ਦੁਖਿ ਲਗੈ ਘਰਿ ਘਰਿ ਫਿਰੈ ਅਗੈ ਦੂਣੀ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥

Ḋukʰ lagæ gʰar gʰar firæ agæ ḋooṇee milæ sajaa▫é.

Afflicted with pain, he wanders from house to house, and in the world hereafter, he receives double punishment.

ਅੰਦਰਿ ਸਹਜੁ ਨ ਆਇਓ ਸਹਜੇ ਹੀ ਲੈ ਖਾਇ ॥

Anḋar sahj na aa▫i▫o sėhjé hee læ kʰaa▫é.

Peace does not come to his heart - he is not content to eat what comes his way.

ਮਨਹਠਿ ਜਿਸ ਤੇ ਮੰਗਣਾ ਲੈਣਾ ਦੁਖੁ ਮਨਾਇ ॥

Manhatʰ jis ṫé mangṇaa læṇaa ḋukʰ manaa▫é.

With his stubborn mind, he begs, and grabs, and annoys those who give.

ਇਸੁ ਭੇਖੈ ਥਾਵਹੁ ਗਿਰਹੋ ਭਲਾ ਜਿਥਹੁ ਕੋ ਵਰਸਾਇ ॥

Is bʰékʰæ ṫʰaavhu gir▫ho bʰalaa jiṫʰahu ko varsaa▫é.

Instead of wearing these beggar’s robes, it is better to be a householder, and give to others.

ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਤਿਨਾ ਸੋਝੀ ਪਈ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇ ॥

Sabaḋ raṫé ṫinaa sojʰee pa▫ee ḋoojæ bʰaram bʰulaa▫é.

Those who are attuned to the Word of the Shabad, acquire understanding; the others wander, deluded by doubt.

ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਵਣਾ ਕਹਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥

Pa▫i▫æ kiraṫ kamaavaṇaa kahṇaa kachʰoo na jaa▫é.

They act according to their past actions; it is useless to talk to them.

ਨਾਨਕ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵਹਿ ਸੇ ਭਲੇ ਜਿਨ ਕੀ ਪਤਿ ਪਾਵਹਿ ਥਾਇ ॥੧॥

Naanak jo ṫis bʰaavėh sé bʰalé jin kee paṫ paavahi ṫʰaa▫é. ||1||

O Nanak! Those who are pleasing unto the Lord are good; He upholds their honor. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥

Saṫgur sévi▫æ saḋaa sukʰ janam maraṇ ḋukʰ jaa▫é.

Serving the True Guru, one finds a lasting peace; the pains of birth and death are removed.

ਚਿੰਤਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਅਚਿੰਤੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥

Chinṫaa mool na hova▫ee achinṫ vasæ man aa▫é.

He is not troubled by anxiety, and the carefree Lord comes to dwell in the mind.

ਅੰਤਰਿ ਤੀਰਥੁ ਗਿਆਨੁ ਹੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਬੁਝਾਇ ॥

Anṫar ṫiraṫʰ gi▫aan hæ saṫgur ḋee▫aa bujʰaa▫é.

Deep within himself, is the sacred shrine of spiritual wisdom, revealed by the True Guru.

ਮੈਲੁ ਗਈ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰਿ ਤੀਰਥਿ ਨਾਇ ॥

Mæl ga▫ee man nirmal ho▫aa amriṫ sar ṫiraṫʰ naa▫é.

His filth is removed, and his soul becomes immaculately pure, bathing in the sacred shrine, the pool of Ambrosial Nectar.

ਸਜਣ ਮਿਲੇ ਸਜਣਾ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥

Sajaṇ milé sajṇaa sachæ sabaḋ subʰaa▫é.

The friend meets with the True Friend, the Lord, through the love of the Shabad.

ਘਰ ਹੀ ਪਰਚਾ ਪਾਇਆ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥

Gʰar hee parchaa paa▫i▫aa joṫee joṫ milaa▫é.

Within the home of his own being, he finds the Divine Self, and his light blends with the Light.

ਪਾਖੰਡਿ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਛੋਡਈ ਲੈ ਜਾਸੀ ਪਤਿ ਗਵਾਇ ॥

Pakʰand jamkaal na chʰod▫ee læ jaasee paṫ gavaa▫é.

The Messenger of Death does not leave the hypocrite; he is led away in dishonor.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਸਚੇ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੨॥

Naanak naam raṫé sé ubré saché si▫o liv laa▫é. ||2||

O Nanak! Those who are imbued with the Naam are saved; they are in love with the True Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਤਿਤੁ ਜਾਇ ਬਹਹੁ ਸਤਸੰਗਤੀ ਜਿਥੈ ਹਰਿ ਕਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਬਿਲੋਈਐ ॥

Ṫiṫ jaa▫é bahhu saṫsangṫee jiṫʰæ har kaa har naam bilo▫ee▫æ.

Go, and sit in the Sat Sangat, the True Congregation, where the Name of the Lord is churned.

ਸਹਜੇ ਹੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਲੇਹੁ ਹਰਿ ਤਤੁ ਨ ਖੋਈਐ ॥

Sėhjé hee har naam lého har ṫaṫ na kʰo▫ee▫æ.

In peace and poise, contemplate the Lord’s Name - don’t lose the essence of the Lord.

ਨਿਤ ਜਪਿਅਹੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਢੋਈਐ ॥

Niṫ japi▫ahu har har ḋinas raaṫ har ḋargėh dʰoo▫ee▫æ.

Chant the Name of the Lord, Har, Har, constantly, day and night, and you shall be accepted in the Court of the Lord.

