ਧਿਗੁ ਤਿਨੑਾ ਦਾ ਜੀਵਿਆ ਜਿਨਾ ਵਿਡਾਣੀ ਆਸ ॥੨੧॥

Ḋʰig ṫinĥaa ḋaa jeevi▫aa jinaa vidaaṇee aas. ||21||

Cursed are the lives of those who place their hopes in others. ||21||

ਫਰੀਦਾ ਜੇ ਮੈ ਹੋਦਾ ਵਾਰਿਆ ਮਿਤਾ ਆਇੜਿਆਂ ॥

Fareeḋaa jé mæ hoḋaa vaari▫aa miṫaa aa▫iṛi▫aaⁿ.

Farid, if I had been there when my friend came, I would have made myself a sacrifice to him.

ਹੇੜਾ ਜਲੈ ਮਜੀਠ ਜਿਉ ਉਪਰਿ ਅੰਗਾਰਾ ॥੨੨॥

Héṛaa jalæ majeetʰ ji▫o upar angaaraa. ||22||

Now my flesh is burning red on the hot coals. ||22||

ਫਰੀਦਾ ਲੋੜੈ ਦਾਖ ਬਿਜਉਰੀਆਂ ਕਿਕਰਿ ਬੀਜੈ ਜਟੁ ॥

Fareeḋaa loṛæ ḋaakʰ bij▫uree▫aaⁿ kikar beejæ jat.

Farid, the farmer plants acacia trees, and wishes for grapes.

ਹੰਢੈ ਉਂਨ ਕਤਾਇਦਾ ਪੈਧਾ ਲੋੜੈ ਪਟੁ ॥੨੩॥

Handʰæ unn kaṫaa▫iḋaa pæḋʰaa loṛæ pat. ||23||

He is spinning wool, but he wishes to wear silk. ||23||

ਫਰੀਦਾ ਗਲੀਏ ਚਿਕੜੁ ਦੂਰਿ ਘਰੁ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੇ ਨੇਹੁ ॥

Fareeḋaa galee▫é chikaṛ ḋoor gʰar naal pi▫aaré néhu.

Farid, the path is muddy, and the house of my Beloved is so far away.

ਚਲਾ ਤ ਭਿਜੈ ਕੰਬਲੀ ਰਹਾਂ ਤ ਤੁਟੈ ਨੇਹੁ ॥੨੪॥

Chalaa ṫa bʰijæ kamblee rahaaⁿ ṫa ṫutæ néhu. ||24||

If I go out, my blanket will get soaked, but if I remain at home, then my heart will be broken. ||24||

ਭਿਜਉ ਸਿਜਉ ਕੰਬਲੀ ਅਲਹ ਵਰਸਉ ਮੇਹੁ ॥

Bʰija▫o sija▫o kamblee alah varsa▫o méhu.

My blanket is soaked, drenched with the downpour of the Lord’s Rain.

ਜਾਇ ਮਿਲਾ ਤਿਨਾ ਸਜਣਾ ਤੁਟਉ ਨਾਹੀ ਨੇਹੁ ॥੨੫॥

Jaa▫é milaa ṫinaa sajṇaa ṫuta▫o naahee néhu. ||25||

I am going out to meet my Friend, so that my heart will not be broken. ||25||

ਫਰੀਦਾ ਮੈ ਭੋਲਾਵਾ ਪਗ ਦਾ ਮਤੁ ਮੈਲੀ ਹੋਇ ਜਾਇ ॥

Fareeḋaa mæ bʰolaavaa pag ḋaa maṫ mælee ho▫é jaa▫é.

Farid, I was worried that my turban might become dirty.

ਗਹਿਲਾ ਰੂਹੁ ਨ ਜਾਣਈ ਸਿਰੁ ਭੀ ਮਿਟੀ ਖਾਇ ॥੨੬॥

Gahilaa roohu na jaaṇ▫ee sir bʰee mitee kʰaa▫é. ||26||

My thoughtless self did not realize that one day, dust will consume my head as well. ||26||

ਫਰੀਦਾ ਸਕਰ ਖੰਡੁ ਨਿਵਾਤ ਗੁੜੁ ਮਾਖਿਓੁ ਮਾਂਝਾ ਦੁਧੁ ॥

Fareeḋaa sakar kʰand nivaaṫ guṛ maakʰi▫o maaⁿjʰaa ḋuḋʰ.

Farid: sugar cane, candy, sugar, molasses, honey and buffalo’s milk -

ਸਭੇ ਵਸਤੂ ਮਿਠੀਆਂ ਰਬ ਨ ਪੁਜਨਿ ਤੁਧੁ ॥੨੭॥

Sabʰé vasṫoo mitʰee▫aaⁿ rab na pujan ṫuḋʰ. ||27||

all these things are sweet, but they are not equal to You. ||27||

ਫਰੀਦਾ ਰੋਟੀ ਮੇਰੀ ਕਾਠ ਕੀ ਲਾਵਣੁ ਮੇਰੀ ਭੁਖ ॥

Fareeḋaa rotee méree kaatʰ kee laavaṇ méree bʰukʰ.

