲਗੇ ਵਡਭਾਗੀ ॥

Aṫ mol afaaraa sach vaapaaraa sach vaapaar lagé vadbʰaagee.

The value of this true trade is very great; those who are engaged in the true trade are very fortunate.

ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਭਗਤੀ ਰਾਤੇ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥

Anṫar baahar bʰagṫee raaṫé sach naam liv laagee.

Inwardly and outwardly, they are imbued with devotion, and they enshrine love for the True Name.

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋਈ ਸਚੁ ਪਾਏ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਾ ॥

Naḋar karé so▫ee sach paa▫é gur kæ sabaḋ veechaaraa.

One who is blessed with the Lord’s Favor, obtains Truth, and reflects upon the Word of the Guru’s Shabad.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਤਿਨ ਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੈ ਕੇ ਵਾਪਾਰਾ ॥੧॥

Naanak naam raṫé ṫin hee sukʰ paa▫i▫aa saachæ ké vaapaaraa. ||1||

O Nanak! Those who are imbued with the Name find peace; they deal only in the True Name. ||1||

ਹੰਉਮੈ ਮਾਇਆ ਮੈਲੁ ਹੈ ਮਾਇਆ ਮੈਲੁ ਭਰੀਜੈ ਰਾਮ ॥

Haⁿ▫umæ maa▫i▫aa mæl hæ maa▫i▫aa mæl bʰareejæ raam.

Egotistical involvement in Maya is filth; Maya is overflowing with filth.

ਗੁਰਮਤੀ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲਾ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਜੈ ਰਾਮ ॥

Gurmaṫee man nirmalaa rasnaa har ras peejæ raam.

Under Guru’s Instruction, the mind is made pure and the tongue tastes the subtle essence of the Lord.

ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਜੈ ਅੰਤਰੁ ਭੀਜੈ ਸਾਚ ਸਬਦਿ ਬੀਚਾਰੀ ॥

Rasnaa har ras peejæ anṫar bʰeejæ saach sabaḋ beechaaree.

The tongue tastes the subtle essence of the Lord, and deep within, the heart is drenched with His Love, contemplating the True Word of the Shabad.

ਅੰਤਰਿ ਖੂਹਟਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਿ ਭਰਿਆ ਸਬਦੇ ਕਾਢਿ ਪੀਐ ਪਨਿਹਾਰੀ ॥

Anṫar kʰoohtaa amriṫ bʰari▫aa sabḋé kaadʰ pee▫æ panihaaree.

Deep within, the well of the heart is overflowing with the Lord’s Ambrosial Nectar; the water-carrier draws and drinks in the water of the Shabad.

ਜਿਸੁ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋਈ ਸਚਿ ਲਾਗੈ ਰਸਨਾ ਰਾਮੁ ਰਵੀਜੈ ॥

Jis naḋar karé so▫ee sach laagæ rasnaa raam raveejæ.

One who is blessed with the Lord’s favor is attuned to the Truth; with his tongue, he chants the Lord’s Name.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਨਿਰਮਲ ਹੋਰ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਭਰੀਜੈ ॥੨॥

Naanak naam raṫé sé nirmal hor ha▫umæ mæl bʰareejæ. ||2||

O Nanak! Those who are attuned to the Naam, the Name of the Lord, are immaculate. The others are full of the filth of egotism. ||2||

ਪੰਡਿਤ ਜੋਤਕੀ ਸਭਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਕੂਕਦੇ ਕਿਸੁ ਪਹਿ ਕਰਹਿ ਪੁਕਾਰਾ ਰਾਮ ॥

Pandiṫ joṫkee sabʰ paṛ paṛ kookḋé kis pėh karahi pukaaraa raam.

All the religious scholars and astrologers read and study, and argue and shout. Who are they trying to teach?

TOP OF PAGE