ਸੋ ਪਾਏ ਪੂਰਾ ਸਤਗੁਰੂ ਜਿਸੁ ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਲਿਲਾਟਿ ਲਿਖੋਈਐ ॥

So paa▫é pooraa saṫguroo jis ḋʰur masṫak lilaat likʰo▫ee▫æ.

He alone finds the Perfect True Guru, on whose forehead such a preordained destiny is written.

ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਕੰਉ ਸਭਿ ਨਮਸਕਾਰੁ ਕਰਹੁ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕੀ ਹਰਿ ਗਾਲ ਗਲੋਈਐ ॥੪॥

Ṫis gur kaⁿ▫u sabʰ namaskaar karahu jin har kee har gaal galo▫ee▫æ. ||4||

Let everyone bow in worship to the Guru, who utters the sermon of the Lord. ||4||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਸਜਣ ਮਿਲੇ ਸਜਣਾ ਜਿਨ ਸਤਗੁਰ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥

Sajaṇ milé sajṇaa jin saṫgur naal pi▫aar.

The friends who love the True Guru, meet with the Lord, the True Friend.

ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਤਿਨੀ ਧਿਆਇਆ ਸਚੈ ਪ੍ਰੇਮਿ ਪਿਆਰੁ ॥

Mil pareeṫam ṫinee ḋʰi▫aa▫i▫aa sachæ parém pi▫aar.

Meeting their Beloved, they meditate on the True Lord with love and affection.

ਮਨ ਹੀ ਤੇ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਅਪਾਰਿ ॥

Man hee ṫé man maani▫aa gur kæ sabaḋ apaar.

Their minds are appeased by their own minds, through the incomparable Word of the Guru’s Shabad.

ਏਹਿ ਸਜਣ ਮਿਲੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਜਿ ਆਪਿ ਮੇਲੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥

Éhi sajaṇ milé na vichʰuṛėh jė aap mélé karṫaar.

These friends are united, and will not be separated again; they have been united by the Creator Lord Himself.

ਇਕਨਾ ਦਰਸਨ ਕੀ ਪਰਤੀਤਿ ਨ ਆਈਆ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰਹਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥

Iknaa ḋarsan kee parṫeeṫ na aa▫ee▫aa sabaḋ na karahi veechaar.

Some do not believe in the Blessed Vision of the Guru’s Darshan; they do not contemplate the Shabad.

ਵਿਛੁੜਿਆ ਕਾ ਕਿਆ ਵਿਛੁੜੈ ਜਿਨਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥

vichʰuṛi▫aa kaa ki▫aa vichʰuṛæ jinaa ḋoojæ bʰaa▫é pi▫aar.

The separated ones are in love with duality - what more separation can they suffer?

ਮਨਮੁਖ ਸੇਤੀ ਦੋਸਤੀ ਥੋੜੜਿਆ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ॥

Manmukʰ séṫee ḋosṫee ṫʰoṛ▫ṛi▫aa ḋin chaar.

Friendship with the self-willed Manmukhs lasts for only a few short days.

ਇਸੁ ਪਰੀਤੀ ਤੁਟਦੀ ਵਿਲਮੁ ਨ ਹੋਵਈ ਇਤੁ ਦੋਸਤੀ ਚਲਨਿ ਵਿਕਾਰ ॥

Is pareeṫee ṫutḋee vilam na hova▫ee iṫ ḋosṫee chalan vikaar.

This friendship is broken in an instant; this friendship leads to corruption.

ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਸਚੇ ਕਾ ਭਉ ਨਾਹੀ ਨਾਮਿ ਨ ਕਰਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥

Jinaa anḋar saché kaa bʰa▫o naahee naam na karahi pi▫aar.

They do not fear the True Lord within their hearts, and they do not love the Naam.

ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਸਿਉ ਕਿਆ ਕੀਚੈ ਦੋਸਤੀ ਜਿ ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ਕਰਤਾਰਿ ॥੧॥

Naanak ṫin si▫o ki▫aa keechæ ḋosṫee jė aap bʰulaa▫é karṫaar. ||1||

O Nanak! Why become friends with those whom the Creator Lord Himself has misled? ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਇਕਿ ਸਦਾ ਇਕਤੈ ਰੰਗਿ ਰਹਹਿ ਤਿਨ ਕੈ ਹਉ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥

Ik saḋaa ikṫæ rang rahėh ṫin kæ ha▫o saḋ balihaaræ jaa▫o.

Some remain constantly imbued with the Lord’s Love; I am forever a sacrifice to them.

ਤਨੁ ਮਨੁ ਧਨੁ ਅਰਪੀ ਤਿਨ ਕਉ ਨਿਵਿ ਨਿਵਿ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥

Ṫan man ḋʰan arpee ṫin ka▫o niv niv laaga▫o paa▫é.

I dedicate my mind, soul and wealth to them; bowing low, I fall at their feet.

ਤਿਨ ਮਿਲਿਆ ਮਨੁ ਸੰਤੋਖੀਐ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਸਭ ਜਾਇ ॥

Ṫin mili▫aa man sanṫokʰee▫æ ṫarisnaa bʰukʰ sabʰ jaa▫é.

Meeting them, the soul is satisfied, and one’s hunger and thirst all depart.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੁਖੀਏ ਸਦਾ ਸਚੇ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੨॥

Naanak naam raṫé sukʰee▫é saḋaa saché si▫o liv laa▫é. ||2||

O Nanak! Those who are attuned to the Naam are happy forever; they lovingly focus their minds on the True Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਕਉ ਹਉ ਵਾਰਿਆ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕੀ ਹਰਿ ਕਥਾ ਸੁਣਾਈ ॥

Ṫis gur ka▫o ha▫o vaari▫aa jin har kee har kaṫʰaa suṇaa▫ee.

I am a sacrifice to the Guru, who recites the sermon of the Lord’s Teachings.

TOP OF PAGE