Farid, my bread is made of wood, and hunger is my appetizer.

ਜਿਨਾ ਖਾਧੀ ਚੋਪੜੀ ਘਣੇ ਸਹਨਿਗੇ ਦੁਖ ॥੨੮॥

Jinaa kʰaaḋʰee chopṛee gʰaṇé sėhnigé ḋukʰ. ||28||

Those who eat buttered bread will suffer in terrible pain. ||28||

ਰੁਖੀ ਸੁਖੀ ਖਾਇ ਕੈ ਠੰਢਾ ਪਾਣੀ ਪੀਉ ॥

Rukʰee sukʰee kʰaa▫é kæ tʰandʰaa paaṇee pee▫o.

Eat dry bread, and drink cold water.

ਫਰੀਦਾ ਦੇਖਿ ਪਰਾਈ ਚੋਪੜੀ ਨਾ ਤਰਸਾਏ ਜੀਉ ॥੨੯॥

Fareeḋaa ḋékʰ paraa▫ee chopṛee naa ṫarsaa▫é jee▫o. ||29||

Farid, if you see someone else’s buttered bread, do not envy him for it. ||29||

ਅਜੁ ਨ ਸੁਤੀ ਕੰਤ ਸਿਉ ਅੰਗੁ ਮੁੜੇ ਮੁੜਿ ਜਾਇ ॥

Aj na suṫee kanṫ si▫o ang muṛé muṛ jaa▫é.

Last night, I did not sleep with my Husband Lord, and now my body is suffering in pain.

ਜਾਇ ਪੁਛਹੁ ਡੋਹਾਗਣੀ ਤੁਮ ਕਿਉ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥੩੦॥

Jaa▫é puchʰahu dohaagaṇee ṫum ki▫o ræṇ vihaa▫é. ||30||

Go and ask the deserted bride, how she passes her night. ||30||

ਸਾਹੁਰੈ ਢੋਈ ਨਾ ਲਹੈ ਪੇਈਐ ਨਾਹੀ ਥਾਉ ॥

Saahuræ dʰo▫ee naa lahæ pé▫ee▫æ naahee ṫʰaa▫o.

She finds no place of rest in her father-in-law’s home, and no place in her parents’ home either.

ਪਿਰੁ ਵਾਤੜੀ ਨ ਪੁਛਈ ਧਨ ਸੋਹਾਗਣਿ ਨਾਉ ॥੩੧॥

Pir vaaṫ▫ṛee na puchʰ▫ee ḋʰan sohagaṇ naa▫o. ||31||

Her Husband Lord does not care for her; what sort of a blessed, happy soul-bride is she? ||31||

ਸਾਹੁਰੈ ਪੇਈਐ ਕੰਤ ਕੀ ਕੰਤੁ ਅਗੰਮੁ ਅਥਾਹੁ ॥

Saahuræ pé▫ee▫æ kanṫ kee kanṫ agamm aṫʰaahu.

In her father-in-law’s home hereafter, and in her parents’ home in this world, she belongs to her Husband Lord. Her Husband is Inaccessible and Unfathomable.

ਨਾਨਕ ਸੋ ਸੋਹਾਗਣੀ ਜੁ ਭਾਵੈ ਬੇਪਰਵਾਹ ॥੩੨॥

Naanak so sohaagaṇee jo bʰaavæ béparvaah. ||32||

O Nanak! She is the happy soul-bride, who is pleasing to her Carefree Lord. ||32||

ਨਾਤੀ ਧੋਤੀ ਸੰਬਹੀ ਸੁਤੀ ਆਇ ਨਚਿੰਦੁ ॥

Naaṫee ḋʰoṫee sambhee suṫee aa▫é nachinḋ.

Bathing, washing and decorating herself, she comes and sleeps without anxiety.

ਫਰੀਦਾ ਰਹੀ ਸੁ ਬੇੜੀ ਹਿੰਙੁ ਦੀ ਗਈ ਕਥੂਰੀ ਗੰਧੁ ॥੩੩॥

Fareeḋaa rahee so béṛee hiń ḋee ga▫ee kaṫʰooree ganḋʰ. ||33||

Farid, she still smells like asafetida; the fragrance of musk is gone. ||33||

ਜੋਬਨ ਜਾਂਦੇ ਨਾ ਡਰਾਂ ਜੇ ਸਹ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਜਾਇ ॥

Joban jaaⁿḋé naa daraaⁿ jé sah pareeṫ na jaa▫é.

I am not afraid of losing my youth, as long as I do not lose the Love of my Husband Lord.

ਫਰੀਦਾ ਕਿਤੀ ਜੋਬਨ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਿਨੁ ਸੁਕਿ ਗਏ ਕੁਮਲਾਇ ॥੩੪॥

Fareeḋaa kiṫeeⁿ joban pareeṫ bin suk ga▫é kumlaa▫é. ||34||

Farid, so many youths, without His Love, have dried up and withered away. ||34||

ਫਰੀਦਾ ਚਿੰਤ ਖਟੋਲਾ ਵਾਣੁ ਦੁਖੁ ਬਿਰਹਿ ਵਿਛਾਵਣ ਲੇਫੁ ॥

Fareeḋaa chinṫ kʰatolaa vaaṇ ḋukʰ birėh vichʰaavaṇ léf.

Farid, anxiety is my bed, pain is my mattress, and the pain of separation is my blanket and quilt.

ਏਹੁ ਹਮਾਰਾ ਜੀਵਣਾ ਤੂ ਸਾਹਿਬ ਸਚੇ ਵੇਖੁ ॥੩੫॥

Éhu hamaaraa jeevṇaa ṫoo saahib saché vékʰ. ||35||

Behold, this is my life, O my True Lord and Master. ||35||

ਬਿਰਹਾ ਬਿਰਹਾ ਆਖੀਐ ਬਿਰਹਾ ਤੂ ਸੁਲਤਾਨੁ ॥

Bir▫haa bir▫haa aakʰee▫æ bir▫haa ṫoo sulṫaan.

Many talk of the pain and suffering of separation; O pain, you are the ruler of all.

ਫਰੀਦਾ ਜਿਤੁ ਤਨਿ ਬਿਰਹੁ ਨ ਊਪਜੈ ਸੋ ਤਨੁ ਜਾਣੁ ਮਸਾਨੁ ॥੩੬॥

Fareeḋaa jiṫ ṫan birahu na oopjæ so ṫan jaaṇ masaan. ||36||

Farid, that body, within which the love of the Lord does not well up - look upon that body as a cremation ground. ||36||

ਫਰੀਦਾ ਏ ਵਿਸੁ ਗੰਦਲਾ ਧਰੀਆਂ ਖੰਡੁ ਲਿਵਾੜਿ ॥

Fareeḋaa é vis ganḋlaa ḋʰaree▫aaⁿ kʰand livaaṛ.

Farid, these are poisonous sprouts coated with sugar.

ਇਕਿ ਰਾਹੇਦੇ ਰਹਿ ਗਏ ਇਕਿ ਰਾਧੀ ਗਏ ਉਜਾੜਿ ॥੩੭॥

Ik raahéḋé rėh ga▫é ik raaḋʰee ga▫é ujaaṛ. ||37||

Some die planting them, and some are ruined, harvesting and enjoying them. ||37||

ਫਰੀਦਾ ਚਾਰਿ ਗਵਾਇਆ ਹੰਢਿ ਕੈ ਚਾਰਿ ਗਵਾਇਆ ਸੰਮਿ ॥

Fareeḋaa chaar gavaa▫i▫aa handʰ kæ chaar gavaa▫i▫aa samm.

Farid, the hours of the day are lost wandering around, and the hours of the night are lost in sleep.

ਲੇਖਾ ਰਬੁ ਮੰਗੇਸੀਆ ਤੂ ਆਂਹੋ ਕੇਰ੍ਹੇ ਕੰਮਿ ॥੩੮॥

Lékʰaa rab mangésee▫aa ṫoo aaⁿho kérĥé kamm. ||38||

God will call for your account, and ask you why you came into this world. ||38||

ਫਰੀਦਾ ਦਰਿ ਦਰਵਾਜੈ ਜਾਇ ਕੈ ਕਿਉ ਡਿਠੋ ਘੜੀਆਲੁ ॥

Fareeḋaa ḋar ḋarvaajæ jaa▫é kæ ki▫o ditʰo gʰaṛee▫aal.

Farid, you have gone to the Lord’s Door. Have you seen the gong there?

ਏਹੁ ਨਿਦੋਸਾਂ ਮਾਰੀਐ ਹਮ ਦੋਸਾਂ ਦਾ ਕਿਆ ਹਾਲੁ ॥੩੯॥

Éhu niḋosaaⁿ maaree▫æ ham ḋosaaⁿ ḋaa ki▫aa haal. ||39||

This blameless object is being beaten - imagine what is in store for us sinners! ||39||

ਘੜੀਏ ਘੜੀਏ ਮਾਰੀਐ ਪਹਰੀ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥

Gʰaṛee▫é gʰaṛee▫é maaree▫æ pahree lahæ sajaa▫é.

Each and every hour, it is beaten; it is punished every day.

ਸੋ ਹੇੜਾ ਘੜੀਆਲ ਜਿਉ ਡੁਖੀ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥੪੦॥

So héṛaa gʰaṛee▫aal ji▫o dukʰee ræṇ vihaa▫é. ||40||

This beautiful body is like the gong; it passes the night in pain. ||40||

TOP OF PAGE